Μάρμαρα στη μέση

Ζωγραφίζοντας αυτόν το συρφετό των Φράγκων και Σαξώνων να περνάει απ' την αριστερή πλευρά της τοιχογραφίας στη δεξιά, σαν να διέσχιζαν την Ερυθρά Θάλασσα όπως κινούμενη λάσπη που πνίγει τα πάντα, μπορεί να' θελε να δείξει την επίδραση της Δύσης στην Ανατολή, τον τρόπο της εισπήδησης του Δυτικού πνεύματος στον καθ' ημάς. Εκείνη την μαγική μετακένωση, το είδος του πνευματικού κλύσματος που επιβάλλεται, και για να επωφεληθούμε απ' τη συγκεκριμένη μεταφορά ας ακριβολογήσουμε: που υποβάλλεται σε όσους αρνούνται να αποδεχθούν την κατωτερότητα τους
Είναι όμως από παλιά γνωστό πως τέτοιου είδους αφηγήσεις και έργα ούτε αρχή έχουν, ούτε τέλος, ούτε πολύ λιγότερο μέση. Ακριβώς όπως και όλα τα πράγματα της ζωής εξακολουθούν μέχρι σήμερα να υπάρχουν χωρίς μύτη και κώλο, πράγμα που κάνει αδύνατο να τα αφηγηθεί κανείς σαν μιά καλοσχεδιασμένη μαθηματική ευθεία
Απροσδιόριστα και αβέβαια, απρογραμμάτιστα και χαοτικά, όπως τα ταξίδια του νου, μπαίνουν και βγαίνουν, ανεβαίνουν και κατεβαίνουν, εμφανίζονται ξαφνικά και χάνονται καμμιά φορά μπροστά στα μάτια μας, επαναλαμβάνονται, αυθαιρετούν και αναιρούν διαρκώς το ένα τ' άλλο, ενώ συνυπάρχουν, αγαπιούνται, μετανοούν και αλληλοσυγχωρούνται, κραυγάζουν και ψιθυρίζουν, παραμιλούν και παραφράζουν, ενίοτε ακριβολογώντας, παρ' όλο που την ίδια στιγμή, και μέσα στην ίδια ιστορία, μπορεί να παρουσιάζονται με χρώματα ανάρμοστα ή να εκφράζονται σε γλώσσα ακατανόητη και να το κάνουν μάλιστα σε ένα ιδίωμα που δεν τους ταιριάζει κι ούτε θα μπορούσε κανένας τους να το έχει διδαχθεί ποτέ του, μιλώντας όλοι τους σαν να βρίσκονται εν μέσω πεντηκοστής