Τα κάστρα της Πελοποννήσου

 Η Πελοπόννησος από τα μεσαιωνικά χρόνια είχε εκτεθεί επανειλημμένα σε εισβολές από σλαβικά φύλα. Αρχικά, τα φρούρια χτίστηκαν για να προστατεύσουν τους κατοίκους από τέτοιου είδους εισβολές. Τα περισσότερα από τα φρούρια χτίστηκαν κατά την Βυζαντινή περίοδο. Το 1205 , οι Φράγκοι, καταλαμβάνοντας την Πελοπόννησο, εγκαταστάθηκαν στα κάστρα της Ακροκορίνθου, του Άργους, του Ναυπλίου, της Καλαμάτας, της Αρκαδίας και της Πάτρας. Επίσης έφτιαξαν νέα κάστρα όπως εκείνα στο Μυστρά, στη Μάνη, του Πασσαβά στη λακωνική Μάνη, στην Καρύταινα και, το πιο διάσημο στο Χλεμούτσι. Το 1261 η Βυζαντινή κυριαρχία επανήλθε στην Κωνσταντινούπολη καθώς και στην Πελοπόννησο με εξαίρεση λίγα μόνο φρούρια που βρίσκονταν ακόμα στην κατοχή των Βενετών και των Φράγκων. Από τον 13ο-15ο αιώνα, η Πελοπόννησος έγινε πεδίο μάχης μεταξύ Φράγκων, βενετών Σταυροφόρων και Βυζαντινών. Οι Βενετοί σταθερά κρατούσαν τα κάστρα της Μεθώνης , της Κορώνης, του Ναυαρίνου, του Άργους και του Ναυπλίου. Ωστόσο, τον 15ο-16ο αιώνα η χερσόνησος δέχθηκε επίθεση και εισβολές από τους Οθωμανούς. Η επικράτηση των τελευταίων στην περιοχή ολοκληρώθηκε το 1540. Αρχικά οι Οθωμανοί εισέβαλαν στην Πελοπόννησο από τον Ισθμό, καταστρέφοντας το Εξαμίλιον Τείχος και τερμάτισαν την Βυζαντινή κυριαρχία το 1460. Κατέλαβαν πρώτα τα φρούρια της Ακρικορίνθου, της Πάτρας και του Μυστρά, και κατά του 1460 είχαν ήδη κατακτήσει το ένα τέταρτο της Πελοποννήσου.Υπέγραψαν ορισμένες συνθήκες με τους Βενετούς, αλλά σύντομα παραβίασαν τους όρους και κατέλαβαν και άλλα σημαντικά παραθαλάσσια βενετικά φρούρια. Μέχρι το 1500 επέκτειναν την κυριαρχία τους στα νοτιοδυτικά άκρα της Πελοποννήσου, κερδίζοντας τα φρούρια της Μεθώνης, της Κορώνης και του Ναυπλίου. Το 1540 κατέλαβαν το Ναύπλιο και την Μονεμβασιά και έτσι η βενετική κυριαρχία στην Πελοπόννησο έληξε. Επομένως οι Οθωμανοί, από τις πρώτες επιδρομές τους το 1387, χρειάστηκαν, μέχρι το 1541, εκατόν πενήντα τέσσερα χρόνια για να αποκτήσουν τον έλεγχο ολόκληρης της Πελοποννήσου. Στην πραγματικότητα, ο οθωμανικός έλεγχος της Πελοποννήσου οδήγησε σε μια δύσκολη ισορροπία ισχύος για το εμπόριο της Μεσογείου. Η κατάληψη της Πελοποννήσου από τους Οθωμανούς σήμαινε σε μεγάλο βαθμό και έλεγχο της Μεσογείου.