Εξι νύχτες στην Ακρόπολη

-Βάλε τ' αυτί σου και πρόσεξε τους ήχους που βράζουν
     σ' ένα σπίτι γεμάτο σκοτάδι
άπλωσε τα χέρια για να ψηλαφίσουν τα δάχτυλα σου
    της νύχτας το υφάδι
άφησε τα κυνηγημένα χρώματα και τις γραμμές ξεχασμένων
    προσώπων
προσπέρασε τον πόνο των ανθρώπων

Στο δέρμα του μαύρου τυμπάνου ρίξε την αφή
    και την ακοή σου
ρίξε τις σαν τη στάθμη στον ωκεανό και κράτησε την
    αναπνοή σου
προσηλώσου στο σκοτάδι που γεννά δαχτυλίδια σαν τους
    κύκλους στόχους
και ξεσφίγγει το σφίξιμο του βρόχου

Λύτρωσε τους αγγέλους που γονάτισαν και κλαίνε μέσα
    στην ψυχή σου τόσα χρόνια
άφησε τους να ξαναβρούν το κορμί τους μέσα στο μεγάλο
    κόσμο...
                                                   Γεώργιος Σεφέρης