Σε ένα 3-6% των ασθενών μετά θυρεοειδεκτομή, παραμένει μόνιμος υποπαραθυρεοειδισμός. Ο στόχος της θεραπείας του είναι η διατήρηση επιπέδων ασβεστίου στον ορρό , στα κατώτερα φυσιολογικά όρια ή και ελαφρώς χαμηλότερα απουσία κλινικών συμπτωμάτων
Συμβατική θεραπεία
Ασβέστιο
Η ποσότητα ασβεστίου που πρέπει να λαμβάνεται είναι 1-2 gr ασβεστίου, ημερησίως σε 2 δόσεις. Το 30% των ασθενών χρειάζονται >2gr. To 20-30% του ασβεστίου απορροφάται από το έντερο. Τις πρώτες 3 ώρες απορροφάται το 80% και το επόμενο 8ωρο το 95%. Το αρχικό κλάσμα αντιπροσωπεύει πιθανώς την απορρόφηση από το λεπτό έντερο, ενώ το υπόλοιπο την απορρόφηση από το παχύ. Οι δυσλειτουργικές διαταραχές, όπως η κοιλιοκάκη μειώνουν την καθαρή απορρόφηση ασβεστίου. Να σημειωθεί ότι η εντερική απορρόφηση ασβεστίου είναι μέγιστη στα 500mgr, συνεπώς δεν πρέπει να συνταγογραφούνται υψηλότερα mgr/δόση. Επιπλέον θα πρέπει να λαμβάνονται σε απόσταση από τη θυροξίνη. Τα γαλακτοκομικά προϊόντα απορροφώνται με παρόμοιο τρόπο. Τα ασβέστιο που χρησιμοποιείται πιο συχνά είναι το ανθρακικό ασβέστιο, με 40% περιεκτικότητα σε στοιχειακό ασβέστιο, που απαιτεί όξινο περιβάλλον για να απορροφηθεί και συνεπώς πρέπει να λαμβάνεται μαζί με γεύμα. Ωστόσο σε ασθενείς που λαμβάνουν αναστολείς της αντλίας πρωτονίων ή ηλικιωμένους με αχλωρυδρία η απορρόφηση του ανθρακικού ασβεστίου μπορεί να είναι μειωμένη, οπότε προτιμάται το κιτρικό με 20% περιεκτικότητα σε στοιχειακό ασβέστιο. Επίσης προτιμάται σε ασθενείς με δυσκοιλιότητα
Βιταμίνη D
Η καλύτερη μορφή για τον χρόνιο υποπαραθυρεοειδισμό είναι η καλσιτριόλη. Είναι η μόνη που ξεπερνά τη μη υδροξυλίωση στη θέση 1, λόγω της έλλειψης PTH. Μπορεί να χρειαστούν έως 2 μg ημερησίως που είναι το φυσιολογικό ημερήσιο ποσό παραγωγής της. Οι μέγιστες συγκεντρώσεις της εμφανίζονται 3-6 ώρες μετά την χορήγηση, η έναρξη δράσης της είναι 1-3 ημέρες αργότερα, ο χρόνος ημιζωής της είναι 5-8 ώρες
Η αλφακασιδόλη, ανάλογο της βιταμίνης D, ενεργοποιείται ταχέως στο ήπαρ σε 1.25 διυδροξυβιταμίνη D με δόση 0.5-3 μg/ημέρα και χρόνο ημίσειας ζωής 5-7 ημέρες
Η διυδροταχυστερόλη, ενεργοποιείται ταχύτατα, με δόση 0.2-1 μg/ημέρα και ημίσεια ζωή, με έναρξη δράσης 4-7 ημέρες. Επίσης χρησιμοποιούνται πρόδρομες της βιταμίνης D, η εργοκαλσιφερόλη και η χοληκαλσιφερόλη όμως επειδή χρειάζονται υδροξυλίωση , παρουσία PTH, δεν είναι η πρώτη επιλογή μετά παραθυρεοειδεκτομή
Να σημειωθεί ότι τον πρώτο καιρό υποκατάστασης χρειάζεται τακτική παρακολούθηση των επιπέδων ασβεστίου
Μαγνήσιο
Σημαντικό στην ομοιόσταση ασβεστίου. Η ανεπάρκεια μαγνησίου προκαλεί μειωμένη έκκριση και δράση PTH. Το μαγνήσιο ρυθμίζει τη λειτουργία των παραθυρεοειδών μέσω της αυξημένης έκφρασης των βασικών υποδοχέων της κυτταρικής μεμβράνης. Στον υποπαραθυρεοειδισμό είναι υποχρεωτική η τήρηση του μαγνησίου σε φυσιολογικά επίπεδα. Η καθαρή εντερική απορρόφηση μαγνησίου είναι ανάλογη της διαιτητικής πρόσληψης και κυμαίνεται μεταξύ 35-40%. Τα συμπληρώματα μαγνησίου συχνά δεν είναι καλά ανεκτά, λόγω ανεπιθύμητων ενεργειών. Εναλλακτικά, η αμιλορίδη, μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την αύξηση των επιπέδων ορού (διουρητικό που εξοικονομεί ασβέστιο)
Συμβατική θεραπεία
Ασβέστιο
Η ποσότητα ασβεστίου που πρέπει να λαμβάνεται είναι 1-2 gr ασβεστίου, ημερησίως σε 2 δόσεις. Το 30% των ασθενών χρειάζονται >2gr. To 20-30% του ασβεστίου απορροφάται από το έντερο. Τις πρώτες 3 ώρες απορροφάται το 80% και το επόμενο 8ωρο το 95%. Το αρχικό κλάσμα αντιπροσωπεύει πιθανώς την απορρόφηση από το λεπτό έντερο, ενώ το υπόλοιπο την απορρόφηση από το παχύ. Οι δυσλειτουργικές διαταραχές, όπως η κοιλιοκάκη μειώνουν την καθαρή απορρόφηση ασβεστίου. Να σημειωθεί ότι η εντερική απορρόφηση ασβεστίου είναι μέγιστη στα 500mgr, συνεπώς δεν πρέπει να συνταγογραφούνται υψηλότερα mgr/δόση. Επιπλέον θα πρέπει να λαμβάνονται σε απόσταση από τη θυροξίνη. Τα γαλακτοκομικά προϊόντα απορροφώνται με παρόμοιο τρόπο. Τα ασβέστιο που χρησιμοποιείται πιο συχνά είναι το ανθρακικό ασβέστιο, με 40% περιεκτικότητα σε στοιχειακό ασβέστιο, που απαιτεί όξινο περιβάλλον για να απορροφηθεί και συνεπώς πρέπει να λαμβάνεται μαζί με γεύμα. Ωστόσο σε ασθενείς που λαμβάνουν αναστολείς της αντλίας πρωτονίων ή ηλικιωμένους με αχλωρυδρία η απορρόφηση του ανθρακικού ασβεστίου μπορεί να είναι μειωμένη, οπότε προτιμάται το κιτρικό με 20% περιεκτικότητα σε στοιχειακό ασβέστιο. Επίσης προτιμάται σε ασθενείς με δυσκοιλιότητα
Βιταμίνη D
Η καλύτερη μορφή για τον χρόνιο υποπαραθυρεοειδισμό είναι η καλσιτριόλη. Είναι η μόνη που ξεπερνά τη μη υδροξυλίωση στη θέση 1, λόγω της έλλειψης PTH. Μπορεί να χρειαστούν έως 2 μg ημερησίως που είναι το φυσιολογικό ημερήσιο ποσό παραγωγής της. Οι μέγιστες συγκεντρώσεις της εμφανίζονται 3-6 ώρες μετά την χορήγηση, η έναρξη δράσης της είναι 1-3 ημέρες αργότερα, ο χρόνος ημιζωής της είναι 5-8 ώρες
Η αλφακασιδόλη, ανάλογο της βιταμίνης D, ενεργοποιείται ταχέως στο ήπαρ σε 1.25 διυδροξυβιταμίνη D με δόση 0.5-3 μg/ημέρα και χρόνο ημίσειας ζωής 5-7 ημέρες
Η διυδροταχυστερόλη, ενεργοποιείται ταχύτατα, με δόση 0.2-1 μg/ημέρα και ημίσεια ζωή, με έναρξη δράσης 4-7 ημέρες. Επίσης χρησιμοποιούνται πρόδρομες της βιταμίνης D, η εργοκαλσιφερόλη και η χοληκαλσιφερόλη όμως επειδή χρειάζονται υδροξυλίωση , παρουσία PTH, δεν είναι η πρώτη επιλογή μετά παραθυρεοειδεκτομή
Να σημειωθεί ότι τον πρώτο καιρό υποκατάστασης χρειάζεται τακτική παρακολούθηση των επιπέδων ασβεστίου
Μαγνήσιο
Σημαντικό στην ομοιόσταση ασβεστίου. Η ανεπάρκεια μαγνησίου προκαλεί μειωμένη έκκριση και δράση PTH. Το μαγνήσιο ρυθμίζει τη λειτουργία των παραθυρεοειδών μέσω της αυξημένης έκφρασης των βασικών υποδοχέων της κυτταρικής μεμβράνης. Στον υποπαραθυρεοειδισμό είναι υποχρεωτική η τήρηση του μαγνησίου σε φυσιολογικά επίπεδα. Η καθαρή εντερική απορρόφηση μαγνησίου είναι ανάλογη της διαιτητικής πρόσληψης και κυμαίνεται μεταξύ 35-40%. Τα συμπληρώματα μαγνησίου συχνά δεν είναι καλά ανεκτά, λόγω ανεπιθύμητων ενεργειών. Εναλλακτικά, η αμιλορίδη, μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την αύξηση των επιπέδων ορού (διουρητικό που εξοικονομεί ασβέστιο)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου