"Η γιατρειά πιάνει καλύτερα αυτούς που τη γυρεύουν", έλεγε
"Αυτοί που ψάχνουν, αυτοί τη βρίσκουν"
Μετά τη στιγμή εκείνη η Νανς είχε νιώσει ένα βουβό κάλεσμα, κάτι την είχε σπρώξει να μιλήσει στην Όνια. Ένα κράτημα δισταγμού. Ένα βλέμα γυμνής λαχτάρας. Έτσι ήταν με τους περισσότερους ανθρώπους. Τόσος πόνος κρατημένος κρυφός, μα ώρες ώρες, για μια στιγμή, για όσο κρατάει μια ανάσα, κάτι άνοιγε και μπορούσες να δεις την καρδιά των πραγμάτων, πριν η πόρτα κλείσει πάλι. Ήταν σαν όραμα.
Μια ψυθιριστή ομολογία της τρωτής, της ευάλωτης αλήθειας
Ένα τρέμουλο στο χώμα, πριν ησυχάσουν όλα πάλι
Πόσο κρυμμένη είναι η καρδιά, σκέφτηκε η Νανς
Πόσο φοβόμαστε μη μας δει κανείς όπως είμαστε
και πόσο απελπισμένα το ποθούμε
Hannah Kent
"Αυτοί που ψάχνουν, αυτοί τη βρίσκουν"
Μετά τη στιγμή εκείνη η Νανς είχε νιώσει ένα βουβό κάλεσμα, κάτι την είχε σπρώξει να μιλήσει στην Όνια. Ένα κράτημα δισταγμού. Ένα βλέμα γυμνής λαχτάρας. Έτσι ήταν με τους περισσότερους ανθρώπους. Τόσος πόνος κρατημένος κρυφός, μα ώρες ώρες, για μια στιγμή, για όσο κρατάει μια ανάσα, κάτι άνοιγε και μπορούσες να δεις την καρδιά των πραγμάτων, πριν η πόρτα κλείσει πάλι. Ήταν σαν όραμα.
Μια ψυθιριστή ομολογία της τρωτής, της ευάλωτης αλήθειας
Ένα τρέμουλο στο χώμα, πριν ησυχάσουν όλα πάλι
Πόσο κρυμμένη είναι η καρδιά, σκέφτηκε η Νανς
Πόσο φοβόμαστε μη μας δει κανείς όπως είμαστε
και πόσο απελπισμένα το ποθούμε
Hannah Kent
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου