Αυτή την ιστορία την ξέρουν απέξω σχεδόν όλοι οι κάτοικοι του Ιβάνιε. Όταν οι Εβραίοι ξεκίνησαν να φύγουν από την Αίγυπτο ο κόσμος ήταν έτοιμος για τη λύτρωση. Όλα ήταν έτοιμα και περίμεναν - πάνω και κάτω. Ήταν παράξενο, επειδή είχε σταματήσει εντελώς να φυσάει και τα φύλα στα δένδρα δεν κινούνταν, τα σύννεφα στον ουρανό γλιστρούσαν τόσο αργά που μόνο οι πιο υπομομετικοί απ΄όλους μπορούσαν να παρατηρήσουν την κίνηση τους. Το ίδιο και με το νερό -είχε γίνει πυκνό σαν κρέμα, ενώ αντιθέτως η γη είχε μαλακώσει, οι άνθρωποι βούλιαζαν μέσα της μέχρι τον αστράγαλο. Δεν κελαηδούσε κανένα πουλί, δεν βούιζαν οι μέλισσες, η θάλασσα ήταν ήρεμη σαν καθρέφτης, οι άνθρωποι δεν μιλούσαν- τέτοια ησυχία επικρατούσε, που άκουγες τις καρδιές των μικρών ζώων να χτυπούν.
Όλα είχαν σταματήσει περιμένοντας τον νέο νόμο. Όλων τα βλέμματα ήταν στραμμένα στον Μωυσή που ανέβαινε στο όρος Σινά για να τον παραλάβει από τα χέρια του Θεού. Έτσι κι έγινε : ο ίδιος ο Θεός χάραξε τον νόμο πάνω σε δύο μαρμάρινες πλάκες για να είναι ορατός στο μάτι του ανθρώπου και κατανοητός στο πνεύμα του.
Όλγκα Τοκάρτσουκ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου