Α. Αντιθυρεοειδικά φάρμακα: τα φάρμακα (προπυλθειουρακίλη ή μεθιμαζόλη) δίνονται μέχρι να υποχωρήσει η νόσος. Αν και είναι η μόνη αντιμετώπιση που αφήνει άθικτο τον θυρεοειδή, χρειάζεται τακτικότατη παρακολούθηση και η υποτροπή μπορεί να φτάσει το 60-80%. Συνήθως αρχίζουμε με υψηλές δόσεις. Όταν ο ασθενής είναι κλινικά ευθυρεοειδικός, διατηρούμε τη θεραπεία με μία δόση πρωινή. Μπορεί να χρειαστεί προπυλθειουρακίλη 100-150 mg/ 6 ώρες αρχικά, με σταδιακή μείωση. Η προπυλθειουρακίλη αναστέλλει μερικώς και την μετατροπή του Τ4 σε Τ3 επομένως μειώνει τα επίπεδα των ορμονών συντομώτερα. Η μεθιμαζόλη όμως έχει μεγαλύτερη διάρκεια δράσης και μπορεί να δοθεί σε μία μόνο δόση. Συνήθης είναι η έναρξη με 40 mg κάθε πρωί και σταδιακή μείωση μετά από 1-2 μήνες. Παρακολουθούμε τη θεραπεία με μέτρηση FT4 kai TSH
Eναλλακτικά μπορεί να δοθεί μεθιμαζόλη για 3-6 μήνες και στη συνέχεια αντί μείωσης της αγωγής να προστεθεί θυροξίνη σε δόση ανάλογη με τα δεδομένα του ασθενούς, και να συνεχιστεί έτσι η αγωγή για 12-24 μήνες. Είναι μεγαλύτερη η μείωση των αντιθυρεοειδικών αντισωμάτων και μεγαλύτερης διάρκειας η ύφεση
Η διάρκεια αγωγής ποικίλλει από 6 μήνες μέχρι 20 χρόνια. Θεωρείται ύφεση όταν ο θυρεοειδής επιστρέφει στο προηγούμενο μέγεθος, όταν η νόσος ελέγχεται με πολύ μικρή δόση, όταν τα T.S.I είναι μη ανιχνεύσιμα. Αλλεργία στα φάρμακα μπορεί να προκύψει σε <5% και ακοκιοκυτταραιμία σε 0.5% (πυρετός/πονόλαιμος). Η αλλεργία αντιμετωπίζεται με τα συνήθη αντιαλλεργικά. Η ακοκιοκυτταραιμία απαιτεί άμεση διακοπή και αντιμετώπιση με άλλους τρόπους. Χολοστατικός ίκτερος, αγγειονευρωτικό οίδημα, ηπατοκυτταρική βλάβη και οξεία αρθραλγία είναι σοβαρές αλλά σπάνιες παρενέργειες και απαιτούν επίσης διακοπή της αγωγής
Β. Ολική θυρεοειδεκτομή : η θεραπεία εκλογής για μεγάλες βρογχοκήλες. Ο ασθενής αντιμετωπίζεται με αντιθυρεοειδικά μέχρι να είναι ευθυρεοειδικός. Υπάρχει πιθανότητα να παραμείνει ελάχιστο θυρεοειδικό υπόλλειμα. Ο υποθυρεοειδισμός που προκύπτει αντιμετωπίζεται με θυροξίνη. Σε πολύ μικρό ποσοστό <1% μπορεί να προκύψει βλάβη του παλίνδρομου λαρυγγικού νεύρου
Γ. Ραδιενεργό ιώδιο : Οι ασθενείς αντιμετωπίζονται με αντιθυρεοειδικά μέχρι να γίνουν ευθυρεοειδικοί, διακόπτεται η αγωγή για 5-7 ημέρες και δίνεται ραδιενεργό ιώδιο, με αποτέλεσμα να προκύπτει ευθυρεοειδισμός σε 6-12 εβδομάδες και στη συνέχεια υποθυρεοειδισμός στο 80% των ασθενών
Eναλλακτικά μπορεί να δοθεί μεθιμαζόλη για 3-6 μήνες και στη συνέχεια αντί μείωσης της αγωγής να προστεθεί θυροξίνη σε δόση ανάλογη με τα δεδομένα του ασθενούς, και να συνεχιστεί έτσι η αγωγή για 12-24 μήνες. Είναι μεγαλύτερη η μείωση των αντιθυρεοειδικών αντισωμάτων και μεγαλύτερης διάρκειας η ύφεση
Η διάρκεια αγωγής ποικίλλει από 6 μήνες μέχρι 20 χρόνια. Θεωρείται ύφεση όταν ο θυρεοειδής επιστρέφει στο προηγούμενο μέγεθος, όταν η νόσος ελέγχεται με πολύ μικρή δόση, όταν τα T.S.I είναι μη ανιχνεύσιμα. Αλλεργία στα φάρμακα μπορεί να προκύψει σε <5% και ακοκιοκυτταραιμία σε 0.5% (πυρετός/πονόλαιμος). Η αλλεργία αντιμετωπίζεται με τα συνήθη αντιαλλεργικά. Η ακοκιοκυτταραιμία απαιτεί άμεση διακοπή και αντιμετώπιση με άλλους τρόπους. Χολοστατικός ίκτερος, αγγειονευρωτικό οίδημα, ηπατοκυτταρική βλάβη και οξεία αρθραλγία είναι σοβαρές αλλά σπάνιες παρενέργειες και απαιτούν επίσης διακοπή της αγωγής
Β. Ολική θυρεοειδεκτομή : η θεραπεία εκλογής για μεγάλες βρογχοκήλες. Ο ασθενής αντιμετωπίζεται με αντιθυρεοειδικά μέχρι να είναι ευθυρεοειδικός. Υπάρχει πιθανότητα να παραμείνει ελάχιστο θυρεοειδικό υπόλλειμα. Ο υποθυρεοειδισμός που προκύπτει αντιμετωπίζεται με θυροξίνη. Σε πολύ μικρό ποσοστό <1% μπορεί να προκύψει βλάβη του παλίνδρομου λαρυγγικού νεύρου
Γ. Ραδιενεργό ιώδιο : Οι ασθενείς αντιμετωπίζονται με αντιθυρεοειδικά μέχρι να γίνουν ευθυρεοειδικοί, διακόπτεται η αγωγή για 5-7 ημέρες και δίνεται ραδιενεργό ιώδιο, με αποτέλεσμα να προκύπτει ευθυρεοειδισμός σε 6-12 εβδομάδες και στη συνέχεια υποθυρεοειδισμός στο 80% των ασθενών
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου