Δίαιτα

 Η κατανάλωση τροφής παρέχει βασικά και μη απαραίτητα θρεπτικά συστατικά στον ανθρώπινο οργανισμό και έτσι προάγει την ανάπτυξη και την υγεία. Η ατομική επιλογή τροφίμων και η πιθανή τροποποίηση των διατροφικών συνηθειών είναι σύνθετα ζητήματα, που επηρεάζονται από τη διαθεσιμότητα και την αποδοχή των τροφίμων. Η διαθεσιμότητα των τροφίμων εξαρτάται από φυσικούς, πολιτικούς και οικονομικούς παράγοντες. Από τα μυριάδες τρόφιμα που είναι διαθέσιμα ή δυνητικά διαθέσιμα για κατανάλωση, η επιλογή βασίζεται σε κοινωνικοοικονομικούς, πολιτιστικούς και ατομικούς παράγοντες. Τα μεμονωμένα τρόφιμα αποτελούν μέρος της δίαιτας. Οι δίαιτες χαρακτηρίζονται από περιεκτικότητα σε θρεπτικά συστατικά, ομαδοποίηση τροφών και προσωρινά πρότυπα κατανάλωσης. Η πληθώρα των διατροφών διευρύνεται συνεχώς και ορισμένες δίαιτες έχουν διερευνηθεί εκτενώς. 

Φυτικές Διατροφές  

Μεσογειακή διατροφή 

 Η επιστημονική έρευνα σχετικά με τα διατροφικά πρότυπα που υιοθέτησαν οι άνθρωποι στην περιοχή της Μεσογείου και τις πιθανές επιπτώσεις αυτών των προτύπων στην υγεία ξεκίνησε μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, με επικεφαλής δύο επιστήμονες με έδρα τις Ηνωμένες Πολιτείες. Ο Leland Allbaugh, ο διευθυντής πεδίου μιας έρευνας στο νησί της Κρήτης που χρηματοδοτήθηκε από το Ίδρυμα Rockefeller, περιέγραψε τη διατροφή των Κρητικών ως «εκπληκτικά καλή» και «εξαιρετικά προσαρμοσμένη στους φυσικούς και οικονομικούς πόρους καθώς και στις ανάγκες τους. « Αυτή η δίαιτα αποτελούνταν από ελιές, δημητριακά, όσπρια (βρώσιμους σπόρους από όσπρια), φρούτα (το τυπικό επιδόρπιο μετά το δείπνο), λαχανικά και βότανα, μαζί με περιορισμένες ποσότητες κατσικίσιου κρέατος, γάλακτος, κυνηγιού και ψαριού. Το ψωμί (ολικής αλέσεως, από κριθάρι, σιτάρι ή και τα δύο) είχε κυρίαρχο ρόλο σε κάθε γεύμα και το ελαιόλαδο αντιπροσώπευε ένα σχετικά μεγάλο ποσοστό της ενεργειακής πρόσληψης. Η δεύτερη επιστημονική έρευνα που ενέκρινε τα χαρακτηριστικά της μεσογειακής διατροφής που σχετίζονται με την υγεία είναι η Μελέτη Επτά Χωρών, με επικεφαλής τον Ancel Keys. Ο αρχικός σχεδιασμός της μελέτης περιελάμβανε σύγκριση δίαιτας και τρόπου ζωής μεταξύ επτά χωρών που βασίστηκε σε δεδομένα από μία ή περισσότερες ομάδες ανδρών σε κάθε χώρα. Τα ποσοστά θανάτων από οποιαδήποτε αιτία και θανάτου από στεφανιαία νόσο ήταν χαμηλότερα στις ομάδες για τις οποίες το ελαιόλαδο ήταν το κύριο διατροφικό λίπος σε σχέση με τις ομάδες της Βόρειας Ευρώπης και των Η.Π.Α. Στις μέρες μας, ο όρος μεσογειακή διατροφή χρησιμοποιείται για να περιγράψει ένα διατροφικό πρότυπο που χαρακτηρίζεται από την κυριαρχία φυτικών τροφών (φρούτα, λαχανικά, δημητριακά με όσο το δυνατόν λιγότερη επεξεργασία, όσπρια, ξηροί καρποί και σπόροι), με μέτριες ποσότητες γαλακτοκομικών προϊόντων, κυρίως ζυμωμένα. (π.χ. τυρί και γιαούρτι). χαμηλές έως μέτριες ποσότητες ψαριών και πουλερικών· χαμηλές ποσότητες κόκκινου κρέατος και συνήθως  κρασί μαζί με το γεύμα. Αυτή η δίαιτα έχει διερευνηθεί εκτενέστερα, αντιπροσωπεύοντας μια πιθανή διατροφική τροποποίηση με μεγάλο ενδιαφέρον για πολλά αποτελέσματα υγείας. Μια γενική ανασκόπηση μετα-αναλύσεων μελετών παρατήρησης και τυχαιοποιημένων κλινικών δοκιμών, με δεδομένα από περισσότερους από 12.800.000 συμμετέχοντες, πρότεινε ότι τα στοιχεία είναι ισχυρά για μια προστατευτική συσχέτιση μεταξύ της τήρησης της μεσογειακής διατροφής και των ακόλουθων αποτελεσμάτων υγείας (από 37 που εξετάστηκαν): θάνατος από οποιαδήποτε αιτία, καρδιαγγειακές παθήσεις, στεφανιαία νόσο, έμφραγμα του μυοκαρδίου, καρκίνος, νευροεκφυλιστικές ασθένειες και διαβήτης, βελτίωση της ευαισθησίας στην ινσουλίνη, ενίσχυση της ενδοθηλιακής και αντιθρομβωτικής λειτουργίας, ακόμη και μείωση των εγκεφαλικών νευροεκφυλιστικών αλλαγών.