Η μελατονίνη (MLT), εκκρίνεται ρυθμικά από το κωνάριο, έχει ποικίλλες δράσεις, αλλά ο ρόλος της ως απαγωγό ορμονικό σήμα του κιρκάδιου ρολογιού είναι ο καλύτερα τεκμηριωμένος. Υποδοχείς της υπάρχουν σε πολλά όργανα. Μελέτες σε ανθρώπους έχουν αποδείξει τη δράση της σε διαταραχές του κιρκάδιου ρυθμού. Υπάρχουν δύο υποδοχείς της (ΜΤ1 και ΜΤ2) με εντυπωσιακές διαφορές στην κατανομή τους. Μέχρι τώρα τα ανάλογα μελατονίνης που κυκλοφορούν σαν φάρμακα, είναι μη ειδικά. Η ανάπτυξη ειδικών αγωνιστών/ανταγωνιστών για τους δύο υπότυπους, η ταυτοποίηση της σχέσης μεταξύ MLT και διαφόρων τμημάτων του εγκεφάλου ή του σώματος και ιδιαίτερα οι φυσιολογικές της επιδράσεις ανοίγουν ένα μεγάλο θεραπευτικό δυναμικό.
Πειράματα σε ζώα, αλλά και μελέτες σε ανθρώπους δείχνουν ότι η διακοπή της ρυθμικότητας προκαλεί μια ποικιλία παθολογιών (όπως κατάθλιψη και καρκίνο) και μειώνει τον μεταβολισμό και την καρδιαγγειακή λειτουργία . Οι μηχανισμοί είναι σε μεγάλο βαθμό άγνωστοι. Γνωρίζουμε ωστόσο ότι στα θηλαστικά υπάρχει ένα κιρκάδιο δίκτυο που το κέντρο του βρίσκεται στον υπεροπτικό πυρήνα του υποθαλάμου και οργανώνει χρονικά διάφορες λειτουργίες. Τα σήματα του προωθούνται μέσω νευρικού και ενδοκρινικού συστήματος. Μια σημαντική δομή του συστήματος είναι και το κωνάριο (επίφυση) που εκκρίνει μελατονίνη τη νύχτα. Φαίνεται ότι η ορμόνη είναι χρονομεταφορέας του κιρκάδιου ρυθμού
Το 1917 οι McCord και Allen παρατήρησαν ότι ζωικό εκχύλισμα κωναρίου ήταν ισχυρός παράγοντας φωτισμού του δέρματος βατράχου. Το 1958 ο Lerner και οι συνεργάτες του απομόνωσαν τον παράγοντα που ήταν υπεύθυνος για τη συσσώρευση των μελανοφόρων, την Ν-ακετυλο-5-μεθοξυτρυπταμίνη και την ονόμασαν μελατονίνη. Την ίδια στιγμή οι Arriens-Kappers αναγνώρισαν την συμπαθητική νεύρωση του κωναρίου, αποδεικνύοντας ότι η ενδοκρινική του λειτουργία ρυθμίζεται από το φως μέσω του νευρικού συστήματος. Το 1965 ορίστηκε ότι το κωνάριο λειτουργεί ως μετατροπέας που ανταποκρίνεται στις αλλαγές του φωτός, αλλάζοντας τα ποσοστά παραγωγής μελατονίνης. Η περιεκτικότητα του κωναρίου σε μελατονίνη είναι χαμηλή στη διάρκεια της ημέρας και υψηλή στη διάρκεια της νύχτας και αυτός είναι από τους πρώτους βιολογικούς ρυθμούς που χαρακτηρίστηκε ως κιρκάδιος
Πειράματα σε ζώα, αλλά και μελέτες σε ανθρώπους δείχνουν ότι η διακοπή της ρυθμικότητας προκαλεί μια ποικιλία παθολογιών (όπως κατάθλιψη και καρκίνο) και μειώνει τον μεταβολισμό και την καρδιαγγειακή λειτουργία . Οι μηχανισμοί είναι σε μεγάλο βαθμό άγνωστοι. Γνωρίζουμε ωστόσο ότι στα θηλαστικά υπάρχει ένα κιρκάδιο δίκτυο που το κέντρο του βρίσκεται στον υπεροπτικό πυρήνα του υποθαλάμου και οργανώνει χρονικά διάφορες λειτουργίες. Τα σήματα του προωθούνται μέσω νευρικού και ενδοκρινικού συστήματος. Μια σημαντική δομή του συστήματος είναι και το κωνάριο (επίφυση) που εκκρίνει μελατονίνη τη νύχτα. Φαίνεται ότι η ορμόνη είναι χρονομεταφορέας του κιρκάδιου ρυθμού
Το 1917 οι McCord και Allen παρατήρησαν ότι ζωικό εκχύλισμα κωναρίου ήταν ισχυρός παράγοντας φωτισμού του δέρματος βατράχου. Το 1958 ο Lerner και οι συνεργάτες του απομόνωσαν τον παράγοντα που ήταν υπεύθυνος για τη συσσώρευση των μελανοφόρων, την Ν-ακετυλο-5-μεθοξυτρυπταμίνη και την ονόμασαν μελατονίνη. Την ίδια στιγμή οι Arriens-Kappers αναγνώρισαν την συμπαθητική νεύρωση του κωναρίου, αποδεικνύοντας ότι η ενδοκρινική του λειτουργία ρυθμίζεται από το φως μέσω του νευρικού συστήματος. Το 1965 ορίστηκε ότι το κωνάριο λειτουργεί ως μετατροπέας που ανταποκρίνεται στις αλλαγές του φωτός, αλλάζοντας τα ποσοστά παραγωγής μελατονίνης. Η περιεκτικότητα του κωναρίου σε μελατονίνη είναι χαμηλή στη διάρκεια της ημέρας και υψηλή στη διάρκεια της νύχτας και αυτός είναι από τους πρώτους βιολογικούς ρυθμούς που χαρακτηρίστηκε ως κιρκάδιος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου