Για πολλές ασθένειες που σχετίζονται με την παχυσαρκία, υπάρχει αύξηση του κινδύνου ως συνάρτηση του βάρους. Από μελέτες φάνηκε ότι σε άτομα με κακοήθη παχυσαρκία (ΒΜΙ>40) για κάθε αύξηση ΒΜΙ κατά 5 μονάδες η θνησιμότητα από νεφρική νόσο αυξάνεται κατά 60% και η θνησιμότητα από ΣΔ 2 κατά 120%. Η απώλεια βάρους στα άτομα αυτά μπορεί να μειώσει τη θνησιμότητα. Όσοι χάνουν τουλάχιστον το 10% του σωματικού τους βάρους έχουν 21% χαμηλότερο κίνδυνο καρδιαγγειακής νόσου
Μηχανισμός παχυσαρκίας-νοσηρότητας
Στην παχυσαρκία υπάρχει δυσλειτουργία του λιπώδους ιστού, διαταραχή αποθήκευσης λιπαρών οξέων, υπέρ ή υποπαραγωγή αδιποκινών και κυτοκινών, ορμονική μετατροπή και δυσμενής μηχανική δράση. Η συσσώρευση σπλαχνικού λίπους σημαίνει αντίσταση στην ινσουλίνη και δυσλιπιδαιμία. Το σπλαχνικό θεωρείται έκτοπη αποθήκη λίπους μαζί με το ηπατικό, το ενδυμυοκυτταρικό, το ενδομυικό και το περικαρδιακό λίπος. Οι άνθρωποι που απαντούν στην υπερβολική πρόσληψη θερμίδων με τη δημιουργία νέων υποδόριων λιποκυττάρων είναι σχετικά προστατευμένοι από τις μεταβολικές συνέπειες της παχυσαρκίας. Εκείνοι που δεν έχουν αυτή την ικανότητα αποθηκεύουν περίσσεια λίπους σε έκτοπες αποθήκες (μεγαλύτερα υποδόρια λιπώδη κύτταρα)
Επίσης υπάρχει διαταραχή της ορμονικής παραγωγής του λιπώδους ιστού. Η αδιπονεκτίνη είναι το πλέον άφθονο πεπτίδιο του λιπώδους ιστού. Βελτιώνει την ευαισθησία στην ινσουλίνη και την αγγειακή λειτουργία. Οι συγκεντρώσεις της σχετίζονται αντιστρόφως με το μέγεθος των λιποκυττάρων και τη σπλαχνική λιπώδη μάζα. Οι ερευνητές ανακάλυψαν μεγάλο αριθμό αδιποκινών αλλά ο ακριβής ρόλος τους στην ασθένεια είναι άγνωστος. Το αγγειοτενσιγογόνο, παράγεται από τον λιπώδη ιστό, είναι πρόδρομο της αγγειοτενσίνης, και συμβάλλει στον κίνδυνο υπέρτασης. Επίσης ένζυμα αρωματάσης, μετατρέπουν πολλές στερόλες σε οιστρογόνα, γεγονός που εξηγεί τον μεγαλύτερο κίνδυνο καρκίνου μαστού και ενδομητρίου σε παχύσαρκες γυναίκες, ειδικά στην εμμηνόπαυση όπου τα οιστρογόνα προέρχονται κυρίως από το λίπος
ΣΔ τύπου 2
Η αύξηση σωματικού βάρους, και η κατανομή του λίπους κεντρικά αυξάνουν την πιθανότητα ΣΔ 2. Σημαντικός είναι επίσης ο ρόλος της διάρκειας της παχυσαρκίας. Η αύξηση του βάρους στην ηλικία των 25-40 ετών αυξάνει τον κίνδυνο περισσότερο. Η απώλεια βάρους είναι σαφώς ευεργετική. Μια απώλεια κατά 5,5% μειώνει τον κίνδυνο διαβήτη κατά 58%
Καρκίνος
Σε υπέρβαρους άνδρες αυξημένη πιθανότητα καρκίνου παχέος, ορθού και προστάτη. Σε γυναίκες συχνοί οι καρκίνοι μαστού και ενδομητρίου και χοληδόχου κύστης. Σε γυναίκες που στην εμμηνόπαυση αυξάνει το βάρος κατά 10 κιλά έχουν αυξημένο κίνδυνο καρκίνου μαστού. Ο καρκίνος μαστού μπορεί να έχει σημαντική σχέση και με την κεντρική κατανομή του λίπους. Η μη συζευγμένη οιστραδιόλη μπορεί να μεσολαβεί στη σχέση αυτή
Μηχανισμός παχυσαρκίας-νοσηρότητας
Στην παχυσαρκία υπάρχει δυσλειτουργία του λιπώδους ιστού, διαταραχή αποθήκευσης λιπαρών οξέων, υπέρ ή υποπαραγωγή αδιποκινών και κυτοκινών, ορμονική μετατροπή και δυσμενής μηχανική δράση. Η συσσώρευση σπλαχνικού λίπους σημαίνει αντίσταση στην ινσουλίνη και δυσλιπιδαιμία. Το σπλαχνικό θεωρείται έκτοπη αποθήκη λίπους μαζί με το ηπατικό, το ενδυμυοκυτταρικό, το ενδομυικό και το περικαρδιακό λίπος. Οι άνθρωποι που απαντούν στην υπερβολική πρόσληψη θερμίδων με τη δημιουργία νέων υποδόριων λιποκυττάρων είναι σχετικά προστατευμένοι από τις μεταβολικές συνέπειες της παχυσαρκίας. Εκείνοι που δεν έχουν αυτή την ικανότητα αποθηκεύουν περίσσεια λίπους σε έκτοπες αποθήκες (μεγαλύτερα υποδόρια λιπώδη κύτταρα)
Επίσης υπάρχει διαταραχή της ορμονικής παραγωγής του λιπώδους ιστού. Η αδιπονεκτίνη είναι το πλέον άφθονο πεπτίδιο του λιπώδους ιστού. Βελτιώνει την ευαισθησία στην ινσουλίνη και την αγγειακή λειτουργία. Οι συγκεντρώσεις της σχετίζονται αντιστρόφως με το μέγεθος των λιποκυττάρων και τη σπλαχνική λιπώδη μάζα. Οι ερευνητές ανακάλυψαν μεγάλο αριθμό αδιποκινών αλλά ο ακριβής ρόλος τους στην ασθένεια είναι άγνωστος. Το αγγειοτενσιγογόνο, παράγεται από τον λιπώδη ιστό, είναι πρόδρομο της αγγειοτενσίνης, και συμβάλλει στον κίνδυνο υπέρτασης. Επίσης ένζυμα αρωματάσης, μετατρέπουν πολλές στερόλες σε οιστρογόνα, γεγονός που εξηγεί τον μεγαλύτερο κίνδυνο καρκίνου μαστού και ενδομητρίου σε παχύσαρκες γυναίκες, ειδικά στην εμμηνόπαυση όπου τα οιστρογόνα προέρχονται κυρίως από το λίπος
ΣΔ τύπου 2
Η αύξηση σωματικού βάρους, και η κατανομή του λίπους κεντρικά αυξάνουν την πιθανότητα ΣΔ 2. Σημαντικός είναι επίσης ο ρόλος της διάρκειας της παχυσαρκίας. Η αύξηση του βάρους στην ηλικία των 25-40 ετών αυξάνει τον κίνδυνο περισσότερο. Η απώλεια βάρους είναι σαφώς ευεργετική. Μια απώλεια κατά 5,5% μειώνει τον κίνδυνο διαβήτη κατά 58%
Καρκίνος
Σε υπέρβαρους άνδρες αυξημένη πιθανότητα καρκίνου παχέος, ορθού και προστάτη. Σε γυναίκες συχνοί οι καρκίνοι μαστού και ενδομητρίου και χοληδόχου κύστης. Σε γυναίκες που στην εμμηνόπαυση αυξάνει το βάρος κατά 10 κιλά έχουν αυξημένο κίνδυνο καρκίνου μαστού. Ο καρκίνος μαστού μπορεί να έχει σημαντική σχέση και με την κεντρική κατανομή του λίπους. Η μη συζευγμένη οιστραδιόλη μπορεί να μεσολαβεί στη σχέση αυτή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου