Αγαπητέ μου Τέο

Πόσο σε σκέφτομαι εσένα και τον Γκωγκέν και τον Μπερνάρ, παντού και πάντα
Θα ήθελα τόσο πολύ να ήσασταν όλοι εδώ. Θα μου έκανε εντύπωση αν σου άρεσε ο τελευταίος μου πίνακας, η έναστρη νύχτα. Συχνά έχω την αίσθηση ότι η νύχτα είναι πιο πολύχρωμη από τη μέρα, χρωματισμένη με βιολετί, μπλε και τις πιο έντονες αποχρώσεις του πράσινου
Τα αστέρια μου θυμίζουν τις μαύρες κουκκίδες που δείχνουν τις πόλεις και τα χωριά στον χάρτη.
Φαντάσου ότι τα φωτεινά σημεία στον ουρανό είναι τόσο προσιτά όσο οι κουκκίδες στον χάρτη της Γαλλίας. Όπως παίρνουμε το τρένο για να πάμε στην Ταρασόν ή στην Ρουέν, έτσι παίρνουμε τον θάνατο για να πάμε σ' ένα αστέρι. Δεν είναι απίθανο η χολέρα, η φυματίωση και ο καρκίνος να είναι τα ουράνια μέσα μεταφοράς, όπως τα ατμόπλοια και τα τρένα είναι τα επίγεια
Στη ζωή ενός ζωγράφου ίσως το πιο δύσκολο να μην είναι ο θάνατος
Νιώθω εδώ και βδομάδες το μυαλό μου θολό, πρέπει να προσέχω τα νεύρα μου
Όταν το μυαλό μου είναι σε τέτοια κατάσταση ταραχής, με απασχολεί όλο και περισσότερο η αιωνιότητα
                                                 Επιστολή του Βίνσεντ Βαν Γκογκ στον αδελφό του Τέο