Έτσι είναι οι καβγάδες, φραμπαλάς κι επίδειξη. Θορυβώδη κλαπατσίμπαλα που εκτινάσσονται ολόγυρα. Αν και γεμάτος με όλη την περίφημη βουή και μανία, ο καβγάς, είναι στην πραγματικότητα παιδιά μου - στη νηφάλια αλήθεια, όλο σήμα. Σε αντίθεση όμως με τα περισσότερα σήματα, που δείχνουν προς την κατεύθυνση του νοήματος τους σαν κυνηγόσκυλα, ο καβγάς τα καταφέρνει να μας παρασύρει μακριά από τη φωλιά του ορτυκιού όπου κρύβονται τα πιτσιλωτά αυγά ή οι πεινασμένοι γκρινιάρηδες νεοσσοί, προσποιούμενος μια φιδογυριστή φτερούγα ή ένα περίεργο περπάτημα όπου στρέφουμε την ανόητα παραπλανημένη αρπακτική προσοχή μας. Κατ' αυτήν την έννοια ο καβγάς είναι σαν έργο τέχνης όλο αίσθημα και αίσθηση, όλο φραμπαλάς κι επίδειξη, τριχωτά πόδια που προβάλλουν κάτω από ένα μεταξωτό φόρεμα
Μια κραυγή, ένα χτύπημα, ένα ποδοπάτημα, ένας βρυχηθμός, μια βρισιά, οι γεμάτες μίσος γραμμές που χαράζει ο θυμός πάνω σε ένα κατά τ' άλλα κενό πρόσωπο, το αγέρωχο περπάτημα, το στρατηγικό κλάμα, καθένα απ' αυτά τα τεχνάσματα παράγεται εύκολα, σαν πορδή και η φύση του είναι εξίσου κενή ουσίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου