Οι αναλύσεις του γονιδιώματος έχουν δώσει τη δυνατότητα να βρεθούν τα μοριακά μονοπάτια των κυριότερων ιστότυπων καρκίνου του θυρεοειδούς
Οι ερευνητές έχουν δείξει ότι μεταβολές στο μονοπάτι ΜΑRK (MAPK kinase (MEK)/ERK) και μεταλλάξεις στο BRAF, RAS, και RET συμβάλλουν στο 80% των μεταβολών του θηλώδους και θυλακιώδους καρκίνου. Η οδός MARK είναι βασική στην έναρξη και πρόοδο του καρκίνου. Το ογκογονίδιο BRAF βρίσκεται στο 60% των περιπτώσεων θηλώδους, HRAS και NRAS σε 10% και RET σε 5%. Η ενεργοποίηση του ογκογόνου BRAF έχει σαν αποτέλεσμα την ογκογένεση στον θυρεοειδή, ενώ η ενεργοποίηση του MEK/ERK είναι σημαντικό γεγονός στην έναρξη του θηλώδους και επιπλέον επηρεάζει τις απαντήσεις στη θεραπεία, σε ασθενείς με προχωρημένη νόσο
Πρόσφατες μελέτες σε προχωρημένους καρκίνους θυρεοειδούς έχουν δώσει μοριακές ενδείξεις που υποκρύπτουν εξέλιξη του διαφοροποιημένου καρκίνου σε φτωχά διαφοροποιημένο καρκίνο. Η αναγνώριση των μοριακών αλλοιώσεων και η στόχευση τους θεραπευτικά, μπορεί να είναι μια νέα στρατηγική για τους ασθενείς με προχωρημένο καρκίνο θυρεοειδούς που φιλοξενεί τις συγκεκριμένες αλλοιώσεις
Τα Hurtle cell καρκινώματα, είναι διαφορετικός κλινοπαθολογικός υπότυπος καρκίνου και περιλαμβάνει διαφορετικές μοριακές τροποποιήσεις. Υπάρχουν συγκεκριμένες αλλοιώσεις γονιδίων που είναι μοναδικές στην παθογένεση των καρκίνων αυτών. Το μοριακό τους profil μπορεί να δώσει σημαντικές πληροφορίες στον διαχωρισμό αδενωμάτων από καρκίνους
Μοριακές αλλοιώσεις που παρατηρούνται σε καλά διαφοροποιημένο καρκίνο, παρατηρούνται επίσης και στον αναπλαστικό. BRAF σε 35-40% και RAS 18-27%. Τροποποιήσεις TERT και TP53 υπάρχουν στο 65-75% των περιπτώσεων γεγονός που υποδηλώνει μοριακή εξέλιξη διαφοροποιημένου καρκίνου που με συγκεκριμένες μεταλλάξεις υφίσταται ετερογένεια και αποδιαφοροποίηση του όγκου. Φαίνεται ότι το BRAF είναι σημαντικός ογκογόνος παράγοντας του αναπλαστικού καρκίνου. Επιπλέον παρατηρούνται μεταβολές των κατασταλτικών ογκογονιδίων καθώς και ένα μικρο-περιβάλλον πλούσιο σε ανοσία καθώς τα μακροφάγα συμμετέχουν στον όγκο του καρκίνου σε ποσοστό περίπου 50% (διευκολύνουν την ανάπτυξη και προάγουν την αποδιαφοροποίηση). Επιπλέον υπάρχει ανοσοκατασταλτικό περιβάλλον, με αυξημένη έκφραση συγκεκριμένων πρωτεϊνών κυτταρικού θανάτου (PD-1 και PD-L1) και οι δύο σημαντικές στην καταστολή Τ-κυτταροτοξικών κυττάρων κατά των όγκων. Πιθανώς χρειάζεται θεραπευτικός συνδυασμός που να στοχεύει τα καρκινικά κύτταρα και ταυτόχρονα να κινητοποιεί την ανοσία
Οι μεταλλάξεις του πρωτο-ογκογονιδίου RET που κωδικοποιεί την RET-τυροσινική κινάση βρίσκεται σε >95% του κληρονομικού μυελοειδούς. Μεταλλάξεις του γονιδίου προκαλούν το σύνδρομο ΜΕΝ2Α και ΜΕΝ2Β. Στο σποραδικό μυελοειδές το 40% οφείλεται σε μεταλλάξεις RET. Το RET είναι ένας σημαντικός στόχος σε προχωρημένο μυελοειδές και παρείχε το υλικό με τις πρώτες κλινικές δοκιμές αναστολέων των κινασών. Ίσως η αποτελεσματικότητα τους σχετίζεται με την αντι-αγγειογέννεση, μέσω αναστολής του αγγειακού ενδοθηλιακού αυξητικού παράγοντα (VEGFR). Αυτή τη στιγμή δοκιμάζονται αναστολείς μικρού μορίου LOXO-292 (selpercatinib) και BLU-667 (πραλσετινίμπη) που φαίνεται να είναι πολλά υποσχόμενοι σε ασθενείς με προχωρημένο καρκίνο που οφείλεται σε RET μετάλλαξη
Οι ερευνητές έχουν δείξει ότι μεταβολές στο μονοπάτι ΜΑRK (MAPK kinase (MEK)/ERK) και μεταλλάξεις στο BRAF, RAS, και RET συμβάλλουν στο 80% των μεταβολών του θηλώδους και θυλακιώδους καρκίνου. Η οδός MARK είναι βασική στην έναρξη και πρόοδο του καρκίνου. Το ογκογονίδιο BRAF βρίσκεται στο 60% των περιπτώσεων θηλώδους, HRAS και NRAS σε 10% και RET σε 5%. Η ενεργοποίηση του ογκογόνου BRAF έχει σαν αποτέλεσμα την ογκογένεση στον θυρεοειδή, ενώ η ενεργοποίηση του MEK/ERK είναι σημαντικό γεγονός στην έναρξη του θηλώδους και επιπλέον επηρεάζει τις απαντήσεις στη θεραπεία, σε ασθενείς με προχωρημένη νόσο
Πρόσφατες μελέτες σε προχωρημένους καρκίνους θυρεοειδούς έχουν δώσει μοριακές ενδείξεις που υποκρύπτουν εξέλιξη του διαφοροποιημένου καρκίνου σε φτωχά διαφοροποιημένο καρκίνο. Η αναγνώριση των μοριακών αλλοιώσεων και η στόχευση τους θεραπευτικά, μπορεί να είναι μια νέα στρατηγική για τους ασθενείς με προχωρημένο καρκίνο θυρεοειδούς που φιλοξενεί τις συγκεκριμένες αλλοιώσεις
Τα Hurtle cell καρκινώματα, είναι διαφορετικός κλινοπαθολογικός υπότυπος καρκίνου και περιλαμβάνει διαφορετικές μοριακές τροποποιήσεις. Υπάρχουν συγκεκριμένες αλλοιώσεις γονιδίων που είναι μοναδικές στην παθογένεση των καρκίνων αυτών. Το μοριακό τους profil μπορεί να δώσει σημαντικές πληροφορίες στον διαχωρισμό αδενωμάτων από καρκίνους
Μοριακές αλλοιώσεις που παρατηρούνται σε καλά διαφοροποιημένο καρκίνο, παρατηρούνται επίσης και στον αναπλαστικό. BRAF σε 35-40% και RAS 18-27%. Τροποποιήσεις TERT και TP53 υπάρχουν στο 65-75% των περιπτώσεων γεγονός που υποδηλώνει μοριακή εξέλιξη διαφοροποιημένου καρκίνου που με συγκεκριμένες μεταλλάξεις υφίσταται ετερογένεια και αποδιαφοροποίηση του όγκου. Φαίνεται ότι το BRAF είναι σημαντικός ογκογόνος παράγοντας του αναπλαστικού καρκίνου. Επιπλέον παρατηρούνται μεταβολές των κατασταλτικών ογκογονιδίων καθώς και ένα μικρο-περιβάλλον πλούσιο σε ανοσία καθώς τα μακροφάγα συμμετέχουν στον όγκο του καρκίνου σε ποσοστό περίπου 50% (διευκολύνουν την ανάπτυξη και προάγουν την αποδιαφοροποίηση). Επιπλέον υπάρχει ανοσοκατασταλτικό περιβάλλον, με αυξημένη έκφραση συγκεκριμένων πρωτεϊνών κυτταρικού θανάτου (PD-1 και PD-L1) και οι δύο σημαντικές στην καταστολή Τ-κυτταροτοξικών κυττάρων κατά των όγκων. Πιθανώς χρειάζεται θεραπευτικός συνδυασμός που να στοχεύει τα καρκινικά κύτταρα και ταυτόχρονα να κινητοποιεί την ανοσία
Οι μεταλλάξεις του πρωτο-ογκογονιδίου RET που κωδικοποιεί την RET-τυροσινική κινάση βρίσκεται σε >95% του κληρονομικού μυελοειδούς. Μεταλλάξεις του γονιδίου προκαλούν το σύνδρομο ΜΕΝ2Α και ΜΕΝ2Β. Στο σποραδικό μυελοειδές το 40% οφείλεται σε μεταλλάξεις RET. Το RET είναι ένας σημαντικός στόχος σε προχωρημένο μυελοειδές και παρείχε το υλικό με τις πρώτες κλινικές δοκιμές αναστολέων των κινασών. Ίσως η αποτελεσματικότητα τους σχετίζεται με την αντι-αγγειογέννεση, μέσω αναστολής του αγγειακού ενδοθηλιακού αυξητικού παράγοντα (VEGFR). Αυτή τη στιγμή δοκιμάζονται αναστολείς μικρού μορίου LOXO-292 (selpercatinib) και BLU-667 (πραλσετινίμπη) που φαίνεται να είναι πολλά υποσχόμενοι σε ασθενείς με προχωρημένο καρκίνο που οφείλεται σε RET μετάλλαξη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου