Η Άγκνες έπρεπε να εξαφανίσει τρία ολόκληρα κουτιά μπίρα προτού μπορέσει να βγει στην εξώπορτα. Κάποιες γυναίκες στέκονταν κοντά στο φράχτη, με τα μπράτσα τους διπλωμένα σαν να ήταν προφυλακτήρες αυτοκινήτων. Ήταν λες και την περίμεναν από τότε που μετακόμισε εδώ πριν τέσσερις μήνες. Το κρύο δεν φαινόταν να τις ενοχλεί. Το έδαφος ήταν γεμάτο με αποτσίγαρα και υπήρχαν βρώμικες κούπες του τσαγιού στοιβαγμένες στους στύλους του φράχτη. Σταμάτησαν να μιλάνε και γύρισαν όλες μαζί μόλις εκείνη βγήκε από την εξώπορτα. κρατώντας το κεφάλι της ψηλά, η Άγκνες βεβαιώθηκε ότι τα χτυπήματα από τα μαύρα τακούνια της ακούγονταν κοφτά και καθαρά πάνω στο λιθόστρωτο. Χαμογέλασε αλαζονικά στις γυναίκες που φορούσαν κολάν και παντόφλες. Τις προσπέρασε, και έβαλε πλώρη για τον δρόμο που έβγαζε στη λέσχη των ανθρακορύχων, στη λησμονιά.
Οι γυναίκες συνέχισαν να την κοιτούν σιωπηλά. Ήταν σχεδόν αδύνατον να τις ακούσει, ώσπου η μια μίλησε : "Δεν είχαμε κανένα καβγά ως τώρα, είχαμε;" είπε η Μπρίντι
Douglas Stuart
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου