Όλο το φως που δεν μπορούμε να δούμε

Aν κλείσεις τα μάτια, δεν μαντεύεις τίποτα για την τυφλότητα. Κάτω από τον κόσμο των ουρανών και των προσώπων και των κτιρίων υπάρχει ένας αδρότερος παλιότερος κόσμος, ένα μέρος όπου τα επίπεδα των επιφανειών αποσυντίθενται και οι ήχοι απλώνονται σαν σμήνη στον αέρα. Η Μαρί-Λορ μπορεί να βρίσκεται σε μια σοφίτα ψηλά από τον δρόμο και να ακούει τα κρίνα να θροίζουν στους βάλτους, τρια χιλιόμετρα μακριά. Ακούει τους Αμερικανούς να τρέχουν μέσα στα χωράφια στρέφοντας τα τεράστια κανόνια τους προς τον καπνό του Σαιν Μαλό. Ακούει τις οικογένειες να ρουφάνε τις μύτες τους γύρω από λάμπες θυέλλης μέσα σε κελάρια, κοράκια να πηδάνε από σωρό σε σωρό, μύγες να προσγειώνονται πάνω σε πτώματα στα χαντάκια. Ακούει τους ταμάρινδους να τρέμουν και τις κίσσες να κρώζουν και τα χορτάρια των αμμόλοφων να καίγονται. Αισθάνεται τη μεγάλη γρανιτένια γροθιά, βυθισμένη βαθιά μέσα στο φλοιό της γης, πάνω στην οποία βρίσκεται το Σαιν Μαλό. Και τον ωκεανό που την κατατρώει και από τις τέσσερεις πλευρές. Και τα νησιά που κρατάνε γερά μέσα στις περιδυνούμενες παλίροιες. Ακούει τις αγελάδες να πίνουν νερό από πέτρινες γούρνες και τα δελφίνια ν' αναδύονται μέσα απ' το πράσινο νερό της Μάγχης. Ακούει τα κόκκαλα των νεκρών φαλαινών να σαλεύουν πέντε λεύγες πιο κάτω και το μεδούλι τους να προσφέρει έναν αιώνα τροφής σε πόλεις πλασμάτωνπου θα περάσουν όλη τους τη ζωή χωρίς να δουν ούτε μια φορά ένα φωτόνιο σταλμένο από τον ήλιο. Ακούει τα σαλιγκάρια της στην κρύπτη να σέρνουν το σώμα τους στα βράχια
Αντί να σου το διαβάσω εγώ, μήπως να μου διάβαζες εσύ;
                                                                                                         Α. Ντορ