Μητέρες και γιοί

Ποιός μπορούσε να ξεχάσει τον μπαρμπα-Γιάννη;
Ήταν ευκατάστατος και μόνιμα δυσκοίλιος
Όταν πήγαινε στον απόπατο έπαιρνε μαζί του τον νεωκόρο να του διαβάζει εφημερίδες είκοσι χρόνια παλιές
Κατά τη γνώμη του τα νέα ήταν πάντα τα ίδια
Πόλεμοι, πείνα, καταστροφές
Η ανθρώπινη τρέλλα ήταν απαράλλαχτη
Αυτή και η δυσκοιλιότητα ήταν τα μεγαλύτερα του προβλήματα
<<Μα γιατί νοιάζεσαι για τα παλιά τόσο πολύ;>> τον ρωτούσε ο νεωκόρος
<<Ποιός σου είπε ότι νοιάζομαι; Θα έχεζα τα παλιά, μόνο να μπορούσα>> απαντούσε ο μπαρμπα-Γιάννης
Μιά φορά είχε έρθει επίσκεψη σπίτι και η μαμά μου του πρόσφερε έναν από τους περίφημους κουραμπιέδες της. Γι΄αυτό το θέμα θα μιλήσω αργότερα.
Ο μπαρμπα-Γιάννης τον κατάπιε λαίμαργα
Μετά είπε:
<<Τώρα καλά μπήκε, αλλά ποιός ξέρει πότε θα βγεί>>
                                                                    Θοδωρής Καλλιφατίδης