IGF-1 και IGFBP-3
Ο IGF-1 παράγεται κυρίως στο ήπαρ υπό τον έλεγχο της GH. Κυκλοφορεί δεσμευμένος με πρωτείνες (IGFBPs) με κύρια την IGFBP-3. Οι συγκεντρώσεις στον ορρό IGF-1 και IGFBP-3 είναι σχετικά σταθερές, επιτρέποντας τυχαίες μετρήσεις αντί για δοκιμή πρόκλησης. Οι τιμές ποικίλλουν ανάλογα με το στάδιο της εφηβείας. Παράγοντες που επηρεάζουν τα επίπεδα είναι η κακή διατροφή, ο υποθυρεοειδισμός, η χρόνια νόσος, η νεφρική ανεπάρκεια και ο ΣΔ
Ο IGF-1 φαίνεται ότι έχει υψηλή ειδικότητα >90%, αλλά σχετικά χαμηλή ευαισθησία 50-70% κυρίως σε παιδιά < 5 ετών . Επομένως η χαμηλή συγκέντρωση IGF-1 είναι εξαιρετικά προγνωστική ανεπάρκειας, ενώ τα φυσιολογικά της επίπεδα δεν αποκλείουν ανεπάρκεια GH
H μέτρηση του IGFBP-3 δεν επηρεάζεται από διατροφή και ηλικία, έχει ευαισθησία 95% και ειδικότητα 97%, αλλά δεν υπάρχουν μελέτες
Νευροαπεικόνιση
Εάν εντοπιστούν δομικές ανωμαλίες στην υπόφυση βοηθούν σημαντικά στη διάγνωση. Αυτά τα παιδιά έχουν πιο σοβαρά βιοχημικά (αιχμή GH<5mg / L) και κλινικά ευρήματα και απαντούν καλύτερα στη θεραπεία. Συνήθη ευρήματα στην απεικόνιση είναι έκτοπη οπίσθια υπόφυση, υποπλασία της πρόσθιας υπόφυσης και διακοπή του μίσχου. Σε επίκτητη ανεπάρκεια μπορεί να βρεθεί κρανιοφαρυγγίωμα, γερμίνωμα, αδένωμα και λέπτυνση του μίσχου που υποδηλώνει ιστιοκύττωση Langerhans. Η MRI συνιστάται σε όλα τα παιδιά με υποψία ανεπάρκειας GH
Aξιολόγηση των ατόμων με ανεπάρκεια GH
Mετά την ολοκλήρωση της ανάπτυξης, οι έφηβοι που έχουν υποβληθεί σε θεραπεία, πρέπει να επανεξεταστούν ένα μήνα μετά τη διακοπή της αγωγής . Αυτό ταυτοποιεί άτομα με συνεχιζόμενη σοβαρή ανεπάρκεια που θα ωφεληθούν από τη συνέχιση της αγωγής στην οστική τους πυκνότητα, τη σύνθεση του σώματος, τα λιπίδια και την ποιότητα ζωής. Οι κατευθυντήριες οδηγίες συστήνουν στα άτομα με συγγενή ανεπάρκεια, με δομική βλάβη της υπόφυσης, με κρανιακό όγκο ή ιστορικό ακτινοβολίας να ελέγχονται με μέτρηση IGF-1. Αν τα επίπεδα είναι χαμηλά επιβεβαιώνεται η ανεπάρκεια, αν είναι φυσιολογικά γίνεται test πρόκλησης. Στα παιδιά το όριο αιχμής της GH στα tests πρόκλησης προτείνεται το 5-6 mg/L. Στους ενήλικες το όριο είναι 3 mg/L
Eπομένως
Η απόφαση να διερευνηθεί ένα παιδί για πιθανή ανεπάρκεια GH βασίζεται στην κλινική εικόνα και τον βιοχημικό και ακτινολογικό έλεγχο και χρειάζεται μεγάλη προσοχή στην αξιολόγηση των αποτελεσμάτων
Ο IGF-1 παράγεται κυρίως στο ήπαρ υπό τον έλεγχο της GH. Κυκλοφορεί δεσμευμένος με πρωτείνες (IGFBPs) με κύρια την IGFBP-3. Οι συγκεντρώσεις στον ορρό IGF-1 και IGFBP-3 είναι σχετικά σταθερές, επιτρέποντας τυχαίες μετρήσεις αντί για δοκιμή πρόκλησης. Οι τιμές ποικίλλουν ανάλογα με το στάδιο της εφηβείας. Παράγοντες που επηρεάζουν τα επίπεδα είναι η κακή διατροφή, ο υποθυρεοειδισμός, η χρόνια νόσος, η νεφρική ανεπάρκεια και ο ΣΔ
Ο IGF-1 φαίνεται ότι έχει υψηλή ειδικότητα >90%, αλλά σχετικά χαμηλή ευαισθησία 50-70% κυρίως σε παιδιά < 5 ετών . Επομένως η χαμηλή συγκέντρωση IGF-1 είναι εξαιρετικά προγνωστική ανεπάρκειας, ενώ τα φυσιολογικά της επίπεδα δεν αποκλείουν ανεπάρκεια GH
H μέτρηση του IGFBP-3 δεν επηρεάζεται από διατροφή και ηλικία, έχει ευαισθησία 95% και ειδικότητα 97%, αλλά δεν υπάρχουν μελέτες
Νευροαπεικόνιση
Εάν εντοπιστούν δομικές ανωμαλίες στην υπόφυση βοηθούν σημαντικά στη διάγνωση. Αυτά τα παιδιά έχουν πιο σοβαρά βιοχημικά (αιχμή GH<5mg / L) και κλινικά ευρήματα και απαντούν καλύτερα στη θεραπεία. Συνήθη ευρήματα στην απεικόνιση είναι έκτοπη οπίσθια υπόφυση, υποπλασία της πρόσθιας υπόφυσης και διακοπή του μίσχου. Σε επίκτητη ανεπάρκεια μπορεί να βρεθεί κρανιοφαρυγγίωμα, γερμίνωμα, αδένωμα και λέπτυνση του μίσχου που υποδηλώνει ιστιοκύττωση Langerhans. Η MRI συνιστάται σε όλα τα παιδιά με υποψία ανεπάρκειας GH
Aξιολόγηση των ατόμων με ανεπάρκεια GH
Mετά την ολοκλήρωση της ανάπτυξης, οι έφηβοι που έχουν υποβληθεί σε θεραπεία, πρέπει να επανεξεταστούν ένα μήνα μετά τη διακοπή της αγωγής . Αυτό ταυτοποιεί άτομα με συνεχιζόμενη σοβαρή ανεπάρκεια που θα ωφεληθούν από τη συνέχιση της αγωγής στην οστική τους πυκνότητα, τη σύνθεση του σώματος, τα λιπίδια και την ποιότητα ζωής. Οι κατευθυντήριες οδηγίες συστήνουν στα άτομα με συγγενή ανεπάρκεια, με δομική βλάβη της υπόφυσης, με κρανιακό όγκο ή ιστορικό ακτινοβολίας να ελέγχονται με μέτρηση IGF-1. Αν τα επίπεδα είναι χαμηλά επιβεβαιώνεται η ανεπάρκεια, αν είναι φυσιολογικά γίνεται test πρόκλησης. Στα παιδιά το όριο αιχμής της GH στα tests πρόκλησης προτείνεται το 5-6 mg/L. Στους ενήλικες το όριο είναι 3 mg/L
Eπομένως
Η απόφαση να διερευνηθεί ένα παιδί για πιθανή ανεπάρκεια GH βασίζεται στην κλινική εικόνα και τον βιοχημικό και ακτινολογικό έλεγχο και χρειάζεται μεγάλη προσοχή στην αξιολόγηση των αποτελεσμάτων
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου