Mετά-φλεγμονή στα μεταβολικά όργανα
Το ήπαρ: έχει κεντρική θέση στη μεταβολική ομοιόσταση. Ρυθμίζει τη λιπογέννεση, την γλυκονεογέννεση και τον μεταβολισμό της χοληστερόλης. Η παχυσαρκία και κατά συνέχεια η λιποτοξικότητα επιδρά αρνητικά στον ηπατικό μεταβολισμό λιπιδίων και γλυκόζης. Ηπατική λιποτοξικότητα αναπτύσσεται όταν το ήπαρ υπερβαίνει την ικανότητα του να αποθηκεύει και να χρησιμοποιεί λιπαρά οξέα με τη μορφή τριακυλογλυκερολών (TAG). Τότε τα TAGs υδρολύονται σε βαθμό που ξεπερνάει τις οξειδωτικές απαιτήσεις των κυττάρων. Αυτό οδηγεί στο σχηματισμό πιθανών επιβλαβών λιπιδίων. Η ηπατική λιποτοξικότητα μπορεί να σημαίνει επίσης βλάβη της κυτταρικής μεμβράνης και οδηγεί σε μη-αλκοολική ηπατική νόσο (non-alcoholic fatty liver disease -NAFLD) και ηπατοκυτταρικό θάνατο, ενεργοποίηση των Kupffer κυττάρων, φλεγμονή, μειωμένη σηματοδότηση ινσουλίνης και αντίσταση. Η ηπατική αντίσταση στην ινσουλίνη μειώνει την ικανότητα της ινσουλίνης να αναστέλλει την ηπατική παραγωγή γλυκόζης και να διαγείρει τη σύνθεση γλυκογόνου. Επίσης η λιπώδης εκφύλιση αυξάνει την έκκριση IL-6 και επάγει περαιτέρω την αντίσταση
Ο μυικός ιστός: οι σκελετικοί μύες είναι υπεύθυνοι για το 80% πρόσληψης γλυκόζης στο σώμα μετά από διέγερση με ινσουλίνη. Συνθήκες που επηρεάζουν την σηματοδότηση της ινσουλίνης βλάπτουν τον μεταβολισμό της γλυκόζης στους μύες. Η υπερβολική συσσώρευση λίπους ενδομυικά αναστέλλει την ικανότητα των μυών να ανταποκριθούν επαρκώς στην ινσουλίνη. Διαρροή λιπιδίων από τον λιπώδη ιστό (όταν πληρωθεί η χωρητικότητα του) σημαίνει αποθήκευση στους μύες TAG και ελεύθερων λιπαρών οξέων. Η σηματοδότηση της ινσουλίνης είναι σημαντική στο μυικό σύστημα και για τον μεταβολισμό των αμινοξέων. Η αντίσταση αμβλύνει την ικανότητα του μυός να συνθέσει νέα πρωτείνη, σαν απόκριση σε αναβολικά ερεθίσματα όπως τα αμινοξέα
Το πάγκρεας: επίσης μεταβολικό όργανο, που επηρεάζεται από την λιποτοξικότητα και την γλυκοτοξικότητα. Η γλυκοτοξικότητα είναι η επιβλαβής επίδραση της χρόνιας υπεργλυκαιμίας στο β-κύτταρο. Η περίσεια ελεύθερων λιπαρών οξέων σημαίνει αύξηση της μάζας των β-κυττάρων, αύξηση της σύνθεσης και έκκρισης ινσουλίνης για να διατηρηθεί ευγλυκαιμία. Η συνδυασμένη δράση γλυκο/λιποτοξικότητας οδηγεί στην αποτυχία του β-κυττάρου, που καταλήγει σε μειωμένη έκφραση του γονιδίου της ινσουλίνης και μείωση στη σύνθεση και έκκριση της ορμόνης
Επίσης σημαντικό ρόλο έχει το αμυλοειδές ,ένα πεπτίδιο που εκκρίνεται από το πάγκρεας και στον ΣΔ 2 σχηματίζει νησίδια που μπορεί να δημιουργήσουν φλεγμονή μέσω ενεργοποίησης ιντερλευκινών από κύτταρα του ανοσοποιητικού που υπάρχουν στο πάγκρεας
Το ήπαρ: έχει κεντρική θέση στη μεταβολική ομοιόσταση. Ρυθμίζει τη λιπογέννεση, την γλυκονεογέννεση και τον μεταβολισμό της χοληστερόλης. Η παχυσαρκία και κατά συνέχεια η λιποτοξικότητα επιδρά αρνητικά στον ηπατικό μεταβολισμό λιπιδίων και γλυκόζης. Ηπατική λιποτοξικότητα αναπτύσσεται όταν το ήπαρ υπερβαίνει την ικανότητα του να αποθηκεύει και να χρησιμοποιεί λιπαρά οξέα με τη μορφή τριακυλογλυκερολών (TAG). Τότε τα TAGs υδρολύονται σε βαθμό που ξεπερνάει τις οξειδωτικές απαιτήσεις των κυττάρων. Αυτό οδηγεί στο σχηματισμό πιθανών επιβλαβών λιπιδίων. Η ηπατική λιποτοξικότητα μπορεί να σημαίνει επίσης βλάβη της κυτταρικής μεμβράνης και οδηγεί σε μη-αλκοολική ηπατική νόσο (non-alcoholic fatty liver disease -NAFLD) και ηπατοκυτταρικό θάνατο, ενεργοποίηση των Kupffer κυττάρων, φλεγμονή, μειωμένη σηματοδότηση ινσουλίνης και αντίσταση. Η ηπατική αντίσταση στην ινσουλίνη μειώνει την ικανότητα της ινσουλίνης να αναστέλλει την ηπατική παραγωγή γλυκόζης και να διαγείρει τη σύνθεση γλυκογόνου. Επίσης η λιπώδης εκφύλιση αυξάνει την έκκριση IL-6 και επάγει περαιτέρω την αντίσταση
Ο μυικός ιστός: οι σκελετικοί μύες είναι υπεύθυνοι για το 80% πρόσληψης γλυκόζης στο σώμα μετά από διέγερση με ινσουλίνη. Συνθήκες που επηρεάζουν την σηματοδότηση της ινσουλίνης βλάπτουν τον μεταβολισμό της γλυκόζης στους μύες. Η υπερβολική συσσώρευση λίπους ενδομυικά αναστέλλει την ικανότητα των μυών να ανταποκριθούν επαρκώς στην ινσουλίνη. Διαρροή λιπιδίων από τον λιπώδη ιστό (όταν πληρωθεί η χωρητικότητα του) σημαίνει αποθήκευση στους μύες TAG και ελεύθερων λιπαρών οξέων. Η σηματοδότηση της ινσουλίνης είναι σημαντική στο μυικό σύστημα και για τον μεταβολισμό των αμινοξέων. Η αντίσταση αμβλύνει την ικανότητα του μυός να συνθέσει νέα πρωτείνη, σαν απόκριση σε αναβολικά ερεθίσματα όπως τα αμινοξέα
Το πάγκρεας: επίσης μεταβολικό όργανο, που επηρεάζεται από την λιποτοξικότητα και την γλυκοτοξικότητα. Η γλυκοτοξικότητα είναι η επιβλαβής επίδραση της χρόνιας υπεργλυκαιμίας στο β-κύτταρο. Η περίσεια ελεύθερων λιπαρών οξέων σημαίνει αύξηση της μάζας των β-κυττάρων, αύξηση της σύνθεσης και έκκρισης ινσουλίνης για να διατηρηθεί ευγλυκαιμία. Η συνδυασμένη δράση γλυκο/λιποτοξικότητας οδηγεί στην αποτυχία του β-κυττάρου, που καταλήγει σε μειωμένη έκφραση του γονιδίου της ινσουλίνης και μείωση στη σύνθεση και έκκριση της ορμόνης
Επίσης σημαντικό ρόλο έχει το αμυλοειδές ,ένα πεπτίδιο που εκκρίνεται από το πάγκρεας και στον ΣΔ 2 σχηματίζει νησίδια που μπορεί να δημιουργήσουν φλεγμονή μέσω ενεργοποίησης ιντερλευκινών από κύτταρα του ανοσοποιητικού που υπάρχουν στο πάγκρεας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου