Ως υπερτρίχωση ορίζεται η παρουσία υπερβολικής τρίχωσης στις γυναίκες, σε ανδρικά σημεία, και συχνά συνδέεται με υποκείμενη ενδοκρινική διαταραχή (συνήθως σύνδρομο πολυκυστικών ωοθηκών) αλλά και με ψυχοκοινωνικές δυσκολίες και μειωμένη ποιότητα ζωής. H υπερτρίχωση παρουσιάζεται σε ποσοστό 5-10% και υπάρχουν αρκετές θεραπευτικές προσεγγίσεις μη φαρμακολογικές (αλλαγή τρόπου ζωής, αισθητική αντιμετώπιση : φωτόλυση/ηλεκτρόλυση), αλλά και φαρμακολογικές
H τρέχουσα φαρμακευτική αντιμετώπιση περιλαμβάνει από του στόματος αντισυλληπτικά (οιστρογόνο/προγεστερόνη) και αντιανδρογόνα. Η μετφορμίνη χρησιμοποιείται λιγότερο και τα γλυκοκορτικοειδή περιστασιακά σε γυναίκες με προβλήματα στα επινεφρίδια (π.χ. η μη κλασσική ανεπάρκεια 21-υδροξυλάσης)
Το 2008 δημοσιεύτηκαν από την Ενδοκρινολογική Εταιρεία κατευθυντήριες γραμμές για τη διαχείρηση της υπερτρίχωσης που βασίστηκαν σε συστηματικές ανασκοπήσεις των αντισυλληπτικών, των αντιανδρογόνων και των ευαισθητοποιητών ινσουλίνης. Η Ενδοκρινολογική Εταιρεία έκανε αυτή τη συστηματική ανασκόπηση για να συνοψίσει το σύνολο των στοιχείων που αφορούν τις ανωτέρω αγωγές και για να επιχειρήσει μια προσέγγιση εκτίμησης της αποτελασματικότητας.
Συμπεριελήφθησαν τυχαιοποιημένες ελεγχόμενες δοκιμές (43 στο σύνολο) με ελάχιστη παρακολούθηση τουλάχιστον 6 μήνες και με μέση ηλικία των συμμετεχόντων τα 25 έτη
Κύρια ευρήματα της συστηματικής ανασκόπησης και μετα-ανάλυσης ήταν ότι τα αντισυλληπτικά, τα αντιανδρογόνα και οι ευαισθητοποιητές ινσουλίνης είναι το κάθε ένα ξεχωριστά, αποτελεσματικό στη θεραπεία της υπερτρίχωσης. Το λιγότερο αποτελεσματικό φαίνεται να είναι η μονοθεραπεία με ευαισθητοποιητές ινσουλίνης
Τα αντισυλληπτικά που περιείχαν λεβονοργεστρέλη, οξεική κυπροτερόνη ή δροσπιρενόνη ήταν παρόμοια σε αποτελεσματικότητα με όποια άλλα αντισυλληπτικά χρησιμοποιήθηκαν. Ως μεμονωμένες θεραπείες η φιναστερίδη, η φλουταμίδη και η σπειρονολακτόνη ήταν πιο αποτελεσματικά από το εικονικό φάρμακο. Η μετφορμίνη έδειξε ήπια βελτίωση, ενώ η ροσιγλιταζόνη και η τρογλιταζόνη καμμία
Τα συμπεράσματα
Όλες οι αγωγές είναι καλύτερες από το εικονικό φάρμακο
Γυναίκες με ήπια υπερτρίχωση και χωρίς ενδείξεις ενδοκρινικής διαταραχής δεν χρειάζονται απαραίτητα θεραπεία. Σε γυναίκες με σημαντικό πρόβλημα τα αντισυλληπτικά είναι η θεραπεία πρώτης γραμμής. Τα αντιανδρογόνα είναι αποτελεσματικά, αλλά λόγω πιθανότητας τερατογέννεσης, είναι κατάλληλα για γυναίκες που δεν είναι σεξουαλικά ενεργές. Όταν δεν υπάρχει ανταπόκριση σε ένα φάρμακο μπορεί να χρησιμοποιηθεί συνδυασμός φαρμάκων. Σε γυναίκες με υψηλό κίνδυνο θρομβοεμβολικού επεισοδίου λόγω ηλικίας, παχυσαρκίας ή καπνίσματος συστήνουμε μη αντισυλληπτική αντιμετώπιση ή αντισυλληπτικά με την χαμηλότερη αποτελεσματική δόση αιθυνυλοιστραδιόλης και χαμηλού κινδύνου προγεστερόνη. Όταν επιπλέον υπάρχει ανάγκη αισθητικής αντιμετώπισης, πρόσθετη επιλογή είναι οι άμεσες μέθοδοι αφαίρεσης της τρίχας (π.χ. Laser)
H τρέχουσα φαρμακευτική αντιμετώπιση περιλαμβάνει από του στόματος αντισυλληπτικά (οιστρογόνο/προγεστερόνη) και αντιανδρογόνα. Η μετφορμίνη χρησιμοποιείται λιγότερο και τα γλυκοκορτικοειδή περιστασιακά σε γυναίκες με προβλήματα στα επινεφρίδια (π.χ. η μη κλασσική ανεπάρκεια 21-υδροξυλάσης)
Το 2008 δημοσιεύτηκαν από την Ενδοκρινολογική Εταιρεία κατευθυντήριες γραμμές για τη διαχείρηση της υπερτρίχωσης που βασίστηκαν σε συστηματικές ανασκοπήσεις των αντισυλληπτικών, των αντιανδρογόνων και των ευαισθητοποιητών ινσουλίνης. Η Ενδοκρινολογική Εταιρεία έκανε αυτή τη συστηματική ανασκόπηση για να συνοψίσει το σύνολο των στοιχείων που αφορούν τις ανωτέρω αγωγές και για να επιχειρήσει μια προσέγγιση εκτίμησης της αποτελασματικότητας.
Συμπεριελήφθησαν τυχαιοποιημένες ελεγχόμενες δοκιμές (43 στο σύνολο) με ελάχιστη παρακολούθηση τουλάχιστον 6 μήνες και με μέση ηλικία των συμμετεχόντων τα 25 έτη
Κύρια ευρήματα της συστηματικής ανασκόπησης και μετα-ανάλυσης ήταν ότι τα αντισυλληπτικά, τα αντιανδρογόνα και οι ευαισθητοποιητές ινσουλίνης είναι το κάθε ένα ξεχωριστά, αποτελεσματικό στη θεραπεία της υπερτρίχωσης. Το λιγότερο αποτελεσματικό φαίνεται να είναι η μονοθεραπεία με ευαισθητοποιητές ινσουλίνης
Τα αντισυλληπτικά που περιείχαν λεβονοργεστρέλη, οξεική κυπροτερόνη ή δροσπιρενόνη ήταν παρόμοια σε αποτελεσματικότητα με όποια άλλα αντισυλληπτικά χρησιμοποιήθηκαν. Ως μεμονωμένες θεραπείες η φιναστερίδη, η φλουταμίδη και η σπειρονολακτόνη ήταν πιο αποτελεσματικά από το εικονικό φάρμακο. Η μετφορμίνη έδειξε ήπια βελτίωση, ενώ η ροσιγλιταζόνη και η τρογλιταζόνη καμμία
Τα συμπεράσματα
Όλες οι αγωγές είναι καλύτερες από το εικονικό φάρμακο
Γυναίκες με ήπια υπερτρίχωση και χωρίς ενδείξεις ενδοκρινικής διαταραχής δεν χρειάζονται απαραίτητα θεραπεία. Σε γυναίκες με σημαντικό πρόβλημα τα αντισυλληπτικά είναι η θεραπεία πρώτης γραμμής. Τα αντιανδρογόνα είναι αποτελεσματικά, αλλά λόγω πιθανότητας τερατογέννεσης, είναι κατάλληλα για γυναίκες που δεν είναι σεξουαλικά ενεργές. Όταν δεν υπάρχει ανταπόκριση σε ένα φάρμακο μπορεί να χρησιμοποιηθεί συνδυασμός φαρμάκων. Σε γυναίκες με υψηλό κίνδυνο θρομβοεμβολικού επεισοδίου λόγω ηλικίας, παχυσαρκίας ή καπνίσματος συστήνουμε μη αντισυλληπτική αντιμετώπιση ή αντισυλληπτικά με την χαμηλότερη αποτελεσματική δόση αιθυνυλοιστραδιόλης και χαμηλού κινδύνου προγεστερόνη. Όταν επιπλέον υπάρχει ανάγκη αισθητικής αντιμετώπισης, πρόσθετη επιλογή είναι οι άμεσες μέθοδοι αφαίρεσης της τρίχας (π.χ. Laser)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου