Διαφοροποιημένος καρκίνος - Μυελοειδές Ca
Η αρχική θεραπεία είναι χειρουργική εκτομή του όγκου και πιθανής μεταστατικής νόσου στον αυχένα και στο άνω μεσοθωράκιο. Σε όλους τους ασθενείς με διάγνωση καρκίνου θυρεοειδούς προεγχειρητικά πρέπει να γίνεται προσεκτικός έλεγχος λεμφαδένων
Στους ασθενείς με διαφοροποιημένο καρκίνο, με υψηλή πιθανότητα υποτροπής ή με μεταστατική νόσο χρειάζεται θεραπεία με ιώδιο και μέτρηση θυρεοσφαιρίνης. Ασθενείς με πνευμονικές μικρομεταστάσεις που λαμβάνουν ιώδιο μπορεί να έχουν πλήρη ύφεση είτε με μία θεραπεία είτε με δόσεις επαναλαμβανόμενες ανά 6-12 μήνες. Σε ασθενείς που λαμβάνουν υψηλές δόσεις ιωδίου υπάρχει κίνδυνος πνευμονίτιδας και ίνωσης. Επίσης μπορεί να εμφανιστεί σιελαδενίτιδα, ξηροστομία και απόφραξη των ρινοκολπικών αγωγών. Μακροπρόθεσμη συνέπεια μπορεί να είναι η μόνιμη βλάβη των σιελογόνων και οι δευτεροπαθείς κακοήθειες. Σε ασθενείς με υψηλό κίνδυνο υποτροπής συνιστάται καταστολή TSH < 0,1 mU / L
Υπάρχουν ασθενείς με διαφοροποιημένο ή με μυελοειδές Ca με μεταστάσεις, χωρίς κλινική εικόνα. Οι ασθενείς αυτοί εμφανίζουν αργή, ελάχιστη η και καθόλου εξέλιξη της νόσου και είναι ασυμπτωματικοί. Σε αυτούς συνήθως επαρκεί περιοδική παρακολούθηση με κλινική εξέταση, ακτινογραφίες και μέτρηση των δεικτών του όγκου . Σε άλλους ασθενείς με εξέλιξη της νόσου αλλάζει η ποιότητα ζωής με επιπλοκές και συμπτώματα και χρειάζονται τοπική ή συστηματική θεραπεία. Παρηγορητική ακτινοθεραπεία εφαρμόζεται σε ασθενείς με επώδυνες οστικές μεταστάσεις, καθώς επίσης και φάρμακα όπως το ζολενδρονικό οξύ και το denosumab. Επίσης επιλογή μπορεί να είναι και η εκτομή των μεταστάσεων. Οι τοπικές θεραπείες περιλαμβάνουν ακτινοβολία δέσμης, θερμική αφαίρεση, χρήση αιθανόλης (ablation) και χημειοεμβολή
Συστηματική θεραπεία χρησιμοποιείται όταν έχουν αποτύχει οι τοπικές θεραπείες, όταν οι θεραπείες δεν είναι εφικτές ή όταν η πρόοδος της νόσου αναμένεται και καταλήξει σε νοσηρότητα/θνητότητα σε λιγότερο από 6 μήνες
Άρα:
. Χειρουργείο
. Καταστολή TSH
. Συζήτηση για Ιώδιο
. Παρακολούθηση/παρατήρηση
. Τοπικές θεραπείες
. Φάρμακα που επηρεάζουν τα οστά (διφωσφονικά ή αναστολείς RANKL)
. Συστηματική θεραπεία :αναστολείς κινασών όταν δεν πετυχαίνουν άλλες θεραπείες και υπάρχει συστηματική νόσος ή κλινικά σημαντική νόσος, με γρήγορη πρόοδο ή και συμπτώματα που δεν ελέγχονται με άλλα φάρμακα
Οι αναστολείς κινασών δεν είναι θεραπευτικές. Η συνεχής θεραπεία είναι απαραίτητη. Οι ανεπιθύμητες ενέργειες μπορεί να επηρεάσουν την ποιότητα ζωής του ασθενούς. Τα κλινικά οφέλη (μείωση μεγέθους του όγκου, σταθεροποίηση της νόσου, βελτίωση των συμπτωμάτων) διαρκούν περιορισμένο χρονικό διάστημα. Τα πλεονεκτήματα δεν έχουν ακόμα τεκμηριωθεί
Η αρχική θεραπεία είναι χειρουργική εκτομή του όγκου και πιθανής μεταστατικής νόσου στον αυχένα και στο άνω μεσοθωράκιο. Σε όλους τους ασθενείς με διάγνωση καρκίνου θυρεοειδούς προεγχειρητικά πρέπει να γίνεται προσεκτικός έλεγχος λεμφαδένων
Στους ασθενείς με διαφοροποιημένο καρκίνο, με υψηλή πιθανότητα υποτροπής ή με μεταστατική νόσο χρειάζεται θεραπεία με ιώδιο και μέτρηση θυρεοσφαιρίνης. Ασθενείς με πνευμονικές μικρομεταστάσεις που λαμβάνουν ιώδιο μπορεί να έχουν πλήρη ύφεση είτε με μία θεραπεία είτε με δόσεις επαναλαμβανόμενες ανά 6-12 μήνες. Σε ασθενείς που λαμβάνουν υψηλές δόσεις ιωδίου υπάρχει κίνδυνος πνευμονίτιδας και ίνωσης. Επίσης μπορεί να εμφανιστεί σιελαδενίτιδα, ξηροστομία και απόφραξη των ρινοκολπικών αγωγών. Μακροπρόθεσμη συνέπεια μπορεί να είναι η μόνιμη βλάβη των σιελογόνων και οι δευτεροπαθείς κακοήθειες. Σε ασθενείς με υψηλό κίνδυνο υποτροπής συνιστάται καταστολή TSH < 0,1 mU / L
Υπάρχουν ασθενείς με διαφοροποιημένο ή με μυελοειδές Ca με μεταστάσεις, χωρίς κλινική εικόνα. Οι ασθενείς αυτοί εμφανίζουν αργή, ελάχιστη η και καθόλου εξέλιξη της νόσου και είναι ασυμπτωματικοί. Σε αυτούς συνήθως επαρκεί περιοδική παρακολούθηση με κλινική εξέταση, ακτινογραφίες και μέτρηση των δεικτών του όγκου . Σε άλλους ασθενείς με εξέλιξη της νόσου αλλάζει η ποιότητα ζωής με επιπλοκές και συμπτώματα και χρειάζονται τοπική ή συστηματική θεραπεία. Παρηγορητική ακτινοθεραπεία εφαρμόζεται σε ασθενείς με επώδυνες οστικές μεταστάσεις, καθώς επίσης και φάρμακα όπως το ζολενδρονικό οξύ και το denosumab. Επίσης επιλογή μπορεί να είναι και η εκτομή των μεταστάσεων. Οι τοπικές θεραπείες περιλαμβάνουν ακτινοβολία δέσμης, θερμική αφαίρεση, χρήση αιθανόλης (ablation) και χημειοεμβολή
Συστηματική θεραπεία χρησιμοποιείται όταν έχουν αποτύχει οι τοπικές θεραπείες, όταν οι θεραπείες δεν είναι εφικτές ή όταν η πρόοδος της νόσου αναμένεται και καταλήξει σε νοσηρότητα/θνητότητα σε λιγότερο από 6 μήνες
Άρα:
. Χειρουργείο
. Καταστολή TSH
. Συζήτηση για Ιώδιο
. Παρακολούθηση/παρατήρηση
. Τοπικές θεραπείες
. Φάρμακα που επηρεάζουν τα οστά (διφωσφονικά ή αναστολείς RANKL)
. Συστηματική θεραπεία :αναστολείς κινασών όταν δεν πετυχαίνουν άλλες θεραπείες και υπάρχει συστηματική νόσος ή κλινικά σημαντική νόσος, με γρήγορη πρόοδο ή και συμπτώματα που δεν ελέγχονται με άλλα φάρμακα
Οι αναστολείς κινασών δεν είναι θεραπευτικές. Η συνεχής θεραπεία είναι απαραίτητη. Οι ανεπιθύμητες ενέργειες μπορεί να επηρεάσουν την ποιότητα ζωής του ασθενούς. Τα κλινικά οφέλη (μείωση μεγέθους του όγκου, σταθεροποίηση της νόσου, βελτίωση των συμπτωμάτων) διαρκούν περιορισμένο χρονικό διάστημα. Τα πλεονεκτήματα δεν έχουν ακόμα τεκμηριωθεί
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου