ΦΟΒΟΣ

Ο φόβος έχει πολλές μορφές-φόβος του θανάτου, φόβος του σκοταδιού, φόβος του αγνώστου, φόβος της αγέλης, και εκείνος ο αόριστος γενικευμένος φόβος που κυριεύει συχνά αυτούς που κρύβουν από τον εαυτό τους τους πιο συγκεκριμένους φόβους τους. Αν δεν ομολογήσεις τους φόβους σου στον εαυτό σου και, με τη δύναμη της θέλησης σου, δεν οπλιστείς ενάντια στη μυθοποιητική τους δύναμη, μην ελπίζεις ότι θα μπορέσεις ποτέ να σκεφτείς ορθά για πολλά ζητήματα μεγάλης σημασίας. Ο φόβος είναι πηγή δεισιδαιμονιών και μια από τις κυριότερες αιτίες της σκληρότητας. Το να νικήσεις το φόβο είναι αρχή σοφίας, τόσο στην αναζήτηση της αλήθειας όσο και στην προσπάθεια να ζήσεις μια άξια ζωή.
Υπάρχουν δύο τρόποι να αποφύγεις τον φόβο: Ο ένας είναι να πείσεις τον εαυτό σου ότι είσαι απρόσβλητος από κάθε κακό, και ο άλλος να έχεις θάρρος. Ο δεύτερος τρόπος είναι ο πιο δύσκολος. Ως εκ τούτου ο πρώτος ήταν ανέκαθεν ο πιο δημοφιλής. Η μαγεία των πρωτόγονων σκόπευε στην ασφάλεια, είτε εξουδετερώνοντας εχθρούς είτε εξασφαλίζοντας αυτοπροστασία με φυλαχτά, ξόρκια και μαγγανείες. Χωρίς ουσιώδεις αλλαγές η πίστη σε αυτούς τους τρόπους αποφυγής κινδύνων επιβίωσε στους αιώνες του βαβυλωνιακού πολιτισμού, εξαπλώθηκε στην αυτοκρατορία του Μεγάλου Αλεξανδρου και πέρασε στους Ρωμαίους μαζί με πολλά άλλα στοιχεία του ελληνιστικού πολιτισμού. Από τους Ρωμαίους κατέβηκε στη μεσαιωνική χριστιανοσύνη και το ισλάμ. Στους νεότερους χρόνους η επιστήμη περιόρισε την πίστη στη μαγεία, αλλά πολλοί άνθρωποι πιστεύουν στα φυλαχτά περισσότερο απ'οτι οι ίδιοι παραδέχονται, και η μαγεία, μολονότι καταδικάζεται από την εκκλησία, παραμένει μια ενδεχόμενη αμαρτία.