Ο διαβήτης είναι συχνός και η πρόληψη των επιπλοκών δύσκολη κλινική πρόκληση
Παρουσιάστηκε η περίπτωση ασθενούς 51 έτους, με καλά ελεγχόμενη υπέρταση και διαβήτη τύπου 2. Η ασθενής έχει σταθερό βάρος, αθλείται 3 φορές την εβδομάδα και λαμβάνει ήδη μετφορμίνη, αλλά έχει γλυκοζυλιωμένη 9,0%. Ζητήθηκε να επιλεγεί δεύτερο φάρμακο ανάμεσα σε DPP-4 αναστολείς (γλιπτίνη) ή sodium glucose cotransporter 2 (SGLT2) αναστολέα (γλιφλοζίνη)
Και τα δύο φάρμακα θεωρούνται αποτελεσματικά. Μελέτες για την καρδιαγγειακή τους ασφάλεια είναι σε εξέλιξη. Ερωτήθηκαν 1353 ειδικοί σε 95 χώρες. To72,3% ψήφισε γλιπτίνη. Το 20% ήταν αντίθετο στην 2η αγωγή και επέμεινε στην εκπαίδευση της ασθενούς στη διατροφή και την άσκηση
Προσθήκη DPP-4 σε μετφορμίνη
Αποδεκτή επιλογή. Αποτελεσματικά και ασφαλή σκευάσματα αν και έχει υπάρξει πρόσφατη διαμάχη σχετικά με την πιθανή σχέση τους με παγκρεατίτιδα ,καρκίνο παγκρέατος και νευροενδοκρινείς όγκους παγκρέατος . Δίνονται από του στόματος και αναστέλλουν την αποδόμηση του glucagon-like peptide 1 (GLP-1) με αποτέλεσμα ήπια αύξηση του GLP-1 που κυκλοφορεί. Δεν προκαλούν υπογλυκαιμία εκτός αν δοθούν σε συνδυασμό με σουλφονυλουρία ή ινσουλίνη. Δεν προκαλούν αλλαγή στο βάρος. Σε πρώτες μετα-αναλύσεις φαίνεται ότι δρουν ευεργετικά στο καρδιαγγειακό, αλλά αναμένονται και άλλες μελέτες
Σε μελέτη διάρκειας 52 εβδομάδων φάνηκε ότι η προσθήκη σιταγλιπτίνης σε μετφορμίνη μείωσε την γλυκοζυλιωμένη κατά 0.7% με τη μεγαλύτερη μείωση στις 24-30 εβδομάδες. Βεβαίως το αποτέλεσμα τους είναι μέτριο σε σχέση με άλλες κατηγορίες φαρμάκων.
Προσθήκη SGLT2 αναστολέα σε μετφορμίνη
Όταν επιλέγουμε ένα δεύτερο φάρμακο ελέγχουμε αποτελεσματικότητα, ασφάλεια, κόστος και πιθανούς παράγοντες κινδύνου π.χ. τη μείωση του ρυθμού σπειραματικής διήθησης (GFR). Στη συγκεκριμένη ασθενή οι Θειαζολιδινεδιόνες δεν χρησιμοποιούνται γιατί έχουν σχετιστεί με αύξηση σωματικού βάρους, αυξημένο κίνδυνο καταγμάτων σε γυναίκες, καρδιαγγειακή ασφάλεια (ροσιγλιταζόνη) και μια πιθανή αύξηση κρουσμάτων καρκίνου ουροδόχου (πιογλιταζόνη)
Οι SGLT2 αναστολείς είναι μια καλή επιλογή. Σε υγιείς ανθρώπους, το σύνολο της γλυκόζης που φιλτράρεται από τους νεφρούς επαναρροφάται. Περίπου το 90% επαναρροφάται στο αρχικό τμήμα του εγγύς σωληναρίου με την βοήθεια του sodium glucose cotransporter 2 (SGLT2), το υπόλοιπο 10% στο τελικό τμήμα με τον SGLT1 που είναι ενεργός επίσης και στο έντερο
