Σακχαρώδης Διαβήτης τύπου 1= Αυτοάνοση καταστροφή β-κυττάρων
Σύμφωνα με πρόσφατη στατιστική στις ΗΠΑ 1.2 εκατομμύρια παιδιά και ενήλικες πάσχουν από διαβήτη τύπου 1 (5-10% όλων των ασθενών με διαβήτη). Πριν την ανακάλυψη της ινσουλίνης η απώλεια των β-κυττάρων ισοδυναμούσε με θάνατο. Η ανακάλυψη της ινσουλίνης από τους Banting & Best το 1921 και η θεραπεία του πρώτου ασθενή λίγους μήνες αργότερα το 1922 ήταν ορόσημο στην ιατρική και τους χάρισε το βραβείο Νόμπελ το 1923
Στη συνέχεια η πρόσβαση των ασθενών στην ινσουλίνη προφύλαξε από τις οξείες επιπλοκές, αλλά όχι από τις όψιμες επιπλοκές του διαβήτη (διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια/τύφλωση, τελικού σταδίου νεφρική ανεπάρκεια, οξύ έμφραγμα μυοκαρδίου, και μειωμένη διάρκεια ζωής)
Σε καλύτερο έλεγχο του διαβήτη οδήγησε η εντατικοποίηση της ινσουλινιθεραπείας η οποία σχετίζεται με πολλά και σοβαρά υπογλυκαιμικά επεισόδια (σοβαρό=χρειάζεται βοήθεια άλλου ατόμου). Στη μελέτη DCCT τα σοβαρά υπογλυκαιμικά επεισόδια έφτασαν τα 70/100 άτομα/έτος
Η καλή εκπαίδευση του ασθενούς και οι συχνές μετρήσεις σακχάρου μπορούν να διατηρήσουν μια καλή ρύθμιση. Επίση μπορεί να χρησιμοποιηθεί αντλία (το λεγόμενο τεχνητό πάγκρεας) που μετρά γλυκόζη και ρυθμίζει αυτόνομα την υποδόρια χορήγηση ινσουλίνης, αλλά υπάρχουν ακόμα υπογλυκαιμικά επεισόδια και σημαντική διακύμανση του σακχάρου
Δυστυχώς ακόμα και η καλύτερη διαθέσιμη σήμερα τεχνολογία δεν μπορεί να προσεγγίσει το ιδιοφυές σύστημα έκκρισης των παγκρεατικών β-κυττάρων που παρακολουθούν συνεχώς τις τιμές γλυκόζης και προσαρμόζουν την έκκριση ινσουλίνης
Η αντικατάσταση των παγκρεατικών β-κυττάρων είτε με μεταμόσχευση παγκρέατος είτε με μεταμόσχευση νησιδίων μπορεί να βελτιώσει τα επίπεδα σακχάρου και τις ήδη υπάρχουσες επιπλοκές. Μετά από μεταμόσχευση νησιδίων και για 5 χρόνια , διακοπή ινσουλίνης έχει επιτευχθεί στο 55% των ασθενών, με τροποποιημένη στρατηγική ανοσοκαταστολής. Η ευρεία εφαρμογή μεταμόσχευσης περιορίζεται από την έλλειψη δωρητών οργάνων καθώς και από την ανάγκη δια βίου ανοσοκαταστολής. Εκτός από την μεταμόσχευση, η δημιουργία νέων λειτουργικών β-κυττάρων από πρόδρομα βλαστικά κύτταρα θα μπορούσε να είναι μία εναλλακτική στρατηγική αντικατάστασης
Σύμφωνα με πρόσφατη στατιστική στις ΗΠΑ 1.2 εκατομμύρια παιδιά και ενήλικες πάσχουν από διαβήτη τύπου 1 (5-10% όλων των ασθενών με διαβήτη). Πριν την ανακάλυψη της ινσουλίνης η απώλεια των β-κυττάρων ισοδυναμούσε με θάνατο. Η ανακάλυψη της ινσουλίνης από τους Banting & Best το 1921 και η θεραπεία του πρώτου ασθενή λίγους μήνες αργότερα το 1922 ήταν ορόσημο στην ιατρική και τους χάρισε το βραβείο Νόμπελ το 1923
Στη συνέχεια η πρόσβαση των ασθενών στην ινσουλίνη προφύλαξε από τις οξείες επιπλοκές, αλλά όχι από τις όψιμες επιπλοκές του διαβήτη (διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια/τύφλωση, τελικού σταδίου νεφρική ανεπάρκεια, οξύ έμφραγμα μυοκαρδίου, και μειωμένη διάρκεια ζωής)
Σε καλύτερο έλεγχο του διαβήτη οδήγησε η εντατικοποίηση της ινσουλινιθεραπείας η οποία σχετίζεται με πολλά και σοβαρά υπογλυκαιμικά επεισόδια (σοβαρό=χρειάζεται βοήθεια άλλου ατόμου). Στη μελέτη DCCT τα σοβαρά υπογλυκαιμικά επεισόδια έφτασαν τα 70/100 άτομα/έτος
Η καλή εκπαίδευση του ασθενούς και οι συχνές μετρήσεις σακχάρου μπορούν να διατηρήσουν μια καλή ρύθμιση. Επίση μπορεί να χρησιμοποιηθεί αντλία (το λεγόμενο τεχνητό πάγκρεας) που μετρά γλυκόζη και ρυθμίζει αυτόνομα την υποδόρια χορήγηση ινσουλίνης, αλλά υπάρχουν ακόμα υπογλυκαιμικά επεισόδια και σημαντική διακύμανση του σακχάρου
Δυστυχώς ακόμα και η καλύτερη διαθέσιμη σήμερα τεχνολογία δεν μπορεί να προσεγγίσει το ιδιοφυές σύστημα έκκρισης των παγκρεατικών β-κυττάρων που παρακολουθούν συνεχώς τις τιμές γλυκόζης και προσαρμόζουν την έκκριση ινσουλίνης
Η αντικατάσταση των παγκρεατικών β-κυττάρων είτε με μεταμόσχευση παγκρέατος είτε με μεταμόσχευση νησιδίων μπορεί να βελτιώσει τα επίπεδα σακχάρου και τις ήδη υπάρχουσες επιπλοκές. Μετά από μεταμόσχευση νησιδίων και για 5 χρόνια , διακοπή ινσουλίνης έχει επιτευχθεί στο 55% των ασθενών, με τροποποιημένη στρατηγική ανοσοκαταστολής. Η ευρεία εφαρμογή μεταμόσχευσης περιορίζεται από την έλλειψη δωρητών οργάνων καθώς και από την ανάγκη δια βίου ανοσοκαταστολής. Εκτός από την μεταμόσχευση, η δημιουργία νέων λειτουργικών β-κυττάρων από πρόδρομα βλαστικά κύτταρα θα μπορούσε να είναι μία εναλλακτική στρατηγική αντικατάστασης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου