Ο στόχος της θεραπείας είναι να αντιστραφεί η υπεργλυκαιμία και να μειωθούν οι επιπλοκές. Διαιτητικές οδηγίες, συχνός έλεγχος σακχάρου και ινσουλίνη εφ' όσον χρειάζεται μειώνει κατά 67 % τις επιπλοκές (καισαρική τομή, δυστοκία ώμων, προεκλαμψία, κατάγματα, δυσλειτουργία νεύρων) καθώς και το βάρος της γέννησης (μακροσωμία). Χρειάζεται στενή συνεργασία ενδοκρινολόγου και γυναικολόγου. Συστήνεται έλεγχος γλυκόζης νηστείας αλλά και 1 και 2 ώρες μεταγευματικά.
Βασικό στον διαβήτη κύησης είναι ο έλεγχος του βάρους, οι αλλαγές στη δίαιτα και η φυσική δραστηριότητα. Έτσι μπορεί να επιτύχουμε στόχους γλυκόζης στο 70-85% των γυναικών με διαβήτη κύησης. Ο στόχος για το βάρος που θα πρέπει να πάρει μια γυναίκα στη διάρκεια της κύησης εξατομικεύεται με βάση το ΒΜΙ και το βάρος προ εγκυμοσύνης. Η προσεκτική δίαιτα σημαίνει καλύτερη γλυκόζη νηστείας και μεταγευματική , μικρότερα ποσοστά μακροσωμίας και λίπους στο νεογνό, αλλά και καλύτερο βάρος της μητέρας μετά τον τοκετό.
Εάν με τα ανωτέρω δεν επιτύχουμε γλυκόζη σύμφωνα με τους στόχους συστήνεται ινσουλίνη ή ανάλογα της σε πολλές δόσεις ημερησίως σαν θεραπεία πρώτης γραμμής. Έχουν χρησιμοποιηθεί επίσης η μετφορμίνη και η γλιβενκλαμίδη, αλλά κυρίως στην ομάδα της μετφορμίνης φαίνεται ότι χρειάζεται συμπληρωματική αγωγή με ινσουλίνη σε ποσοστό 46%. Επίσης στις γυναίκες που δεν ρυθμίζονται με μετφορμίνη φαίνεται ότι υπερτερεί η ινσουλίνη σε σχέση με τη γλυβενκλαμίδη (καλύτερος έλεγχος σακχάρου και λιγότερα υπογλυκαιμικά επεισόδια). Τα μακροπρόθεσμα αποτελέσματα της ενδομήτριας έκθεσης σε μετφορμίνη και γλιβενκλαμίδη δεν είναι γνωστά. Η γλιβενκλαμίδη περναέι τον πλακούντα σε χαμηλές συγκεντρώσεις, με πιθανότητα να μετατρέπει τον μεταφορέα γλυκόζης και να προκαλεί αυξημένη παραγωγή ινσουλίνης στο έμβρυο και κόπωση των β-κυττάρων. Η μετφορμίνη περνάει τον πλακούντα και έχουν μετρηθεί παρόμοιες συγκεντρώσεις πλάσματος στη μητέρα και στο έμβρυο. Δεν έχει βρεθεί σχέση με συγγενείς ανωμαλίες. Μια αύξηση σε ατρησία πνευμονικής βαλβίδας αλλά μπορεί να αντιπροσωπεύει μια πιθανότητα εύρεσης στο πλαίσιο πολλαπλών στατιστικών δοκιμών
Μετά τον τοκετό χρειάζεται έλεγχος της μητέρας. Γλυκόζη νηστείας, δοκιμασία ανοχής γλυκόζης και Hba1c 4-6 μήνες μετά τον τοκετό, και ετήσιος έλεγχος στη συνέχεια. Αλλαγές στον τρόπο ζωής - δίαιτα και άσκηση- φαίνεται ότι μειώνουν την πρόοδο σε ΣΔ 2 καθώς και η μετφορμίνη εάν και εφ' όσο κριθεί απαραίτητο . Υπάρχουν ακόμα ασάφειες που πρέπει να καθοριστούν στον διαβήτη κύησης για τον έλεγχο, τον κατάλληλο χρόνο ελέγχου, τα διαγνωστικά όρια και τον καλύτερο τρόπο αντιμετώπισης. Η καλύτερη κατανόηση θα συμβάλλει στην καλή υγεία μητέρας και νεογνού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου