Romosozumab: μονοκλωνικό αντίσωμα που δεσμεύει τη σκληροστίνη, αυξάνει τον σχηματισμό οστού και μειώνει την οστική απορόφηση
Ακόμα και μετά από κάταγμα λιγότερο από 25% των ασθενών παίρνουν φαρμακευτική αγωγή για οστεοπόρωση. Μετά την ανακάλυψη ότι η ανεπάρκεια σκληροστίνης προκαλεί σπάνιες γενετικές καταστάσεις που χαρακτηρίζονται από υψηλή οστική μάζα και αντοχή στη θραύση, η σκληροστίνη έγινε θεραπευτικός στόχος για τη θεραπεία της οστεοπόρωσης. Η σκληροστίνη επιδρά αρνητικά στον σχηματισμό οστού (αναστέλλει το Wnt-μονοπάτι) καταστέλλοντας το ερέθισμα για ανάπτυξη και λειτουργία των οστεοβλαστών
Έγινε μελέτη σε μετεμμηνοπαυσιακές γυναίκες με χαμηλή οστική μάζα και θεραπεία με Romosozumab για ένα έτος, με σημαντική αύξηση οστικής πυκνότητας , με αύξηση τους πρώτους 6-9 μήνες των δεικτών οστικού σχηματισμού και μείωση των δεικτών οστικής απορόφησης. Τον δεύτερο χρόνο η θεραπεία συνεχίστηκε με Denosumab. Mελετήθηκαν 7180 γυναίκες
Το Romosozumab σχετίστηκε με κίνδυνο νέων σπονδυλικών καταγμάτων κατά 73% χαμηλότερο από τον κίνδυνο του εικονικού φαρμάκου (placebo) στους 12 μήνες θεραπείας. Όλες οι ασθενείς συνέχισαν τον δεύτερο χρόνο με Denosumab. H συχνότητα εμφάνισης νέου σπονδυλικού κατάγματος ήταν χαμηλότερη στην ομάδα που αρχικά είχε λάβει Romosozumab κατά 75%
Στην ομάδα με το Romosozumab η οστική πυκνότητα αυξήθηκε στους 6 και 12 μήνες στην οσφυική μοίρα κατά 13.3 ποσοστιαίες μονάδες, στο ισχύο 6,9 μονάδες και στιν αυχένα μηρού 5,9 μονάδες. Συνέχισε να αυξάνεται και στη διάρκεια του δεύτερου χρόνου, στην αγωγή με Denosumab
Tα επίπεδα του P1NP (δείκτης σχηματισμού οστού) αυξήθηκαν ραγδαία, με μέγιστη συγκέντρωση στις 14 ημέρες και επέστρεψαν στα αρχικά επίπεδα μετά 9 μήνες. Τα επίπεδα του β-CTX (δείκτης οστικού καταβολισμού) σημείωσαν τα χαμηλότερα επίπεδα την 14η ημέρα
Η συχνότητα ανεπιθύμητων ενεργειών ήταν παρόμοια και στις δύο ομάδες (οστεοαρθρίτιδα, υπερόστωση, καρκίνος, υπερευαισθησία, καρδιαγγειακά προβλήματα). Οι αντιδράσεις στο σημείο της ένεσης ήταν ήπιες σε σοβαρότητα. Σε δύο περιστατικά παρουσιάστηκε οστεονέκρωση της γνάθου . Αντι-romosozumab αντισώματα αναπτύχθηκαν στο 18% των ασθενών
Επομένως: το Romosozumab-μονοκλωνικό αντίσωμα, αυξάνει τον οστικό σχηματισμό και μειώνει την οστική απορρόφηση. Μετά ένα έτος θεραπείας σε μετεμμηνοπαυσιακές γυναίκες με οστεοπόρωση οδήγησε σε χαμηλότερο κίνδυνο σπονδυλικών καταγμάτων και κλινικών καταγμάτων από το εικονικό φάρμακο. Με σημαντικά οφέλη στην οστική πυκνότητα της σπονδυλική στήλης και του ισχύου και με συνεχιζόμενη μείωση του κινδύνου κατάγματος όταν μετά τον πρώτο χρόνο αντικαθίσταται με Denosumab
Ακόμα και μετά από κάταγμα λιγότερο από 25% των ασθενών παίρνουν φαρμακευτική αγωγή για οστεοπόρωση. Μετά την ανακάλυψη ότι η ανεπάρκεια σκληροστίνης προκαλεί σπάνιες γενετικές καταστάσεις που χαρακτηρίζονται από υψηλή οστική μάζα και αντοχή στη θραύση, η σκληροστίνη έγινε θεραπευτικός στόχος για τη θεραπεία της οστεοπόρωσης. Η σκληροστίνη επιδρά αρνητικά στον σχηματισμό οστού (αναστέλλει το Wnt-μονοπάτι) καταστέλλοντας το ερέθισμα για ανάπτυξη και λειτουργία των οστεοβλαστών
Έγινε μελέτη σε μετεμμηνοπαυσιακές γυναίκες με χαμηλή οστική μάζα και θεραπεία με Romosozumab για ένα έτος, με σημαντική αύξηση οστικής πυκνότητας , με αύξηση τους πρώτους 6-9 μήνες των δεικτών οστικού σχηματισμού και μείωση των δεικτών οστικής απορόφησης. Τον δεύτερο χρόνο η θεραπεία συνεχίστηκε με Denosumab. Mελετήθηκαν 7180 γυναίκες
Το Romosozumab σχετίστηκε με κίνδυνο νέων σπονδυλικών καταγμάτων κατά 73% χαμηλότερο από τον κίνδυνο του εικονικού φαρμάκου (placebo) στους 12 μήνες θεραπείας. Όλες οι ασθενείς συνέχισαν τον δεύτερο χρόνο με Denosumab. H συχνότητα εμφάνισης νέου σπονδυλικού κατάγματος ήταν χαμηλότερη στην ομάδα που αρχικά είχε λάβει Romosozumab κατά 75%
Στην ομάδα με το Romosozumab η οστική πυκνότητα αυξήθηκε στους 6 και 12 μήνες στην οσφυική μοίρα κατά 13.3 ποσοστιαίες μονάδες, στο ισχύο 6,9 μονάδες και στιν αυχένα μηρού 5,9 μονάδες. Συνέχισε να αυξάνεται και στη διάρκεια του δεύτερου χρόνου, στην αγωγή με Denosumab
Tα επίπεδα του P1NP (δείκτης σχηματισμού οστού) αυξήθηκαν ραγδαία, με μέγιστη συγκέντρωση στις 14 ημέρες και επέστρεψαν στα αρχικά επίπεδα μετά 9 μήνες. Τα επίπεδα του β-CTX (δείκτης οστικού καταβολισμού) σημείωσαν τα χαμηλότερα επίπεδα την 14η ημέρα
Η συχνότητα ανεπιθύμητων ενεργειών ήταν παρόμοια και στις δύο ομάδες (οστεοαρθρίτιδα, υπερόστωση, καρκίνος, υπερευαισθησία, καρδιαγγειακά προβλήματα). Οι αντιδράσεις στο σημείο της ένεσης ήταν ήπιες σε σοβαρότητα. Σε δύο περιστατικά παρουσιάστηκε οστεονέκρωση της γνάθου . Αντι-romosozumab αντισώματα αναπτύχθηκαν στο 18% των ασθενών
Επομένως: το Romosozumab-μονοκλωνικό αντίσωμα, αυξάνει τον οστικό σχηματισμό και μειώνει την οστική απορρόφηση. Μετά ένα έτος θεραπείας σε μετεμμηνοπαυσιακές γυναίκες με οστεοπόρωση οδήγησε σε χαμηλότερο κίνδυνο σπονδυλικών καταγμάτων και κλινικών καταγμάτων από το εικονικό φάρμακο. Με σημαντικά οφέλη στην οστική πυκνότητα της σπονδυλική στήλης και του ισχύου και με συνεχιζόμενη μείωση του κινδύνου κατάγματος όταν μετά τον πρώτο χρόνο αντικαθίσταται με Denosumab
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου