Οι πυθαγόρειοι μελετούν πρώτοι τις μαθηματικές σχέσεις που ρυθμίζουν τους μουσικούς ήχους, τις αναλογίες πάνω στις οποίες βασίζονται τα διαστήματα, τη σχέση ανάμεσα στο μήκος μιας χορδής και το ύψος του αντίστοιχου ήχου. Η ιδέα της μουσικής αρμονίας συνδέεται με κανόνες για την παραγωγή του Κάλλους. Αυτή η ιδέα της αναλογίας διατρέχει ολόκληρη την αρχαιότητα και μεταδίδεται στο Μεσαίωνα με το έργο του Βοήθιου, ανάμεσα στον 4ο και 5ο αι. μ.Χ. Ο Βοήθιος αναφέρει πως μια μέρα ο Πυθαγόρας παρατήρησε ότι τα σφυριά ενός σιδερά, χτυπώντας το αμόνι, παρήγαγαν διαφορετικούς ήχους, και αντιλήφθηκε ότι οι σχέσεις μεταξύ της γκάμας των παραγόμενων ήχων ήταν ανάλογες με το βάρος των σφυριών. Ο Βοήθιος αναφέρει επίσης ότι οι πυθαγόρειοι γνώριζαν πως διαφορετικοί μουσικοί τόνοι επιδρούν διαφορετικά στην ψυχολογία των ατόμων, και μιλούσαν για ρυθμούς σκληρούς και ρυθμούς ήπιους, ρυθμούς κατάλληλους να διαπαιδαγωγήσουν ρωμαλέα παιδιά και ρυθμούς μαλθακούς και λάγνους. Ο Πυθαγόρας είχε επαναφέρει στην ηρεμία και αυτοκυριαρχία έναν μεθυσμένο έφηβο βάζοντας τον να ακούσει μια μελωδία σε υποφρύγιο τόνο και σε σπονδειακό μέτρο (επειδή ο φρύγιος τόνος τον υπερερέθιζε). Οι πυθαγόρειοι, που με τον ύπνο διασκέδαζαν τις καθημερινές φροντίδες, μπορούσαν να αποκοιμηθούν με συγκεκριμένα νανουρίσματα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου