Οστεοπόρωση και υποκατάσταση με D
Η έλλειψη βιταμίνης προκαλεί ραχίτιδα ή οστεομαλακία ανάλογα με την ηλικία των ατόμων και η ανεπάρκεια συνδέεται με αυξημένο turnover του οστού, επιταχύνει την οστική απώλεια και αυξάνει τον κίνδυνο οστεοπόρωσης και καταγμάτων. Έχουν γίνει πολλές μελέτες σε άτομα με χαμηλή οστική πυκνότητα που όμως δεν αποδεικνύουν την χαμηλή βιταμίνη ως αποκλειστικό αίτιο καθώς τα άτομα αυτά μπορεί να είναι λιγώτερο δραστήρια και λιγώτερο εκτεθειμένα στον ήλιο
Έγιναν μελέτες με συμπληρώματα βιταμίνης και αρκετές μετα-αναλύσεις έδειξαν ότι >400 IU D3 /ημέρα σε συνδυασμό με ασβέστιο μπορεί να μειώσουν τον κίνδυνο μη σπονδυλικών ή καταγμάτων ισχύου κατά 10-20% κυρίως σε ηλικιωμένα άτομα με ανεπάρκεια βιταμίνης
Διαλείπουσα δοσολογία και μεγάλες δόσεις (300.000 ή 500.000 IU) έχει σχετιστεί με αυξημένο κίνδυνο κατάγματος. Η συγκέντρωση της D κάτω από την οποία αυξάνει ο κίνδυνος κατάγματος εξακολουθεί να αμφισβητείται. Μείωση της BMD παρατηρείται σε επίπεδα D <12ng/ml
Η δόση που δίνεται στις περισσότερες μελέτες σε γυναίκες στην εμμηνόπαυση ή σε ηλικιωμένα άτομα είναι καθημερινά 600-800 IU D3, ικανή να αυξήσει τα επίπεδα της βιταμίνης >20 ng / ml στο 95% των ατόμων. Αυτό το όριο της D φαίνεται ότι είναι επαρκές για διατήρηση φυσιολογικών επιπέδων PTH και βέλτιστη εντερική απορρόφηση
Aνεπάρκεια D και εξωσκελετικές επιδράσεις
Οι περισσότερες ορμόνες (ανδρογόνα, οιστρογόνα, κορτικοειδή, θυρεοειδικές) έχουν πολύ ευρύ φάσμα δραστηριοτήτων εκτός από τους πρωτογενείς ιστούς στόχους. Η D δεν αποτελεί εξαίρεση. Φαίνεται ότι εμπλέκεται στον κυτταρικό κύκλο του καρκίνου, του ανοσοποιητικού, των μυών (διαφοροποίηση και λειτουργία) το καρδιαγγειακό σύστημα και τον μεταβολισμό. Χαμηλά επίπεδα D στον άνθρωπο σχετίζονται με υψηλότερο κίνδυνο καρκίνου (κυρίως παχέος εντέρου), λοιμώξεις και αυτοάνοσα νοσήματα, διαβήτη τύπου 2, παχυσαρκία, καρδιαγγειακό κίνδυνο, δυσλειτουργία μυών, αδυναμία και πτώσεις. Μελέτες απαιτούνται για να αποδειχθεί περαιτέρω η σχέση της D με τις εξωσκελετικές παθήσεις καθώς και το ελάχιστο όριο που απαιτείται για την προστασία από τα νοσήματα αυτά
Από την άλλη πλευρά η περίσεια της D μπορεί να είναι τοξική, με επιδράσεις στους νεφρούς, το καρδιαγγειακό, τον εγκέφαλο και σε ιστούς ευάλωτους σε έκτοπες αποτιτανώσεις (επίπεδα > 50
ng/ml)
Ως εκ τούτου συστήνεται πρόσληψη 600-800 IU D3/ημέρα σε ηλικιωμένα άτομα, και ανεξαρήτως ηλικίας με πολύ μικρή έκθεση σε ηλιακό φως. Εάν η μεγαλύτερη πρόσληψη έχει ευεργετικά σκελετικά ή εξωσκελετικά αποτελέσματα αναμένεται να αποσαφηνιστεί από μεγάλες κλινικές μελέτες που είναι σε εξέλιξη αυτή τη στιγμή
Η έλλειψη βιταμίνης προκαλεί ραχίτιδα ή οστεομαλακία ανάλογα με την ηλικία των ατόμων και η ανεπάρκεια συνδέεται με αυξημένο turnover του οστού, επιταχύνει την οστική απώλεια και αυξάνει τον κίνδυνο οστεοπόρωσης και καταγμάτων. Έχουν γίνει πολλές μελέτες σε άτομα με χαμηλή οστική πυκνότητα που όμως δεν αποδεικνύουν την χαμηλή βιταμίνη ως αποκλειστικό αίτιο καθώς τα άτομα αυτά μπορεί να είναι λιγώτερο δραστήρια και λιγώτερο εκτεθειμένα στον ήλιο
Έγιναν μελέτες με συμπληρώματα βιταμίνης και αρκετές μετα-αναλύσεις έδειξαν ότι >400 IU D3 /ημέρα σε συνδυασμό με ασβέστιο μπορεί να μειώσουν τον κίνδυνο μη σπονδυλικών ή καταγμάτων ισχύου κατά 10-20% κυρίως σε ηλικιωμένα άτομα με ανεπάρκεια βιταμίνης
Διαλείπουσα δοσολογία και μεγάλες δόσεις (300.000 ή 500.000 IU) έχει σχετιστεί με αυξημένο κίνδυνο κατάγματος. Η συγκέντρωση της D κάτω από την οποία αυξάνει ο κίνδυνος κατάγματος εξακολουθεί να αμφισβητείται. Μείωση της BMD παρατηρείται σε επίπεδα D <12ng/ml
Η δόση που δίνεται στις περισσότερες μελέτες σε γυναίκες στην εμμηνόπαυση ή σε ηλικιωμένα άτομα είναι καθημερινά 600-800 IU D3, ικανή να αυξήσει τα επίπεδα της βιταμίνης >20 ng / ml στο 95% των ατόμων. Αυτό το όριο της D φαίνεται ότι είναι επαρκές για διατήρηση φυσιολογικών επιπέδων PTH και βέλτιστη εντερική απορρόφηση
Aνεπάρκεια D και εξωσκελετικές επιδράσεις
Οι περισσότερες ορμόνες (ανδρογόνα, οιστρογόνα, κορτικοειδή, θυρεοειδικές) έχουν πολύ ευρύ φάσμα δραστηριοτήτων εκτός από τους πρωτογενείς ιστούς στόχους. Η D δεν αποτελεί εξαίρεση. Φαίνεται ότι εμπλέκεται στον κυτταρικό κύκλο του καρκίνου, του ανοσοποιητικού, των μυών (διαφοροποίηση και λειτουργία) το καρδιαγγειακό σύστημα και τον μεταβολισμό. Χαμηλά επίπεδα D στον άνθρωπο σχετίζονται με υψηλότερο κίνδυνο καρκίνου (κυρίως παχέος εντέρου), λοιμώξεις και αυτοάνοσα νοσήματα, διαβήτη τύπου 2, παχυσαρκία, καρδιαγγειακό κίνδυνο, δυσλειτουργία μυών, αδυναμία και πτώσεις. Μελέτες απαιτούνται για να αποδειχθεί περαιτέρω η σχέση της D με τις εξωσκελετικές παθήσεις καθώς και το ελάχιστο όριο που απαιτείται για την προστασία από τα νοσήματα αυτά
Από την άλλη πλευρά η περίσεια της D μπορεί να είναι τοξική, με επιδράσεις στους νεφρούς, το καρδιαγγειακό, τον εγκέφαλο και σε ιστούς ευάλωτους σε έκτοπες αποτιτανώσεις (επίπεδα > 50
ng/ml)
Ως εκ τούτου συστήνεται πρόσληψη 600-800 IU D3/ημέρα σε ηλικιωμένα άτομα, και ανεξαρήτως ηλικίας με πολύ μικρή έκθεση σε ηλιακό φως. Εάν η μεγαλύτερη πρόσληψη έχει ευεργετικά σκελετικά ή εξωσκελετικά αποτελέσματα αναμένεται να αποσαφηνιστεί από μεγάλες κλινικές μελέτες που είναι σε εξέλιξη αυτή τη στιγμή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου