Το φοβερό είναι ότι, κάθε φορά που τελειώνει μια φάση της ζωής μου, απομένω με μερικές τετριμμένες κοινοτοπίες που όλοι γνωρίζουν: σε αυτή την περίπτωση με το ότι τα γυναικεία αισθήματα είναι ακόμη κομμένα και ραμμένα για ένα είδος κοινωνίας που δεν υπάρχει πια.
Τα βαθιά μου αισθήματα, τα αληθινά μου αισθήματα, έχουν να κάνουν με την σχέση μου με έναν άντρα. Έναν άντρα. Αλλά δεν κάνω αυτό το είδος ζωής και ξέρω λίγες γυναίκες που το κάνουν.
Έτσι αυτά που νιώθω είναι ασήμαντα και ανόητα...καταλήγω πάντοτε στο συμπέρασμα ότι, τελικά, τα αληθινά μου αισθήματα είναι ανόητα. Ακυρώνομαι πάντα στο τέλος.
Θα έπρεπε να είμαι σαν τους άντρες, να ενδιαφέρομαι περισσότερο για τη δουλειά μου παρά για τους ανθρώπους. Πρέπει να βάλω τη δουλειά μου πάνω απ' όλα, και να παίρνω τους άντρες όπως έρχονται, ή να βρω έναν συνηθισμένο, βολικό άντρα για την κάλυψη των καθημερινών αναγκών...
αλλά δεν θα το κάνω, δεν μπορώ να γίνω έτσι....
Ντόρις Λέσινγκ
Τα βαθιά μου αισθήματα, τα αληθινά μου αισθήματα, έχουν να κάνουν με την σχέση μου με έναν άντρα. Έναν άντρα. Αλλά δεν κάνω αυτό το είδος ζωής και ξέρω λίγες γυναίκες που το κάνουν.
Έτσι αυτά που νιώθω είναι ασήμαντα και ανόητα...καταλήγω πάντοτε στο συμπέρασμα ότι, τελικά, τα αληθινά μου αισθήματα είναι ανόητα. Ακυρώνομαι πάντα στο τέλος.
Θα έπρεπε να είμαι σαν τους άντρες, να ενδιαφέρομαι περισσότερο για τη δουλειά μου παρά για τους ανθρώπους. Πρέπει να βάλω τη δουλειά μου πάνω απ' όλα, και να παίρνω τους άντρες όπως έρχονται, ή να βρω έναν συνηθισμένο, βολικό άντρα για την κάλυψη των καθημερινών αναγκών...
αλλά δεν θα το κάνω, δεν μπορώ να γίνω έτσι....
Ντόρις Λέσινγκ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου