Η υπεργλυκαιμία στην κύηση σημαίνει δυσμενείς επιπτώσεις και για την μητέρα και για το έμβρυο.
Το έμβρυο μπορεί να παρουσιάσει μακροσωμία, πρόωρο τοκετό, τραυματισμό στη γέννηση, δυστοκία των ώμων, νεογνική υπογλυκαιμία, ανάγκη για αντιμετώπιση στη μονάδα και αναπνευστικό stress. Μελέτες δείχνουν και αυξημένη περιγενητική θνησιμότητα. Συζήτηση επίσης γίνεται για την σχέση διαβήτη κύησης με συγγενείς ανωμαλίες. Βεβαίως πολλά είναι τα αποδεικτικά στοιχεία που υποστηρίζουν ότι οι συγγενείς ανωμαλίες σχετίζονται κυρίως με προϋπάρχοντα διαβήτη και υπεργλυκαιμία στις πρώτες οκτώ εβδομάδες της κύησης (δηλ. πριν να διαγνωστεί ο διαβήτης κύησης). Οι μακροπρόθεσμες επιπλοκές παραμένουν αβέβαιες. Έχει αναφερθεί συγκεκριμένος καρδιαγγειακός φαινότυπος, αυξημένος λιπώδης ιστός, αντίσταση στην ινσουλίνη, υπέρταση , προδιαβήτης/διαβήτης και υψηλό ΒΜΙ
Η μητέρα μπορεί να παρουσιάσει υπέρταση, προεκλαμψία, πολυυδράμνιο, να χρειαστεί να κάνει καισαρική τομή και δυστοκία των ώμων. Η πιθανότητα να παρουσιάσει διαβήτη και σε επόμενη κύηση ανέρχεται στο 48%. Παράγοντες κινδύνου επίσης είναι η παχυσαρκία, η προχωρημένη ηλικία της μητέρας και η διάγνωση διαβήτη νωρίς στη διάρκεια της κύησης. Επιπλέον υπάρχει αυξημένος κίνδυνος ανάπτυξης ΣΔ 2 μετά τον τοκετό οπότε χρειάζεται τακτικός έλεγχος. Φαίνεται ότι το αυξημένο σάκχαρο νηστείας στην δοκιμασία ανοχής γλυκόζης είναι ο παράγοντας που σχετίζεται πιο στενά με ΣΔ2 μετά τον τοκετό. Επίσης προδιαθεσικοί παράγοντες είναι το αυξημένο ΒΜΙ καθώς και η διαταραχή ανοχής γλυκόζης μετά τον τοκετό
Μετά τον τοκετό : θα πρέπει να αποκλείσουμε ΣΔ ή διαταραχή στην ανοχή γλυκόζης. Μετράμε γλυκόζη νηστείας ή δοκιμασία ανοχής γλυκόζης 4-6 μήνες μετά τον τοκετό και μέτρηση γλυκόζης και Hba1c ανα έτος. Συνιστάται αλλαγή στον τρόπο ζωής - διατροφή και άσκηση και εαν κριθεί απαραίτητο αγωγή με μετφορμίνη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου