Υπάρχουν πολλοί προτεινόμενοι μηχανισμοί σχετικά με την παθογένεση του συνδρόμου ευθυρεοειδικής ασθένειας. Μια πιθανή αιτία είναι όταν η παρουσία αναστολέων της θυρεοειδικής ορμόνης στον ορό και σε διαφορετικούς ιστούς του σώματος αναστέλλει τη σύνδεση της θυρεοειδικής ορμόνης με την πρωτεΐνη που συνδέεται με τον θυρεοειδή. Το σύνδρομο ευθυρεοειδικής ασθένειας προκαλείται επίσης από κυτοκίνες όπως η ιντερλευκίνη 1, η ιντερλευκίνη 6, ο παράγοντας νέκρωσης όγκων-άλφα και η ιντερφερόνη-βήτα που επηρεάζουν τον υποθάλαμο και την υπόφυση, αναστέλλοντας έτσι την παραγωγή TSH, ορμόνης απελευθέρωσης θυρεοειδούς (TRH), θυρεοσφαιρίνης (TG), T3 και σφαιρινών σύνδεσης θυρεοειδούς (TBG). Οι κυτοκίνες πιστεύεται επίσης ότι μειώνουν τη δραστηριότητα της δεϊωδινάσης τύπου 1 και μειώνουν την ικανότητα σύνδεσης των πυρηνικών υποδοχέων Τ3.
Αρκετοί άλλοι μηχανισμοί μπορούν να συμβάλουν στην αναστολή της 5'-μονοαποϊωδίωσης, προκαλώντας μείωση της συγκέντρωσης των ολικών επιπέδων Τ3 στον ορό σε ασθενείς με μη θυρεοειδική νόσο, όπως η υψηλή κορτιζόλη ορού και η χρήση εξωγενούς θεραπείας με κορτικοστεροειδή, καθώς και άλλων φαρμάκων όπως η αμιωδαρόνη και η προπρανολόλη. Η αλβουμίνη ορού συνδέεται με λιπαρά οξέα και εκτοπίζει τις θυρεοειδικές ορμόνες από τη σφαιρίνη που συνδέεται με τον θυρεοειδή. Η πτώση των επιπέδων αλβουμίνης ορού στο σύνδρομο ευθυρεοειδικής νόσου ενισχύει τη δράση διαφόρων ανταγωνιστών της Τ4 στη σφαιρίνη που συνδέεται με τον θυρεοειδή. Τα φάρμακα ασπιρίνης και ηπαρίνης επηρεάζουν τη σύνδεση των θυρεοειδικών ορμονών με πρωτεΐνες, μειώνοντας τα συνολικά επίπεδα Τ3 και Τ4 και, στη συνέχεια, αυξάνοντας προσωρινά τα επίπεδα ελεύθερης Τ3 και Τ4.
Η ιστοπαθολογία του συνδρόμου ευθυρεοειδικής νόσου σχετίζεται με μειωμένο μέγεθος και βάρος των ωοθυλακίων σε χρόνιους ασθενείς. Η οξεία ηπατική νόσος και η χρόνια νεφρική νόσος σχετίζονται με αύξηση του όγκου του θυρεοειδούς αδένα. Ασθενείς με ιστορικό χρόνιου αλκοολισμού έχουν βρεθεί να παρουσιάζουν μείωση του όγκου του θυρεοειδούς και επίσης ανάπτυξη ίνωσης στον αδένα.
Τα ευρήματα του ιστορικού και της κλινικής εξέτασης είναι ειδικά για τους αιτιολογικούς παράγοντες, χωρίς να παρατηρούνται τυπικά ευρήματα λόγω του συνδρόμου ασθένειας ευθυρεοειδούς καθαυτού. Η πάθηση μπορεί επίσης να επηρεάσει ασθενείς που έχουν προϋπάρχοντα προβλήματα θυρεοειδούς και το συνυπάρχον σύνδρομο ασθένειας ευθυρεοειδούς μπορεί να καλύψει τα τυπικά ευρήματα της κλινικής εξέτασης του υποθυρεοειδισμού και του υπερθυρεοειδισμού, επομένως, τελικά, απαιτείται ιδιαίτερη προσοχή για τη διαφοροποίηση μιας παθολογίας που σχετίζεται αποκλειστικά με τον θυρεοειδή από μια επίδραση ασθένειας ευθυρεοειδούς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου