Ρύθμιση έκφρασης DPP-4
Οι κυτοκίνες έχουν σπουδαίο ρόλο, αυξάνοντας την δράση DPP-4 αλλά και την έκφραση ενδοκυττάρια και στην επιφάνεια του κυττάρου. Η ίδια αντίδραση εμφανίζεται μετά από ενεργοποίηση των Τ-κυττάρων από αντιγόνα. Επίσης σημαντική είναι η αύξηση σαν απάντηση στην IL-12 που μετατρέπει αρχέγονα Τ-κύτταρα σε Th1. Επομένως ο ρόλος του DPP-4 στον ανοσολογικό σύστημα είναι σημαντικός
Σε ανθρώπινα λιποκύτταρα τα φλεγμονώδη ερεθίσματα (πχ TNF) και η ινσουλίνη αυξάνουν την έκλυση sDPP4 παρά το ότι δεν αλλάζουν την έκφραση του mRNA. Η υψηλότερη δραστικότητα DPP-4 έχει φανεί σε εκχυλίσματα νεφρών. Υψηλή δραστικότητα έχει φανεί σε σπλήνα, πνεύμονες, θύμο και ήπαρ και ήπια σε έντερο, αορτή και μυελό οστών
Brain natriouretic peptide (BNP)
Ξεκινάει ως προ-προ ΒΝΡ με 146 αμινοξέα μετατρέπεται σε ΒΝΡ με 108 αμινοξέα και στη συνέχεια σε ΒΝΡ με 32 αμινοξέα. Αυξάνει την νατριούρηση μέσω αύξησης του νατριουρητικού πεπτιδικού υποδοχέα τύπου-Α. Διασπάται από το DPP-4 και έχει ανιχνευθεί σε πλάσμα ασθενών με καρδιακή ανεπάρκεια. Η σιταγλιπτίνη ενισχύει την ανάκτηση της καρδιακής λειτουργίας μετά από έγχυση ΒΝΡ σε πειραματόζωα
Ερυθροποιητίνη
166 αμινοξέα με προλίνη στη θέση 2 και διασπάται από το DPP-4 in vitro και in vivo. H αιμοποίηση μετά ακτινοβολία ή χημειοθεραπεία αυξάνεται όταν μειωθεί γονιδιακά η φαρμακολογικά η δράση του DPP-4, σε πειραματόζωα. Σε ανθρώπους τα αποτελέσματα είναι λιγότερο σαφή
Gastrin-releasing peptide (GRP)
Με 27 αμινοξέα, εκφράζεται κυρίως στο νευρο/ενδοκρινικό σύστημα, στους παρασυμπαθητικούς νευρώνες παγκρέατος, εντέρου και εγκεφάλου. Σε πειραματόζωα, χορήγηση με καθετήρα αναστολέα DPP-4 πριν την έγχυση GRP οδηγεί σε αύξηση κατά 25% της απόκρισης της ινσουλίνης σε iv γλυκόζη. Το GRP επίσηςαυξάνει την έκκριση GLP-1. Η βιολογική του σημασία δεν είναι γνωστή
Γλυκαγόνη
Ορμόνη με 29 αμινοξέα, εκκρίνεται από το πάγκρεας, διαγείρει την ηπατική παραγωγή γλυκόζης. Ο διαβήτης χαρακτηρίζεται από έλλειψη καταστολής γλυκαγόνης μεταγευματικά, που συμβάλλει στη διαταραχή του μεταβολισμού γλυκόζης και λιπιδίων. Επώαση DPP-4 με γλυκαγόνη οδήγησε σε αύξηση σχηματισμού της, η αποδόμηση της όμως δεν επηρεάζεται από την αναστολή των DPP-4. Οι
DPP-4 αναστολείς μειώνουν τα επίπεδα γλυκαγόνης σε πειραματόζωα και ανθρώπους
Οι κυτοκίνες έχουν σπουδαίο ρόλο, αυξάνοντας την δράση DPP-4 αλλά και την έκφραση ενδοκυττάρια και στην επιφάνεια του κυττάρου. Η ίδια αντίδραση εμφανίζεται μετά από ενεργοποίηση των Τ-κυττάρων από αντιγόνα. Επίσης σημαντική είναι η αύξηση σαν απάντηση στην IL-12 που μετατρέπει αρχέγονα Τ-κύτταρα σε Th1. Επομένως ο ρόλος του DPP-4 στον ανοσολογικό σύστημα είναι σημαντικός
Σε ανθρώπινα λιποκύτταρα τα φλεγμονώδη ερεθίσματα (πχ TNF) και η ινσουλίνη αυξάνουν την έκλυση sDPP4 παρά το ότι δεν αλλάζουν την έκφραση του mRNA. Η υψηλότερη δραστικότητα DPP-4 έχει φανεί σε εκχυλίσματα νεφρών. Υψηλή δραστικότητα έχει φανεί σε σπλήνα, πνεύμονες, θύμο και ήπαρ και ήπια σε έντερο, αορτή και μυελό οστών
Brain natriouretic peptide (BNP)
Ξεκινάει ως προ-προ ΒΝΡ με 146 αμινοξέα μετατρέπεται σε ΒΝΡ με 108 αμινοξέα και στη συνέχεια σε ΒΝΡ με 32 αμινοξέα. Αυξάνει την νατριούρηση μέσω αύξησης του νατριουρητικού πεπτιδικού υποδοχέα τύπου-Α. Διασπάται από το DPP-4 και έχει ανιχνευθεί σε πλάσμα ασθενών με καρδιακή ανεπάρκεια. Η σιταγλιπτίνη ενισχύει την ανάκτηση της καρδιακής λειτουργίας μετά από έγχυση ΒΝΡ σε πειραματόζωα
Ερυθροποιητίνη
166 αμινοξέα με προλίνη στη θέση 2 και διασπάται από το DPP-4 in vitro και in vivo. H αιμοποίηση μετά ακτινοβολία ή χημειοθεραπεία αυξάνεται όταν μειωθεί γονιδιακά η φαρμακολογικά η δράση του DPP-4, σε πειραματόζωα. Σε ανθρώπους τα αποτελέσματα είναι λιγότερο σαφή
Gastrin-releasing peptide (GRP)
Με 27 αμινοξέα, εκφράζεται κυρίως στο νευρο/ενδοκρινικό σύστημα, στους παρασυμπαθητικούς νευρώνες παγκρέατος, εντέρου και εγκεφάλου. Σε πειραματόζωα, χορήγηση με καθετήρα αναστολέα DPP-4 πριν την έγχυση GRP οδηγεί σε αύξηση κατά 25% της απόκρισης της ινσουλίνης σε iv γλυκόζη. Το GRP επίσηςαυξάνει την έκκριση GLP-1. Η βιολογική του σημασία δεν είναι γνωστή
Γλυκαγόνη
Ορμόνη με 29 αμινοξέα, εκκρίνεται από το πάγκρεας, διαγείρει την ηπατική παραγωγή γλυκόζης. Ο διαβήτης χαρακτηρίζεται από έλλειψη καταστολής γλυκαγόνης μεταγευματικά, που συμβάλλει στη διαταραχή του μεταβολισμού γλυκόζης και λιπιδίων. Επώαση DPP-4 με γλυκαγόνη οδήγησε σε αύξηση σχηματισμού της, η αποδόμηση της όμως δεν επηρεάζεται από την αναστολή των DPP-4. Οι
DPP-4 αναστολείς μειώνουν τα επίπεδα γλυκαγόνης σε πειραματόζωα και ανθρώπους
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου