Κλινικές επιπτώσεις προδιαβήτη
Ο προδιαβήτης συνδέεται με μικροαγγειακές επιπλοκές. Αν ορίσουμε ως προδιαβήτη επίπεδα γλυκόζης νηστείας ≥100 mg/dL και <126 mg/dL φαίνεται ότι ο επιπολασμός της χρόνιας νεφρικής νόσου είναι 17.7% ενώ στον υγιή πληθυσμό είναι 10.6%. Ένας άλλος σημαντικός παράγοντας είναι ο καρδιαγγειακός κίνδυνος. Σε μεγάλη εθνική μελέτη αθηροσκλήρωσης στις ΗΠΑ ορίστηκε ως διαταραχή στην ανοχή γλυκόζης , γλυκόζη νηστείας 100–125 mg/dL και όχι διαβήτης τύπου 2 και φάνηκε σαφής σχέση με καρδιαγγειακά επεισόδια. Φαίνεται ότι υπάρχει συσχέτιση με επίπεδα γλυκόζης >100 και κινδύνου θανάτου
Φαρμακευτική αγωγή
Αν δεν αρκούν η διατροφή και η σωματική άσκηση προτείνεται προληπτική φαρμακοθεραπεία. Σε τυχαιοποιημένες μελέτες φαίνεται ότι υπάρχουν φάρμακα που αναστέλλουν την εξέλιξη σε σακχαρώδη διαβήτη ατόμων με διαταραχή στην ανοχή γλυκόζης. Η πρόληψη των φαρμάκων αυτών φαίνεται ότι σχετίζεται κυρίως με την ικανότητα τους να μειώνουν τη γλυκόζη και να καθυστερούν την έκπτωση της λειτουργίας του β-κυττάρου . Οι θειαζολιδινεδιόνες (TZDs) βελτιώνουν την ευαισθησία στην ινσουλίνη και έχουν άμεσο θετικό αποτέλεσμα στο β-κύτταρο. Οι αναστολείς α-γλυκοσιδάσης επιβραδύνουν την απορρόφηση υδατανθράκων και μειώνουν το φορτίο του β-κυττάρου. Η μετφορμίνη καταστέλλει την παραγωγή ηπατικής γλυκόζης. Κάθε ένας απ' αυτούς τους μηχανισμούς διατηρεί τη λειτουργία του β-κυττάρου μειώνοντας την ανάγκη για ινσουλίνη
Ωστόσο σε πολλές χώρες δεν χρησιμοποιούνται στον προδιαβήτη
Στην περίπτωση της μετφορμίνης το μακροπρόθεσμο profil ασφάλειας είναι επιβεβαιωμένο, το φάρμακο είναι κατάλληλο για χρήση εφ' όρου ζωής αν και υπάρχουν γαστρεντερικά ενοχλήματα και ανησυχίες για ανεπάρκεια Β12 και αναιμία καθώς επίσης και για νευροπάθεια σε άτομα με χαμηλή Β12.
Πολλές μελέτες έχουν αποδείξει ότι είναι δυνατή η πρόληψη/καθυστέρηση σακχαρώδη διαβήτη σε άτομα υψηλού κινδύνου. Παρά το γεγονός ότι οι παρεμβάσεις στον τρόπο ζωής είναι αποτελεσματικές, φαίνεται ότι δεν ειναι αρκετές για να καθυστερήσουν την εξέλιξη σε μια μεγάλη μερίδα πληθυσμού. Έτσι η προσοχή θα πρέπει να στραφεί στη φαρμακευτική αντιμετώπιση. Ως εκ τούτου θα πρέπει να υπάρχουν ειδικές ενδείξεις πρόληψης για συγκεκριμένα φάρμακα
Ο προδιαβήτης συνδέεται με μικροαγγειακές επιπλοκές. Αν ορίσουμε ως προδιαβήτη επίπεδα γλυκόζης νηστείας ≥100 mg/dL και <126 mg/dL φαίνεται ότι ο επιπολασμός της χρόνιας νεφρικής νόσου είναι 17.7% ενώ στον υγιή πληθυσμό είναι 10.6%. Ένας άλλος σημαντικός παράγοντας είναι ο καρδιαγγειακός κίνδυνος. Σε μεγάλη εθνική μελέτη αθηροσκλήρωσης στις ΗΠΑ ορίστηκε ως διαταραχή στην ανοχή γλυκόζης , γλυκόζη νηστείας 100–125 mg/dL και όχι διαβήτης τύπου 2 και φάνηκε σαφής σχέση με καρδιαγγειακά επεισόδια. Φαίνεται ότι υπάρχει συσχέτιση με επίπεδα γλυκόζης >100 και κινδύνου θανάτου
Φαρμακευτική αγωγή
Αν δεν αρκούν η διατροφή και η σωματική άσκηση προτείνεται προληπτική φαρμακοθεραπεία. Σε τυχαιοποιημένες μελέτες φαίνεται ότι υπάρχουν φάρμακα που αναστέλλουν την εξέλιξη σε σακχαρώδη διαβήτη ατόμων με διαταραχή στην ανοχή γλυκόζης. Η πρόληψη των φαρμάκων αυτών φαίνεται ότι σχετίζεται κυρίως με την ικανότητα τους να μειώνουν τη γλυκόζη και να καθυστερούν την έκπτωση της λειτουργίας του β-κυττάρου . Οι θειαζολιδινεδιόνες (TZDs) βελτιώνουν την ευαισθησία στην ινσουλίνη και έχουν άμεσο θετικό αποτέλεσμα στο β-κύτταρο. Οι αναστολείς α-γλυκοσιδάσης επιβραδύνουν την απορρόφηση υδατανθράκων και μειώνουν το φορτίο του β-κυττάρου. Η μετφορμίνη καταστέλλει την παραγωγή ηπατικής γλυκόζης. Κάθε ένας απ' αυτούς τους μηχανισμούς διατηρεί τη λειτουργία του β-κυττάρου μειώνοντας την ανάγκη για ινσουλίνη
Ωστόσο σε πολλές χώρες δεν χρησιμοποιούνται στον προδιαβήτη
Στην περίπτωση της μετφορμίνης το μακροπρόθεσμο profil ασφάλειας είναι επιβεβαιωμένο, το φάρμακο είναι κατάλληλο για χρήση εφ' όρου ζωής αν και υπάρχουν γαστρεντερικά ενοχλήματα και ανησυχίες για ανεπάρκεια Β12 και αναιμία καθώς επίσης και για νευροπάθεια σε άτομα με χαμηλή Β12.
Πολλές μελέτες έχουν αποδείξει ότι είναι δυνατή η πρόληψη/καθυστέρηση σακχαρώδη διαβήτη σε άτομα υψηλού κινδύνου. Παρά το γεγονός ότι οι παρεμβάσεις στον τρόπο ζωής είναι αποτελεσματικές, φαίνεται ότι δεν ειναι αρκετές για να καθυστερήσουν την εξέλιξη σε μια μεγάλη μερίδα πληθυσμού. Έτσι η προσοχή θα πρέπει να στραφεί στη φαρμακευτική αντιμετώπιση. Ως εκ τούτου θα πρέπει να υπάρχουν ειδικές ενδείξεις πρόληψης για συγκεκριμένα φάρμακα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου