Στην αρχή της ζωής μας η θηλυκή ματιά είναι φοβερά αφελής, που σημαίνει ότι συναισθηματικά ελάχιστα κατανοούμε το συγκαλυμμένο. Αλλά αυτό είναι ένα σημείο από όπου εκκινούμε όλες. Είμαστε αφελείς, μπλέκουμε σε δύσκολες και περίπλοκες καταστάσεις. Κι όσο μένουμε αμύητες σε αυτά τα ζητήματα τόσο ευάλωτες γινόμαστε, καθώς βλέπουμε μόνο το εμφανές.
Στον κόσμο των λύκων, όταν η λύκαινα αφήνει τα κουτάβια της και πάει να κυνηγήσει, αυτά προσπαθούν να βγουν από το λημέρι και να την ακολουθήσουν στο μονοπάτι. Τότε τους γρυλίζει, ορμάει καταπάνω τους, τους κόβει τα ήπατα, και τα κάνει να τρέξουν κουτρουβαλώντας πίσω στο λημέρι. Η λύκαινα ξέρει ότι τα κουτάβια της δεν γνωρίζουν ακόμα πως να σταθμίσουν και να αξιολογήσουν τα άλλα πλάσματα του δάσους. Δεν γνωρίζουν ποιος είναι ο θηρευτής και ποιος όχι. Σιγά σιγά εκείνη θα τους μάθει, με το καλό και με το άγριο.
Όπως τα λυκάκια έτσι και οι γυναίκες χρειάζεται να μυηθούν στην εξής γνώση : Οι εσωτερικοί και οι εξωτερικοί κόσμοι δεν είναι τόποι όπου μπορείς να είσαι πάντα αμέριμνη. Πολλές γυναίκες δεν έχουν λάβε καν τη βασική εκπαίδευση περί αρπακτικών , την οποία η λύκαινα δίνει στα κουτάβια της : Εάν είναι απειλητικό και σωματικά μεγαλύτερο σου βάλ'το στα πόδια. Αν είναι ασθενέστερο , δες τι θέλεις να κάνεις. Αν είναι άρρωστο, άφησε το μόνο του. Αν έχει αγκάθια, δηλητήριο, κυνόδοντες ή νύχια που σκίζουν σαν ξυράφι, οπισθοχώρησε και πάρε άλλη κατεύθυνση. Αν μυρίζει ωραία αλλά είναι τυλιγμένο γύρω από κάτι σαν μεταλλικά σαγόνια, παράτησε το και προχώρα.
Clarissa Pinkola Estes
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου