Μετεμμηνοπαυσιακή Οστεοπόρωση και Κάταγμα.

 Η οστεοπόρωση είναι ασυμπτωματική μέχρι το πρώτο κλινικό κάταγμα. Η οστική πυκνότητα όπως μετράται με τη χρήση του DXA είναι το χρυσό πρότυπο για τον εντοπισμό ασθενών σε κίνδυνο. Κάθε μείωση τυπικής απόκλισης κάτω από τη βαθμολογία T του 0 σχετίζεται με διπλασιασμό ή τριπλασιασμό του κινδύνου κατάγματος. Οι περισσότερες κατευθυντήριες γραμμές συνιστούν DXA της σπονδυλικής στήλης και του ισχίου για μετεμμηνοπαυσιακές γυναίκες ηλικίας 65 ετών και άνω και για μετεμμηνοπαυσιακές γυναίκες μικρότερες των 65 ετών που έχουν παράγοντες κινδύνου . Η οστική πυκνότητα του αντιβραχίου προβλέπει κάταγμα και μπορεί να μετρηθεί εάν οι συνιστώμενες θέσεις δεν είναι αξιολογήσιμες ή εάν υπάρχει υπερπαραθυρεοειδισμός. Τα κατάγματα ευθραυστότητας της σπονδυλικής στήλης, του ισχίου, του αντιβραχίου, του βραχιονίου και της λεκάνης είναι διαγνωστικά για οστεοπόρωση, ακόμη και με βαθμολογίες T υψηλότερες από -2,5. Η εμφάνιση ενός κατάγματος ευθραυστότητας σχετίζεται με αξιοσημείωτη αύξηση του επικείμενου κινδύνου πρόσθετων καταγμάτων.

Τα συμπιεστικά κατάγματα των σπονδύλων, τα πιο κοινά οστεοπορωτικά κατάγματα, είναι συχνά επώδυνα και προκαλούν απώλεια ύψους, αλλά μπορεί να είναι ασυμπτωματικά. Τα σπονδυλικά κατάγματα σχετίζονται με αυξημένη θνησιμότητα και η παρουσία σπονδυλικών καταγμάτων επηρεάζει τη διάγνωση, τη διαστρωμάτωση κινδύνου και τις θεραπευτικές αποφάσεις. Ανάλυση σπονδυλικών καταγμάτων ή ακτινογραφία σπονδυλικής στήλης θα πρέπει να εκτελείται όταν υπάρχει μεγάλη υποψία (π.χ. απώλεια ύψους >1,5 ίντσες [>3,8 cm]) ή εάν μπορεί να επηρεαστεί η στρατηγική διαχείρισης . Ο κίνδυνος κατάγματος μπορεί να εκτιμηθεί με τη χρήση του εργαλείου αξιολόγησης κινδύνου κατάγματος (FRAX) ή άλλων επικυρωμένων αριθμομηχανών. Το FRAX εκτιμά τη 10ετή πιθανότητα μείζονος οστεοπορωτικού κατάγματος και κατάγματος ισχίου με βάση τους κλινικούς παράγοντες κινδύνου με ή χωρίς μέτρηση της οστικής πυκνότητας.

 

Άλλες αξιολογήσεις : Φαρμακολογικές θεραπείες για την μετεμμηνοπαυσιακή οστεοπόρωση. Το ιατρικό ιστορικό, τα φάρμακα και οι παράγοντες κινδύνου θα πρέπει να αξιολογούνται. Άλλες μεταβολικές ασθένειες των οστών που σχετίζονται με χαμηλή οστική πυκνότητα, όπως η οστεομαλακία, αποτελούν σημαντικά διαγνωστικά ζητήματα . Καταστάσεις (π.χ. κοιλιοκάκη) και φάρμακα (π.χ. γλυκοκορτικοειδή) που προκαλούν επανορθώσιμη οστική απώλεια θα πρέπει να αντιμετωπίζονται . Επειδή δεν υπάρχει συναίνεση σχετικά με την πιο αποδοτική από πλευράς κόστους εργαστηριακή αξιολόγηση, η δοκιμή εξαρτάται από την κλινική κατάσταση, αλλά πρέπει, τουλάχιστον, να προσδιορίζει αντενδείξεις σε συγκεκριμένα θεραπευτικά φάρμακα.