Η ανοιξιάτικη μέρα με υποδέχθηκε με ήλιο και ζέστη, και μ' ένα αεράκι απαλό σαν μετάξι. Ένιωθα άλλος άνθρωπος! Η ζέστη πέρασε απ' το στομάχι μου κι ανέβηκε εύθυμα στο κεφάλι, η καρδιά μου χτυπούσε ελεύθερα, δυνατά. Τώρα το ΄βλεπα το σμαραγδί της φύσης που πρασίνιζε, άκουγα τα φτερουγίσματα των κορυδαλλών στο γαλάζιο τ΄ουρανού. Οι σκοτούρες έφυγαν από πάνω μου. "Όλα θα φτιάξουν" είπα εύθυμα και πήρα το δρόμο για το σπίτι "ποιός ο λόγος να βασανίζομαι με μικροπράγματα;" Πριν μπω στην πόλη, σταμάτησα σ' άλλα δυο ταβερνάκια κι ήπια από ένα σφηνάκι σναπς στο καθένα, για να επαναλάβω και να επιτείνω αυτή την επίδραση, που περνούσε δυστυχώς ταχύτατα. Έφτασα στο σπίτι ακριβώς την ώρα του μεσημεριανού, μ' ένα ελαφρύ, μα διόλου δυσάρεστο αίσθημα ζάλης.
Hans Fallada
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου