Αυτή τη στιγμή οφείλω να πω εν είδει κατάθεσης, χωρίς να επιθυμώ να επιχειρηματολογήσω, ότι δεν πιστεύω πως η πρώτη μου ύπαρξη ξεκίνησε με τη γέννηση μου. Ούτε του Χάμπολτ. Ούτε κανενός. Για λόγους , αν μη τι άλλο αισθητικούς, δεν μπορώ να αποδεχτώ την περί θανάτου άποψη που έχουν οι περισσότεροι και είχα κι εγώ στο μεγαλύτερο μέρος της ζωής μου - κατά συνέπεια, για λόγους αισθητικούς είμαι υποχρεωμένος να αρνηθώ ότι κάτι τόσο εξαιρετικό όσο η ανθρώπινη ψυχή μπορεί να χαθεί για πάντα. Όχι, οι νεκροί είναι παντού γύρω μας, αποκλεισμένοι απλώς εξαιτίας της μεταφυσικής μας άρνησης απέναντι τους. Την ώρα που ξαπλώνουμε τις νύχτες, δισεκατομμύρια κοιμισμένοι, στα ημισφαίρια μας, οι νεκροί έρχονται κοντά μας. τροφή τους είναι οι ιδέες μας. Είμαστε ο σιτοβολώνας τους. Άλλα είμαστε άγονοι και τους αφήνουμε πεινασμένους. Μη ξεγελιέστε όμως, οι νεκροί μας παρακολουθούν, μας παρακολουθούν πάνω σ΄αυτή τη γη, που είναι το σχολείο της ελευθερίας μας. Στην επόμενη σφαίρα, εκεί που τα πράγματα είναι πιο καθαρά, η σαφήνεια κατατρώει την ελευθερία. Είμαστε ελεύθεροι εδώ στη γη εξαιτίας , της ασάφειας, εξαιτίας του λάθους, εξαιτίας των θαυμάσιων ορίων, αλλά και χάρη στην ομορφιά όσο και στην τυφλότητα και το κακό. Όλα αυτά πάνε πάντα μαζί με την ευλογία της ευτυχίας. Αλλά για την ώρα μόνο αυτά έχω να πω επί του θέματος, διότι βιάζομαι, βρίσκομαι υπό πίεση- τόσες δουλειές είναι στη μέση.
Saul Bellow
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου