SIAD

 Η υπονατριαιμία (επίπεδο νατρίου ορού, <135 mmol ανά λίτρο) είναι η πιο κοινή ηλεκτρολυτική ανωμαλία και επηρεάζει περίπου το 5% των ενηλίκων συνολικά και το 35% των νοσηλευόμενων ασθενών. Κατηγοριοποιείται ως ήπια (130 έως 134 mmol ανά λίτρο), μέτρια (125 έως 129 mmol ανά λίτρο) ή σοβαρή (<125 mmol ανά λίτρο). Περίπου το 70% των περιπτώσεων υπονατριαιμίας είναι ήπιες, είτε σε εξωτερικούς ασθενείς είτε σε εσωτερικούς ασθενείς. Ακόμη και η ήπια υπονατριαιμία σχετίζεται με δυσμενή έκβαση, συμπεριλαμβανομένης της αυξημένης διάρκειας νοσηλείας, της επανεισαγωγής, της χρήσης πόρων και του θανάτου.

. Η υπονατριαιμία είναι η πιο κοινή ηλεκτρολυτική ανωμαλία. Η κατάσταση προκαλείται συνήθως από περίσσεια νερού σε σχέση με την περιεκτικότητα σε νάτριο και κάλιο. 

. Στο SIAD, μια συχνή αιτία υπονατριαιμίας, η αυξημένη έκκριση αντιδιουρητικής ορμόνης απουσία οσμωτικών και αιμοδυναμικών ερεθισμάτων οδηγεί σε κατακράτηση νερού από τα νεφρά και σε περίσσεια νερού.

.  Οι εκδηλώσεις του SIAD εξαρτώνται από την ταχύτητα ανάπτυξης και τη σοβαρότητα και τη διάρκεια της κατάστασης. Τα συμπτώματα κυμαίνονται από ήπια και μη ειδικά (π.χ. αδυναμία και πονοκέφαλος) έως σοβαρά και απειλητικά για τη ζωή (π.χ. επιληπτικές κρίσεις και κώμα).

. Τα αίτια του SIAD περιλαμβάνουν καρκίνο, φάρμακα, πνευμονικές παθήσεις, διαταραχές του κεντρικού νευρικού συστήματος, μετεγχειρητική κατάσταση, σοβαρή ναυτία και stress, συχνά η αιτία είναι απροσδιόριστη.   

. Το σοβαρά συμπτωματικό SIAD χρειάζεται επείγουσα θεραπεία με 3% χλωριούχο νάτριο για την αναστροφή του εγκεφαλικού οιδήματος.  

.  Οι στρατηγικές διαχείρισης για το SIAD περιλαμβάνουν την αναστροφή ή τη βελτίωση της υποκείμενης διαταραχής όταν είναι δυνατόν, περιορισμός υγρών, συμπλήρωμα με χλωριούχο νάτριο, συχνά με φουροσεμίδη και θεραπεία με ουρία ή τολβαπτάνη.

Ο επιπολασμός της υπονατριαιμίας συνολικά, και της SIAD συγκεκριμένα, αυξάνεται με την ηλικία. Στην υπονατριαιμία, το 25 έως 40% των περιπτώσεων αποδίδεται σε SIAD, πνευμονικές παθήσεις και διαταραχές του κεντρικού νευρικού συστήματος [ΚΝΣ]) και φάρμακα που προδιαθέτουν για SIAD. Επιπλέον, η γήρανση μειώνει το  ρυθμό σπειραματικής διήθησης, μειώνει τις προσταγλανδίνες και αυξάνει την ανταπόκριση AVP σε οσμωτικά και μη ωσμωτικά ερεθίσματα. Η χαμηλή πρόσληψη αλατιού και πρωτεΐνης, συχνή σε ηλικιωμένα άτομα, συμβάλλει επίσης . Ακόμη και μια μέτρια αύξηση στην πρόσληψη νερού αυξάνει τον κίνδυνο υπονατριαιμίας.

Οι εκδηλώσεις του SIAD εξαρτώνται από την ταχύτητα ανάπτυξης και τη σοβαρότητα και τη διάρκεια της υπονατριαιμίας.Τα συμπτώματα της οξείας SIAD (<48 ώρες από την έναρξη της υπονατριαιμίας) προκύπτουν από εγκεφαλικό οίδημα και κυμαίνονται από ήπιο και μη ειδικό (π.χ. αδυναμία και κεφαλαλγία) έως σοβαρή και απειλητική για τη ζωή (π.χ. επιληπτικές κρίσεις και κώμα). Επειδή η ρύθμιση του όγκου του εγκεφάλου αναστρέφει το εγκεφαλικό οίδημα, τα συμπτώματα της χρόνιας SIAD (≥48 ώρες από την έναρξη της υπονατριαιμίας) είναι συνήθως ήπια, αν και η σοβαρή χρόνια SIAD μπορεί να συσχετιστεί με ναυτία, έμετο, κεφαλαλγία, σύγχυση, παραλήρημα και, σπάνια, επιληπτικές κρίσεις. Άλλες εκδηλώσεις που σχετίζονται με χρόνια SIAD, όπως γνωστικά ελλείμματα, ανωμαλίες βάδισης, πτώσεις, οστεοπόρωση και κατάγματα ευθραυστότητας, μπορεί να αποδοθούν εσφαλμένα στη φυσιολογική γήρανση.