Όταν ξεκινάς να ξεμπερδεύεις τα παλιά, αμέσως βλέπεις ποια πράγματα είναι κατάλληλα, σαν τα παλιά ρούχα, και ποια είναι άχρηστα, σαν μάλλινα πουλόβερ που πλύθηκαν με λάθος τρόπο. Αυτά τα κίτρινα, σουέτ γάντια, μέρος μιας πανοπλίας σε κάποιο μουσείο, μοιάζουν σαν να ανήκαν σε κάποια κούκλα ή σε ένα σχολιαρόπαιδο. Το ίδιο αφορά κάποιες επισημάνσεις και γνώμες, Μοιάζουν μικρότερες απ' ότι φανταζόμαστε, σαν να κοιτάζεις με τα κιάλια ανάποδα που όλα φαίνονται μακριά σαν μικρά μυρμήγκια. Ο Ζέμπαλντ περιγράφει ένα σπίτι χωρίς νοικοκυραίους με τα σκονισμένα του χαλιά, μια βαλσαμωμένη πολική αρκούδα και "μπαλάκια του γκολφ, στέκες για μπιλιάρδο και ρακέτες του τένις, τα περισσότερα από αυτά σε σμίκρυνση, σαν να προορίζονται για παιδιά ή να έχουν μικρύνει με την πάροδο του χρόνου". Καμιά φορά όλα όσα ανήκουν στο παρελθόν (αμετάφραστα, άχρηστα, που καλύπτουν με δυσκολία τις ανάγκες του σήμερα) μοιάζουν παιδαριώδη και χρειάζονται τους λεπτούς χειρισμούς εκείνων που έχουν αφήσει πίσω τους τον καιρό κάποιας παιδικής ηλικίας. Η απλότητα και η αφέλεια του παρελθόντος συνήθως υπερτονίζονται και αυτή η πρακτική συνεχίζεται εδώ και αιώνες.
Μαρία Στεπάνοβα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου