Όλγα Δεβετζάκη - Ενδοκρινολόγος
Αναστασίου Ζίννη, 9, Αθήνα, Αττική, 11741
Phone: 210-9239440 URL of Map

Κυριακή 15 Σεπτεμβρίου 2013

Το ημερολόγιο του Αδάμ (επεισόδιο πέμπτο)

Τον επόμενο χρόνο: το βαφτίσαμε Κάιν. Το έπιασε όταν εγώ είχα πάει να πιάσω παγίδες στις βόρειες ακτές της λίμνης Έρι- το έπιασε στο δάσος δύο χιλιόμετρα μακριά από το καλύβι μας- ίσως και τέσσερα, δεν θυμάται καλά. Μας μοιάζει κάπως, και μπορεί να 'χουμε και κάποια σχέση. Έτσι πιστεύει αυτή, αλλά κάνει λάθος κατά τη γνώμη μου. Η διαφορά μεγέθους οδηγεί στο συμπέρασμα ότι είναι ένα διαφορετικό, νέου είδους ζώο, ίσως ψάρι, αν και όταν το έβαλα στο νερό για να το διαπιστώσω, βούλιαξε κι αυτή βούτηξε και το άρπαξε έξω πριν το πείραμα ολοκληρωθεί. Εγώ ακόμα πιστεύω πως είναι ψάρι, αλλά αυτή δεν τη νοιάζει τι είναι, και δεν θα με ξαναφήσει να πειραματισθώ. Αυτό δεν το καταλαβαίνω. Ο ερχομός του πλάσματος φαίνεται να την έχει αλλάξει τελείως και την έκανε αδιάλλακτη όσον αφορά τα πειράματα. Ασχολείται περισσότερο μ' αυτό παρά με οποιοδήποτε άλλο ζώο, αλλά δεν μπορεί να εξηγήσει γιατί. Της έχει στρίψει, αυτό είναι φανερό. Μερικές φορές κουβαλάει το ψάρι στα χέρια της τη μισή νύχτα όταν αυτό γκρινιάζει και θέλει να μπεί στο νερό. Τότε βγαίνει νερό από τις τρύπες του προσώπου της με τις οποίες βλέπει και χτυπάει μαλακά το ψάρι στην πλάτη και βγάζει απαλούς ήχους από το στόμα της για να το καλμάρει κι εκδηλώνει λύπη και φροντίδα με χίλιους δυο τρόπους. Δεν την είχα δει να κάνει έτσι για κανένα άλλο ψάρι, κι αυτό με απασχολεί πολύ. Μερικές φορές έπαιρνε αγκαλιά τα τιγράκια κι έπαιζε μαζί τους, αλλά αυτό ήταν απλό παιχνίδι, ποτέ δεν νοιαζόταν τόσο πολύ γι αυτά όταν τα πείραζε το φαγητό.
Κυριακή: δεν δουλεύει τις Κυριακές, αλλά ξαπλώνει από δω κι από κει κατακουρασμένη και της αρέσει νάχει το ψάρι πάνω της, και βγάζει ανόητους θορύβους για να το διασκεδάσει και κάνει δήθεν ότι μασάει τις πατούσες του κι αυτό γελάει. Ποτέ πριν δεν είχα δει ψάρι να γελάει. Αυτό με κάνει ν'αμφιβάλλω... Έχουν αρχίσει να μ' αρέσουν κι εμένα οι Κυριακές. Να επιβλέπεις όλη την εβδομάδα κουράζει πολύ το κορμί. Θάπρεπε να υπάρχουν περισσότερες Κυριακές. Κάποτε ήταν απαίσιες αλλά τώρα είναι πολύ βολικές.
Τετάρτη: δεν είναι ψάρι. Δεν μπορώ να καταλάβω καλά τι είναι. Βγάζει περίεργους, διαβολεμένους θορύβους όταν δεν είναι ευχαριστημένο και λέει <<γκου-γκου>> όταν είναι. Δεν είναι σαν κι εμας αφού δεν περπατάει, δεν είναι πουλί αφού δεν πετάει, δεν είναι βάτραχος αφού δεν πηδάει, δεν είναι φίδι αφού δεν σέρνεται. Είμαι βέβαιος πως δεν είναι ψάρι, αν και δεν μπορώ να εξακριβώσω αν κολυμπάει ή όχι. Είναι συνέχει ξαπλωμένο, ανάσκελα κυρίως, με τα πόδια πάνω. Δεν έχω ποτέ μου δει άλλο ζώο να το κάνει αυτό. Είπα ότι νομίζω πως είναι αίνιγμα, αλλά αυτή απλά και μόνο θαύμασε τη λέξη χωρίς να την καταλαβαίνει. Κατά τη γνώμη μου είτε αίνιγμα θα είναι είτε κάποιο είδος εντόμου. Όταν πεθάνει θα το κομματιάσω και θα δω πως είναι φτιαγμένο. Τίποτα στη ζωή μου δεν μ'έχει μπερδέψει όσο αυτό.
Τρεις μήνες αργότερα: Το μπέρδεμα μεγαλώνει αντί να ελαττώνεται. Κοιμάμαι λίγο. Έπαψε να ξαπλώνει μόνο, και τώρα τριγυρίζει με τα τέσσερα πόδια του. Διαφέρει όμως από τα άλλα τετράποδα ζώα, γιατί τα μπροστινά πόδια του είναι ασυνήθιστα κοντά κι έτσι αναγκάζεται να περπατάει με το μεγαλύτερο μέρος του κορμιού του προς τα πάνω κι αυτό δεν μ'αρέσει καθόλου. Η φτιαξιά του μοιάζει πολύ με τη δικιά μας ράτσα. Τα κοντά μπροστινά και τα μακριά πίσω πόδια του δείχνουν πως είναι της οικογένειας των καγκουρώ, αλλά πρόκειται για μια ξεχωριστή ποικιλία του είδους αφού τα πραγματικά καγκουρώ πηδάνε, ενώ αυτό ποτέ. Πρόκεται για μια περίεργη κι ενδιαφέρουσα ποικιλία, που δεν έχει παρατηρηθεί μέχρι τώρα. Καθώς την ανακάλυψα εγώ, θεώρησα εύλογο να εξασφαλίσω την αναγνώριση της ανακάλυψης μου δίνοντας του το όνομα μου και έτσι το ονόμασα Kangaroum Adamiensis...Πρέπει να ήταν νεαρό όταν ήρθε γιατί μεγάλωσε πολύ από τότε. Πρέπει να είναι πέντε φορές πιο μεγάλο τώρα κι όταν είναι δυσαρεστημένο μπορεί να κάνει είκοσι δύο έως είκοσι τρεις φορές περισσότερο θόρυβο. Το ξύλο δεν το συνεφέρει καθόλου αλλά έχει το αντίθετο αποτέλεσμα. Έτσι αναγκάστηκα να εγκαταλείψω αυτό το σύστημα. Αυτή το ησυχάζει με γλυκόλογα και δίνοντας του πράγματα που προηγουμένως μου έλεγε ότι δεν θα του τα έδινε ποτέ. Όπως ανέφερα πριν, δεν ήμουν σπίτι όταν ήρθε για πρώτη φορά κι αυτή μου είπε ότι το βρήκε στο δάσος. Μου φαίνεται παράξενο που είναι το μοναδικό, αλλά έτσι πρέπει να είναι γιατί ξεποδαριάστηκα όλες αυτές τις μέρες να βρω κι άλλο ένα για να πλουτίσω τη συλλογή μου και για να έχει να παίζει κι αυτό, γιατί τότε θα ήταν σίγουρα πιο ήσυχο και θα μπορούσαμε να το ηρεμήσουμε πιο εύκολα. Αλλά δεν βρίσκω κανένα, ούτε καν κανένα πτώμα, και το πιο παράξενο είναι ότι δεν βρίσκω ούτε καν ίχνη. Πρέπει να ζει στο έδαφος, δεν μπορεί να συμβαίνει διαφορετικά. Αλλιώς πως καταφέρνει να κινείται χωρίς ν'αφήνει κανένα ίχνος; Έβαλα μια ντουζίνα παγίδες αλλά ανώφελα. Έχω πιάσει όλων των ειδών τα μικρά ζώα εκτός απ'αυτό. Ζώα που πέφτουν στην παγίδα από περιέργεια ν'ανακαλύψουν τι θέλει εκεί το γάλα. Ποτέ δεν το πίνουν. 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου