Μονόλογος ευαισθήτου

Το στομάχι μου είναι κι εκείνο ευαίσθητο και δύο πράγματα δεν ημπορεί να χωνέψει, τον αστακόν και τας συγκινήσεις. Τας συγκινήσεις εύκολον είναι να τας αποφύγω, να μην τρώγω όμως αστακόν θα ήτο μεγάλη θυσία, ώστε μου συμβαίνει πολλές φορές να ξεχνώ πως είμαι βαρυστόμαχος
Τρανή απόδειξις της υπερβολικής μου ευαισθησίας είναι και ο τρόπος που υπανδρεύθην
Όταν επλησίασαν να με πλακώσουν τα γεράματα, να με κουράζουν αι διασκεδάσεις και να μ' ενοχλούν οι ρευματισμοί, αισθάνθηκα την ανάγκην να έχω ένα σπιτικόν και μίαν γυναίκα δική μου να με περιποιείται. Καθ, ώς πας άλλος αγαπώ κι εγώ τις εύμορφες, και πλούσιος καθώς είμαι εύκολον ήτο να εύρω ένα όμορφο κορίτζι, αν δεν εζητούσα προίκα. Άλλος εις την θέσιν μου θα το έκαμνεν, αλλά εγώ εσυλλογίσθηκα πόσο θα εβασάνιζε την ευαισθησίαν μου, αν υπανδρευόμην εύμορφην πτωχοκόρην, η ιδέα ότι μ' επήρεν όχι δια τα ευγενή μου αισθήματα, αλλά δια τα επτά μου σπίτια.
Παρά αυτήν την ανυπόφορην υποψίαν επροτίμησα να θυσιασθώ και να πάρω πλουσίαν ασχημομούραν. Η ευγένεια της ψυχής μου είναι τόση, ώστε η μεγάλη της μύτη και τα ψεύτικα δόντια δε μ' εμπόδισαν , όχι μόνο να φέρωμαι καλά μαζί της, αλλά και να την αγαπώ, περισσότερον ίσως παρ' ότι πρέπει