Άξιον εστί

Ήρθαν ντυμένοι φίλοι, αμέτρητες φορές οι εχθροί μου, το παμπάλαιο χώμα πατώντας
και το χώμα δεν έδεσε ποτέ με τη φτέρνα τους

Έφεραν τον Σοφό, τον Οικιστή , και τον Γεωμέτρη, την πάσα υποταγή και δύναμη
παμπάλαιο φως εξουσιάζοντας. Και το φως δεν έδεσε ποτέ με τη σκέπη τους

Ούτε μέλισσα καν δε γελάστηκε, το χρυσό ν' αρχίσει παιχνίδι, ζέφυρος καν, τις λευκές να φουσκώσε ποδιές

Έστησαν και θεμελίωσαν, στις κορφές, τις κοιλάδες, στα πόρτα, πύργους κραταιούς κι επαύλεις
ξύλα κι άλλα πλεούμενα, τους νόμους τους θεσπίζοντας, τα καλά και συμφέροντα
στο παμπάλαιο μέτρο εφαρμόζοντας

Και το μέτρο δεν έδεσε ποτέ με τη σκέψη τους. Ούτε καν ένα χνάρι θεού στην ψυχή τους σημάδι δεν άφησε, ούτε καν ένα βλέμμα ξωθιάς, τη μιλιά τους δεν είπε να πάρει

Έφτασαν ντυμένοι "φίλοι" αμέτρητες φορές οι εχθροί μου τα παμπάλαια δώρα προσφέροντας
Και τα δώρα τους άλλα δεν ήτανε παρά μόνο σίδερο και φωτιά
Στ' ανοιχτά που καρτέραγαν δάχτυλα μόνο όπλα και σίδερο και φωτιά
Μόνο όπλα και σίδερο και φωτιά