Οι βάρδιες των πουλιών

Αυτός λοιπόν ο άνθρωπος, η Περιστερού, ξελόγιασε μ' εκείνα ακριβώς τα χούγια του, αλλά και με τη μούρη του τη γαλήνια, την προγιαγιά μας τη Μαριγώ τη Μαυροματάκαινα, που τον καπάρωσε σχεδόν ακαριαία, έως παρεξηγήσεως και τον παντρεύτηκε κιόλας προτού καλά-καλά κλείσει μισό χρόνο πνιγμένος ο άντρας της, ο Μικές ο Γλαράκης ή Σαβούς, όπως τον λέγανε όλοι επειδή, παρόλο που το επίθετο του εδήλωνε ότι μπορεί και να τον παρασέρνει η νοτιά σαν μικρό θαλασσοπουλάκι, εκείνος ήτανε χεροδύναμος και τεράστιος σαν βους, άντρας αψύς και φουρτουνιασμένος συνέχεια, με παρατσούκλι εμπνευσμένο, δε λέω,  που έφτασε κι αυτό γενιά τη γενιά ως τις μέρες μας και τελείωσε πάνω στο μοιραίο μου ξάδερφο τον Γιωργή τον Βασιλειάδη ή Σαβού, εκείνον που με έσωσε από βέβαιο πνιγμό πριν από πενήντα οχτώ ολόκληρα χρόνια, σαν ήτανε τότε εννέα χρονών παιδί κι εγώ βρέφος ακόμη, αλλά πνίγηκε τελικά ο ίδιος στο μοιραίο συμβάν που φανήκανε όλα, πριν από τρεις μήνες, την άλλη μέρα της Παναγιάς, μέσα στη μέση του Αυγούστου, σαν ναυαγήσαμε με το βαρκάκι του, τον Γλάρο, ανοιχτά της Αιγνούσας
                                                                                          Γιάννης Μακριδάκης