Η επαναρροφητική ικανότητα του νεφρού καταργείται όταν η γλυκόζη πλάσματος υπερβεί τα 180 mg σε υγιή άτομα και σε λίγο υψηλότερα επίπεδα στα άτομα με διαβήτη. Όταν ο SGLT2 ανασταλεί μερικώς αποβάλλεται γλυκόζη στα ούρα όταν η γλυκόζη πλάσματος είναι 70-90 mg . Αυτό σημαίνει ότι αποβάλλονται στα ούρα 60- 80 g γλυκόζης την ημέρα, με αποτέλεσμα μείωση γλυκόζης νηστείας και μεταγευματικής και μείωση γλυκοζυλιωμένης κατά 0.7-0.9%. Εφ' όσον 60- 80 g γλυκόζης αντιστοιχούν σε 240-320 kcal οι ασθενείς χάνουν 3-4 kg στη διάρκεια ενός έτους με αντίστοιχη μείωση και της αρτηριακής πίεσης κατά 3- 4 mm Hg. Βέβαια η γλυκοζουρία αυξάνει τον κίνδυνο μυκητίασης γενν. οργάνων (10-11% των γυναικών που έλαβαν αναστολείς SGLT2 σε σχέση με 3% με placebo). Η μυκητίαση αντιμετωπίζεται εύκολα, αν και σε 10% υπήρχε υποτροπή. Δεν παρατηρήθηκε υπογλυκαιμία
Ανασταλτικό για την χορήγηση του φαρμάκου είναι ιστορικό συχνών μυκητιάσεων. Επίσης θα πρέπει να υπολογίσουμε το GFR, γιατί το φάρμακο είναι λιγότερο δραστικό με GFR <45 ml/min/1.73 m2 επιφάνειας σώματος. Αν το αρχικό GFR είναι >80 ml μπορεί να ξεκινήσει η αγωγή, αν μειώνεται στα 60 ml θα πρέπει να ελέγχεται κάθε 3-6 μήνες
Οι ασθενείς με διαβήτη χρειάζονται τα καλύτερα δυνατά αποτελάσματα και τις τις λιγότερες επιπλοκές. Αυτό από την πλευρά των ειδικών απαιτεί εξαιρετική φροντίδα
Παρουσιάστηκε η περίπτωση ασθενούς 51 έτους, με καλά ελεγχόμενη υπέρταση και διαβήτη τύπου 2. Η ασθενής έχει σταθερό βάρος, αθλείται 3 φορές την εβδομάδα και λαμβάνει ήδη μετφορμίνη, αλλά έχει γλυκοζυλιωμένη 9,0%. Ζητήθηκε να επιλεγεί δεύτερο φάρμακο ανάμεσα σε DPP-4 αναστολείς (γλιπτίνη) ή sodium glucose cotransporter 2 (SGLT2) αναστολέα (γλιφλοζίνη)
Και τα δύο φάρμακα θεωρούνται αποτελεσματικά. Μελέτες για την καρδιαγγειακή τους ασφάλεια είναι σε εξέλιξη. Ερωτήθηκαν 1353 ειδικοί σε 95 χώρες. To72,3% ψήφισε γλιπτίνη. Το 20% ήταν αντίθετο στην 2η αγωγή και επέμεινε στην εκπαίδευση της ασθενούς στη διατροφή και την άσκηση
Προσθήκη DPP-4 σε μετφορμίνη
Αποδεκτή επιλογή. Αποτελεσματικά και ασφαλή σκευάσματα αν και έχει υπάρξει πρόσφατη διαμάχη σχετικά με την πιθανή σχέση τους με παγκρεατίτιδα ,καρκίνο παγκρέατος και νευροενδοκρινείς όγκους παγκρέατος . Δίνονται από του στόματος και αναστέλλουν την αποδόμηση του glucagon-like peptide 1 (GLP-1) με αποτέλεσμα ήπια αύξηση του GLP-1 που κυκλοφορεί. Δεν προκαλούν υπογλυκαιμία εκτός αν δοθούν σε συνδυασμό με σουλφονυλουρία ή ινσουλίνη. Δεν προκαλούν αλλαγή στο βάρος. Σε πρώτες μετα-αναλύσεις φαίνεται ότι δρουν ευεργετικά στο καρδιαγγειακό, αλλά αναμένονται και άλλες μελέτες
Σε μελέτη διάρκειας 52 εβδομάδων φάνηκε ότι η προσθήκη σιταγλιπτίνης σε μετφορμίνη μείωσε την γλυκοζυλιωμένη κατά 0.7% με τη μεγαλύτερη μείωση στις 24-30 εβδομάδες. Βεβαίως το αποτέλεσμα τους είναι μέτριο σε σχέση με άλλες κατηγορίες φαρμάκων.
Προσθήκη SGLT2 αναστολέα σε μετφορμίνη
Όταν επιλέγουμε ένα δεύτερο φάρμακο ελέγχουμε αποτελεσματικότητα, ασφάλεια, κόστος και πιθανούς παράγοντες κινδύνου π.χ. τη μείωση του ρυθμού σπειραματικής διήθησης (GFR). Στη συγκεκριμένη ασθενή οι Θειαζολιδινεδιόνες δεν χρησιμοποιούνται γιατί έχουν σχετιστεί με αύξηση σωματικού βάρους, αυξημένο κίνδυνο καταγμάτων σε γυναίκες, καρδιαγγειακή ασφάλεια (ροσιγλιταζόνη) και μια πιθανή αύξηση κρουσμάτων καρκίνου ουροδόχου (πιογλιταζόνη)
Οι SGLT2 αναστολείς είναι μια καλή επιλογή. Σε υγιείς ανθρώπους, το σύνολο της γλυκόζης που φιλτράρεται από τους νεφρούς επαναρροφάται. Περίπου το 90% επαναρροφάται στο αρχικό τμήμα του εγγύς σωληναρίου με την βοήθεια του sodium glucose cotransporter 2 (SGLT2), το υπόλοιπο 10% στο τελικό τμήμα με τον SGLT1 που είναι ενεργός επίσης και στο έντερο
Η επαναρροφητική ικανότητα του νεφρού καταργείται όταν η γλυκόζη πλάσματος υπερβεί τα 180 mg σε υγιή άτομα και σε λίγο υψηλότερα επίπεδα στα άτομα με διαβήτη. Όταν ο SGLT2 ανασταλεί μερικώς αποβάλλεται γλυκόζη στα ούρα όταν η γλυκόζη πλάσματος είναι 70-90 mg . Αυτό σημαίνει ότι αποβάλλονται στα ούρα 60- 80 g γλυκόζης την ημέρα, με αποτέλεσμα μείωση γλυκόζης νηστείας και μεταγευματικής και μείωση γλυκοζυλιωμένης κατά 0.7-0.9%. Εφ' όσον 60- 80 g γλυκόζης αντιστοιχούν σε 240-320 kcal οι ασθενείς χάνουν 3-4 kg στη διάρκεια ενός έτους με αντίστοιχη μείωση και της αρτηριακής πίεσης κατά 3- 4 mm Hg. Βέβαια η γλυκοζουρία αυξάνει τον κίνδυνο μυκητίασης γενν. οργάνων (10-11% των γυναικών που έλαβαν αναστολείς SGLT2 σε σχέση με 3% με placebo). Η μυκητίαση αντιμετωπίζεται εύκολα, αν και σε 10% υπήρχε υποτροπή. Δεν παρατηρήθηκε υπογλυκαιμία
Ανασταλτικό για την χορήγηση του φαρμάκου είναι ιστορικό συχνών μυκητιάσεων. Επίσης θα πρέπει να υπολογίσουμε το GFR, γιατί το φάρμακο είναι λιγότερο δραστικό με GFR <45 ml/min/1.73 m2 επιφάνειας σώματος. Αν το αρχικό GFR είναι >80 ml μπορεί να ξεκινήσει η αγωγή, αν μειώνεται στα 60 ml θα πρέπει να ελέγχεται κάθε 3-6 μήνες
Οι ασθενείς με διαβήτη χρειάζονται τα καλύτερα δυνατά αποτελάσματα και τις τις λιγότερες επιπλοκές. Αυτό από την πλευρά των ειδικών απαιτεί εξαιρετική φροντίδα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου