Απάντηση στην απώλεια βάρους
Η μείωση στην πρόσληψη τροφής και η αύξηση της δραστηριότητας δημιουργούν αρνητικό ισοζύγιο ενέργειας. Μέτρια απώλεια βάρους (5-10% του αρχικού βάρους) συνδέεται με κλινικά σημαντική βελτίωση των μεταβολικών παραγόντων κινδύνου. Βελτιώνεται η λειτουργία των παγκρεατικών β-κυττάρων, η ευαισθησία του ήπατος και των μυών στην ινσουλίνη. Σε διαβητικούς ασθενείς με μέση απώλεια βάρους 8.6% του αρχικού βελτιώθηκε η αρτ. πίεση, τα λιπίδια και η Hba1c
Η μέτρια απώλεια βάρους είναι πρόληψη νόσου, σε άτομα υψηλού κινδύνου
Απώλεια 16-32% του αρχικού βάρους που προκύπτει μετά από βαριατρική χειρουργική σε άτομα με σοβαρή παχυσαρκία μπορεί να οδηγήσει σε ύφεση του ΣΔ 2
Αν και η απώλεια βάρους είναι αποτελεσματική, δεν βελτιώνει εξ' ίσου όλες τις παραμέτρους. Η σοβαρή αποφρακτική άπνοια ύπνου βελτιώνεται, αλλά σπανίως υποχωρεί πλήρως. Επιπλέον η νοσηρότητα και η θνητότητα λόγω καρδιαγγειακής νόσου εξακολουθούν να ισχύουν, καθώς και οι ψυχιατρικές διαταραχές
Κλινική φροντίδα
Υπάρχουν ασθενείς παχύσαρκοι, χωρίς καρδιομεταβολικά προβλήματα (μεταβολικά υγιείς παχύσαρκοι). Αν και το ΒΜΙ και η μέτρηση της περιφέρειας της κοιλιάς είναι μια καλή προσέγγιση, ο κίνδυνος κάθε ασθενούς κρίνεται με βάση το προσωπικό, και οικογενειακό ιατρικό ιστορικό και την ψυχιατρική εκτίμηση, τον βιοχημικό έλεγχο και την συμπεριφορά του όσον αφορά το φαγητό και τη σωματική δραστηριότητα
Θεραπεία
Η πρώτη επιλογή είναι διατροφή και σωματική δραστηριότητα με στόχο σε πρώτη φάση απώλεια 5-10% του αρχικού βάρους. Θεραπεία συμπεριφοράς είναι ο πυρήνας. Πρώτιστη σύσταση η τακτική καταγραφή της πρόσληψης τροφής, της σωματικής δραστηριότητας και του βάρους. Η επανάκτηση βάρους είναι συνήθης. Τα άτομα αυτά χρειάζονται συνεχή επιτήρηση
Φάρμακα
Για την έγκριση ενός νέου φαρμάκου απώλειας βάρους απαιτείται μελέτη τουλάχιστον επί έτος. Υπάρχουν εγκεκριμένα πέντε φάρμακα. Υπάρχει η Phentermine, συμπαθομιμητική αμίνη, από το 1959, για χρήση ≤3 μηνών, η οποία τείνει να αντικατασταθεί από νεότερα σκευάσματα
Σε μελέτες για την ορλιστάτη, την λορκασερίνη και τη λιραγλουτίδη που δρουν με διαφορετικό μηχανισμό φάνηκε απώλεια μέχρι 8.8% του αρχικού βάρους
Υπάρχουν συνδυασμοί phentermine–topiramate και naltrexone–bupropion που υποτίθεται ότι δρουν συνεργικά ή προσθετικά και σε νευροδιαβιβαστές, με απώλεια μέχρι 9.8%του βάρους
Οι ασθενείς συχνά απογοητεύονται από τη μέτρια απώλεια βάρους, το κόστος είναι σημαντικό, η χρήση προτείνεται βραχυπρόθεσμα και υπάρχει ανησυχία για την ασφάλεια των φαρμάκων
Bαριατρική επέμβαση
Ανάμεσα στο 2000 και το 2010 η σοβαρή παχυσαρκία με ΒΜΙ ≥ 40 αυξήθηκε κατά 70%. Ο χειρουργικός τρόπος απώλειας βάρους είναι μια επιλογή. Υπάρχει ο ρυθμιζόμενος γαστρικός δακτύλιος που είναι η λιγότερο επεμβατική μέθοδος, είναι αναστρέψιμη και δεν προκαλεί ανατομικές αλλαγές. Υπάρχει η γαστρική παράκμψη, όπου το 95% της τροφής παρακάμπτει το στομάχι , το 12δάκτυλο και μεγάλο μέρος της νήστιδας . Υπάρχει η γαστρεκτομή, όπου αφαιρείται το 70% του στομάχου και επιταχύνεται η κένωση του.
Οι ασθενείς ανακτούν συνήθως το 5-10% του βάρους που έχουν χάσει σε διάστημα 10 ετών κυρίως με τον δακτύλιο και για τον λόγο αυτό δεν χρησιμοποιείται τόσο συχνά πλέον. Οι επεμβάσεις οδηγούν σε αύξηση κορεσμού και μακροπρόθεσμα σε υποφαγία. Πιθανοί μηχανισμοί είναι αλλαγή στη γεύση, διατροφικές προτιμήσεις, σύντομη κένωση του στομάχου, σηματοδότηση του παρασυμπαθητικού, δράση των γαστρενετρικών ορμονών, χολικά οξέα και το εντερικό μικροβίωμα
Η πιθανότητα θνητότητας περιεγχειρητικά είναι χαμηλή (0,2-0,3%), είναι όμως εξαιρετικά υψηλό το κόστος των επεμβάσεων
Η μείωση στην πρόσληψη τροφής και η αύξηση της δραστηριότητας δημιουργούν αρνητικό ισοζύγιο ενέργειας. Μέτρια απώλεια βάρους (5-10% του αρχικού βάρους) συνδέεται με κλινικά σημαντική βελτίωση των μεταβολικών παραγόντων κινδύνου. Βελτιώνεται η λειτουργία των παγκρεατικών β-κυττάρων, η ευαισθησία του ήπατος και των μυών στην ινσουλίνη. Σε διαβητικούς ασθενείς με μέση απώλεια βάρους 8.6% του αρχικού βελτιώθηκε η αρτ. πίεση, τα λιπίδια και η Hba1c
Η μέτρια απώλεια βάρους είναι πρόληψη νόσου, σε άτομα υψηλού κινδύνου
Απώλεια 16-32% του αρχικού βάρους που προκύπτει μετά από βαριατρική χειρουργική σε άτομα με σοβαρή παχυσαρκία μπορεί να οδηγήσει σε ύφεση του ΣΔ 2
Αν και η απώλεια βάρους είναι αποτελεσματική, δεν βελτιώνει εξ' ίσου όλες τις παραμέτρους. Η σοβαρή αποφρακτική άπνοια ύπνου βελτιώνεται, αλλά σπανίως υποχωρεί πλήρως. Επιπλέον η νοσηρότητα και η θνητότητα λόγω καρδιαγγειακής νόσου εξακολουθούν να ισχύουν, καθώς και οι ψυχιατρικές διαταραχές
Κλινική φροντίδα
Υπάρχουν ασθενείς παχύσαρκοι, χωρίς καρδιομεταβολικά προβλήματα (μεταβολικά υγιείς παχύσαρκοι). Αν και το ΒΜΙ και η μέτρηση της περιφέρειας της κοιλιάς είναι μια καλή προσέγγιση, ο κίνδυνος κάθε ασθενούς κρίνεται με βάση το προσωπικό, και οικογενειακό ιατρικό ιστορικό και την ψυχιατρική εκτίμηση, τον βιοχημικό έλεγχο και την συμπεριφορά του όσον αφορά το φαγητό και τη σωματική δραστηριότητα
Θεραπεία
Η πρώτη επιλογή είναι διατροφή και σωματική δραστηριότητα με στόχο σε πρώτη φάση απώλεια 5-10% του αρχικού βάρους. Θεραπεία συμπεριφοράς είναι ο πυρήνας. Πρώτιστη σύσταση η τακτική καταγραφή της πρόσληψης τροφής, της σωματικής δραστηριότητας και του βάρους. Η επανάκτηση βάρους είναι συνήθης. Τα άτομα αυτά χρειάζονται συνεχή επιτήρηση
Φάρμακα
Για την έγκριση ενός νέου φαρμάκου απώλειας βάρους απαιτείται μελέτη τουλάχιστον επί έτος. Υπάρχουν εγκεκριμένα πέντε φάρμακα. Υπάρχει η Phentermine, συμπαθομιμητική αμίνη, από το 1959, για χρήση ≤3 μηνών, η οποία τείνει να αντικατασταθεί από νεότερα σκευάσματα
Σε μελέτες για την ορλιστάτη, την λορκασερίνη και τη λιραγλουτίδη που δρουν με διαφορετικό μηχανισμό φάνηκε απώλεια μέχρι 8.8% του αρχικού βάρους
Υπάρχουν συνδυασμοί phentermine–topiramate και naltrexone–bupropion που υποτίθεται ότι δρουν συνεργικά ή προσθετικά και σε νευροδιαβιβαστές, με απώλεια μέχρι 9.8%του βάρους
Οι ασθενείς συχνά απογοητεύονται από τη μέτρια απώλεια βάρους, το κόστος είναι σημαντικό, η χρήση προτείνεται βραχυπρόθεσμα και υπάρχει ανησυχία για την ασφάλεια των φαρμάκων
Bαριατρική επέμβαση
Ανάμεσα στο 2000 και το 2010 η σοβαρή παχυσαρκία με ΒΜΙ ≥ 40 αυξήθηκε κατά 70%. Ο χειρουργικός τρόπος απώλειας βάρους είναι μια επιλογή. Υπάρχει ο ρυθμιζόμενος γαστρικός δακτύλιος που είναι η λιγότερο επεμβατική μέθοδος, είναι αναστρέψιμη και δεν προκαλεί ανατομικές αλλαγές. Υπάρχει η γαστρική παράκμψη, όπου το 95% της τροφής παρακάμπτει το στομάχι , το 12δάκτυλο και μεγάλο μέρος της νήστιδας . Υπάρχει η γαστρεκτομή, όπου αφαιρείται το 70% του στομάχου και επιταχύνεται η κένωση του.
Οι ασθενείς ανακτούν συνήθως το 5-10% του βάρους που έχουν χάσει σε διάστημα 10 ετών κυρίως με τον δακτύλιο και για τον λόγο αυτό δεν χρησιμοποιείται τόσο συχνά πλέον. Οι επεμβάσεις οδηγούν σε αύξηση κορεσμού και μακροπρόθεσμα σε υποφαγία. Πιθανοί μηχανισμοί είναι αλλαγή στη γεύση, διατροφικές προτιμήσεις, σύντομη κένωση του στομάχου, σηματοδότηση του παρασυμπαθητικού, δράση των γαστρενετρικών ορμονών, χολικά οξέα και το εντερικό μικροβίωμα
Η πιθανότητα θνητότητας περιεγχειρητικά είναι χαμηλή (0,2-0,3%), είναι όμως εξαιρετικά υψηλό το κόστος των επεμβάσεων
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου