Η ρομοσοζουμάμπη, που χορηγείται κάθε μήνα ως υποδόριες ενέσεις, είναι το νεότερο εγκεκριμένο από τον FDA θεραπευτικό για την μετεμμηνοπαυσιακή οστεοπόρωση. Σε μια μελέτη φάσης 2, το romosozumab αύξησε την οστική πυκνότητα περισσότερο από την τεριπαρατίδη. Στη μελέτη κατάγματος σε μετεμμηνοπαυσιακές γυναίκες με οστεοπόρωση (FRAME), το romosozumab μείωσε τον κίνδυνο σπονδυλικών και κλινικών (σύνθετων συμπτωματικών σπονδυλικών και μη σπονδυλικών) καταγμάτων σε σύγκριση με τους 12 μήνες με εικονικό φάρμακο. Ο κίνδυνος σπονδυλικού κατάγματος παρέμεινε χαμηλότερος στην ομάδα του romosozumab μετά από 1 έτος θεραπείας με denosumab. Παρόμοια με τη θεραπεία με αγωνιστές των υποδοχέων PTH, η θεραπεία με romosozumab πρέπει να ακολουθείται από θεραπεία με διφωσφονικά ή denosumab. Αν και δεν παρατηρήθηκε στο FRAME, μια υψηλότερη συχνότητα σοβαρών καρδιαγγειακών συμβαμάτων με το romosozumab (2,5% έναντι 1,9%) ωστόσο υπάρχει οδηγία κατά της χρήσης του romosozumab εντός 1 έτους μετά από έμφραγμα του μυοκαρδίου ή εγκεφαλικό επεισόδιο. Πολλές κατευθυντήριες οδηγίες συνιστούν το romosozumab ως αρχική θεραπεία μόνο για άτομα με πολύ υψηλό κίνδυνο για κάταγμα, με περιορισμένη χρήση σε 1 έτος .
Άλλοι αντιαπορροφητικοί παράγοντες: Λόγω των ανεπιθύμητων ενεργειών, η θεραπεία με οιστρογόνα και οι εκλεκτικοί ρυθμιστές των υποδοχέων οιστρογόνων συνιστώνται μόνο σε επιλεγμένους πληθυσμούς ή περιστάσεις . Η καλσιτονίνη, ένας ασθενής αντιαπορροφητικός παράγοντας, χρησιμοποιείται σπάνια για την μετεμμηνοπαυσιακή οστεοπόρωση.
Συνδυαστική Θεραπεία : Η ταυτόχρονη θεραπεία με τεριπαρατίδη και διφωσφονικά δεν έχει πρόσθετο όφελος σε σχέση με την οστική πυκνότητα της σπονδυλικής στήλης και του ισχίου σε σύγκριση με μόνη την τεριπαρατίδη. Ο συνδυασμός δενοσουμάμπης και τεριπαρατίδης αυξάνει την οστική πυκνότητα του ισχίου και της σπονδυλικής στήλης περισσότερο από ό,τι μόνο του, αλλά δεν εγκρίνεται από κατευθυντήριες γραμμές ούτε καλύπτεται συνήθως από ασφάλιση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου