Οι λογοτέχνες όταν γράφουν μυθιστορήματα περνούν τον εαυτό τους για Θεό και νομίζουν πως είναι ικανοί να βλέπουν σε βάθος και να κατανοούν την κάθε ανθρώπινη ιστορία. Εγώ δεν μπορώ να το κάνω αυτό. Η δική μου όμως ιστορία είναι για μένα πολύ σημαντικότερη, γιατί πρόκειται για την ιστορία ενός πραγματικού, μοναδικού, ζώντος ανθρώπου
Το τι είναι αυτό, δηλαδή ένας άνθρωπος που ζεί πραγματικά, το ξέρουν σήμερα λιγότερο από ποτέ άλλοτε, και γιαυτό σκοτώνουν σωρηδόν ανθρώπους, από τους οποίους ο καθένας είναι ένα πολύτιμο ανεπανάληπτο πείραμα της φύσης
Ο κάθε άνθρωπος είναι το ανεπανάληπτο, πέρα για πέρα ιδιαίτερο, οπωσδήποτε σημαντικό και θαυμαστό σημείο όπου διασταυρώνονται φαινόμενα του κόσμου μια φορά με αυτόν τον τρόπο , και ποτέ ξανά. Γι αυτό και η ιστορία κάθε ανθρώπου είναι σημαντική , αιώνια , θεία και ο κάθε άνθρωπος θαυμαστός και άξιος προσοχής
Λίγοι γνωρίζουν σήμερα τι είναι ο άνθρωπος. Τον εαυτό μου δεν μπορώ να τον αποκαλέσω Γνώστη. Ένας εξερευνητής ήμουν και είμαι, αλλά δεν ψάχνω στ' αστέρια και στα βιβλία, παρά αρχίζω ν' αφουγκράζομαι τις διδασκαλίες που μουρμουρίζει το αίμα κυλώντας στις φλέβες μου. Η ιστορία μου δεν είναι ευχάριστη, γλυκιά κι αρμονική. Έχει τη γεύση του παράλογου και της σύγχυσης, της τρέλλας και του ονείρου
Η ζωή κάθε ανθρώπου είναι ένας δρόμος προς τον εαυτό του, η προσπάθεια ενός δρόμου, η υποψία ενός μονοπατιού. Κανένας άνθρωπος δεν υπήρξε ποτέ απόλυτα ο εαυτός του. Όλοι όμως επιδιώκουν να γίνουν, άλλος τυφλά, άλλος πιο συνειδητά. Όλοι κουβαλάμε υπολλείματα της γέννησης μας, βλέννες, τσόφλια ενός αρχέγονου κόσμου, μέχρι το τέλος μας. Μερικοί δεν γίνονται ποτέ άνθρωποι, παραμένουν βατράχια, σαύρες, μυρμήγκια. Κάποιοι από τη μέση και πάνω είναι άνθρωποι κι από τη μέση και κάτω ψάρια. Όλοι όμως είμαστε προσπάθειες της φύσης για να γεννηθεί κάποτε ο άνθρωπος. Όλοι μας έχουμε κοινές ρίζες, κοινές μάννες, όλοι ερχόμαστε από την ίδια άβυσσο. Όμως ο καθένας μας, μια δοκιμή κι ένα πείραμα της φύσης, τραβά για το δικό του στόχο
Μπορούμε να καταλάβουμε ο ένας τον άλλον, να εξηγήσουμε όμως μπορούμε ο καθένας μας μόνο τον εαυτό του.
Το τι είναι αυτό, δηλαδή ένας άνθρωπος που ζεί πραγματικά, το ξέρουν σήμερα λιγότερο από ποτέ άλλοτε, και γιαυτό σκοτώνουν σωρηδόν ανθρώπους, από τους οποίους ο καθένας είναι ένα πολύτιμο ανεπανάληπτο πείραμα της φύσης
Ο κάθε άνθρωπος είναι το ανεπανάληπτο, πέρα για πέρα ιδιαίτερο, οπωσδήποτε σημαντικό και θαυμαστό σημείο όπου διασταυρώνονται φαινόμενα του κόσμου μια φορά με αυτόν τον τρόπο , και ποτέ ξανά. Γι αυτό και η ιστορία κάθε ανθρώπου είναι σημαντική , αιώνια , θεία και ο κάθε άνθρωπος θαυμαστός και άξιος προσοχής
Λίγοι γνωρίζουν σήμερα τι είναι ο άνθρωπος. Τον εαυτό μου δεν μπορώ να τον αποκαλέσω Γνώστη. Ένας εξερευνητής ήμουν και είμαι, αλλά δεν ψάχνω στ' αστέρια και στα βιβλία, παρά αρχίζω ν' αφουγκράζομαι τις διδασκαλίες που μουρμουρίζει το αίμα κυλώντας στις φλέβες μου. Η ιστορία μου δεν είναι ευχάριστη, γλυκιά κι αρμονική. Έχει τη γεύση του παράλογου και της σύγχυσης, της τρέλλας και του ονείρου
Η ζωή κάθε ανθρώπου είναι ένας δρόμος προς τον εαυτό του, η προσπάθεια ενός δρόμου, η υποψία ενός μονοπατιού. Κανένας άνθρωπος δεν υπήρξε ποτέ απόλυτα ο εαυτός του. Όλοι όμως επιδιώκουν να γίνουν, άλλος τυφλά, άλλος πιο συνειδητά. Όλοι κουβαλάμε υπολλείματα της γέννησης μας, βλέννες, τσόφλια ενός αρχέγονου κόσμου, μέχρι το τέλος μας. Μερικοί δεν γίνονται ποτέ άνθρωποι, παραμένουν βατράχια, σαύρες, μυρμήγκια. Κάποιοι από τη μέση και πάνω είναι άνθρωποι κι από τη μέση και κάτω ψάρια. Όλοι όμως είμαστε προσπάθειες της φύσης για να γεννηθεί κάποτε ο άνθρωπος. Όλοι μας έχουμε κοινές ρίζες, κοινές μάννες, όλοι ερχόμαστε από την ίδια άβυσσο. Όμως ο καθένας μας, μια δοκιμή κι ένα πείραμα της φύσης, τραβά για το δικό του στόχο
Μπορούμε να καταλάβουμε ο ένας τον άλλον, να εξηγήσουμε όμως μπορούμε ο καθένας μας μόνο τον εαυτό του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου