Tα στοιχεία της παχυσαρκίας στους ανθρώπους χρονολογούνται από την παλαιολιθική εποχή. Πριν 2.500 χρόνια ο Ιπποκράτης προειδοποιούσε ότι ο αιφνίδιος θάνατος είναι συνηθέστερους σε αυτούς με περισσότερο λίπος
Το 1760 ο γιατρός Flemyng έγραψε ότι η παχυσαρκία θεωρείται ασθένεια επειδή εμποδίζει την ελεύθερη άσκηση λειτουργιών των ζώων και μπορεί να συντομεύσει τη ζωή
Το 1810 ο Wadd δήλωσε ότι η αύξηση του πλούτου και η βελτίωση της ζωής μπορεί να έχουν εξαλείψει την πανούκλα, αλλά έχουν εισάγει νευρικές διαταραχές και αυξημένη πιθανότητα παχυσαρκίας
Η έννοια της παθοφυσιολογίας της παχυσαρκίας χρονολογείται από τα τέλη του 18ου αιώνα όταν ο Lavoisier διαπίστωσε ότι η ζωή είναι συνώνυμη της οξείδωσης
Πάνω από 100 χρόνια αργότερα οι Atwater και Rosa εφάρμοσαν τους νόμους της θερμοδυναμικής στους ανθρώπους και στη διάρκεια του 20ου αιώνα οι ερευνητές ανακάλυψαν ότι όγκοι υποθαλάμου και υπόφυσης μπορεί να προκαλέσουν παχυσαρκία
Οι θεραπείες της παχυσαρκίας χρονολογούνται ήδη από τον Ιπποκράτη, ο οποίος πρότεινε αλλαγή του τρόπου ζωής σε παχύσαρκους ασθενείς
Δύο χιλιάδες χρόνια αργότερα ο Banting, ένας εργολάβος, έγραψε ένα από τα πρώτα δημοφιλή βιβλία διατροφής
Οι θεραπείες της παχυσαρκίας εντοπίζονται τον 10ο αιώνα όταν ο Hisdai ibn Shaprut θεραπεύει την παχυσαρκία με ένα μίγμα 64 συστατικών
Τα πρώτα κείμενα της αγγλικής γλώσσας που ασχολούνται με τη θεραπεία της παχυσαρκίας δημοσιεύτηκαν το 1727 και 1760 και συνέστησαν σαπούνι χαμομηλιού και ξύδι
Στις αρχές του 20ου αιώνα οι γιατροί χρησιμοποίησαν εκχύλισμα θυρεοειδούς, δινιτροφαινόλη και αμφεταμίνη συχνά με ατυχή αποτελέσματα
Η ανακάλυψη της λεπτίνης το 1994 (πεπτίδιο που παράγεται στον λιπώδη ιστό) σηματοδοτεί την αρχή της μοριακής εποχής για την παχυσαρκία. Άνθρωποι ανεπαρκείς στο πεπτίδιο γίνονται παχύσαρκοι, και η αντικατάσταση με λεπτίνη αντιστρέφει την παχυσαρκία. Ωστόσο η θεραπεία με λεπτίνη είναι αναποτελεσματική στον τυπικό παχύσαρκο που δεν έχει ανεπάρκεια του πεπτιδίου
Οι γρήγορες εξελίξεις στη βασική επιστήμη, που σχετίζονται με τη διατήρηση κατάλληλου σωματικού λίπους έδωσαν πληροφορίες για πιθανές θεραπείες στην παχυσαρκία
Αυτή η νεότερη κατανόηση στη ρύθμιση της πρόσληψης τροφής και του σωματικού βάρους παρέχει τη βάση για πολλά υποσχόμενες μελλοντικές εξελίξεις
Διαχείρηση παχυσαρκίας
Η παχυσαρκία είναι μια στιγματισμένη κατάσταση. Το ευρύ κοινό αλλά και οι επαγγελματίες υγείας συχνά ανταποκρίνονται αρνητικά σε υπέρβαρα άτομα, και μπορεί να επηρεάσουν την θεραπεία
Συνχά η επιθυμία για το αισθητικό αποτέλεσμα υπερβαίνει κατά πολύ την επιθυμία για τα οφέλη υγείας που προκύπτουν από την απώλεια βάρους. Αν και μια μέτρια απώλεια 5-10% του βάρους έχει δείξει οφέλη για την υγεία, δεν παρέχει το αισθητικό αποτέλεσμα που ζητούν οι ασθενείς. Συχνά υπάρχει αναντιστοιχία μεταξύ των στόχων του ασθενούς και αυτού που μπορεί να πετύχει με διατροφή και άσκηση. Το ίδιο ισχύει και για τις χειρουργικές προσεγγίσεις
Επιπλέον, επειδή η παχυσαρκία δεν αποζημιώνεται από τις ασφαλιστικές εταιρείες, υπάρχουν κακές πωλήσεις φαρμάκων που αφορούν την παχυσαρκία, και περιορισμένο ενδιαφέρον της φαρμακοβιομηχανίας για ανάπτυξη φαρμάκων για την νόσο
Το 1760 ο γιατρός Flemyng έγραψε ότι η παχυσαρκία θεωρείται ασθένεια επειδή εμποδίζει την ελεύθερη άσκηση λειτουργιών των ζώων και μπορεί να συντομεύσει τη ζωή
Το 1810 ο Wadd δήλωσε ότι η αύξηση του πλούτου και η βελτίωση της ζωής μπορεί να έχουν εξαλείψει την πανούκλα, αλλά έχουν εισάγει νευρικές διαταραχές και αυξημένη πιθανότητα παχυσαρκίας
Η έννοια της παθοφυσιολογίας της παχυσαρκίας χρονολογείται από τα τέλη του 18ου αιώνα όταν ο Lavoisier διαπίστωσε ότι η ζωή είναι συνώνυμη της οξείδωσης
Πάνω από 100 χρόνια αργότερα οι Atwater και Rosa εφάρμοσαν τους νόμους της θερμοδυναμικής στους ανθρώπους και στη διάρκεια του 20ου αιώνα οι ερευνητές ανακάλυψαν ότι όγκοι υποθαλάμου και υπόφυσης μπορεί να προκαλέσουν παχυσαρκία
Οι θεραπείες της παχυσαρκίας χρονολογούνται ήδη από τον Ιπποκράτη, ο οποίος πρότεινε αλλαγή του τρόπου ζωής σε παχύσαρκους ασθενείς
Δύο χιλιάδες χρόνια αργότερα ο Banting, ένας εργολάβος, έγραψε ένα από τα πρώτα δημοφιλή βιβλία διατροφής
Οι θεραπείες της παχυσαρκίας εντοπίζονται τον 10ο αιώνα όταν ο Hisdai ibn Shaprut θεραπεύει την παχυσαρκία με ένα μίγμα 64 συστατικών
Τα πρώτα κείμενα της αγγλικής γλώσσας που ασχολούνται με τη θεραπεία της παχυσαρκίας δημοσιεύτηκαν το 1727 και 1760 και συνέστησαν σαπούνι χαμομηλιού και ξύδι
Στις αρχές του 20ου αιώνα οι γιατροί χρησιμοποίησαν εκχύλισμα θυρεοειδούς, δινιτροφαινόλη και αμφεταμίνη συχνά με ατυχή αποτελέσματα
Η ανακάλυψη της λεπτίνης το 1994 (πεπτίδιο που παράγεται στον λιπώδη ιστό) σηματοδοτεί την αρχή της μοριακής εποχής για την παχυσαρκία. Άνθρωποι ανεπαρκείς στο πεπτίδιο γίνονται παχύσαρκοι, και η αντικατάσταση με λεπτίνη αντιστρέφει την παχυσαρκία. Ωστόσο η θεραπεία με λεπτίνη είναι αναποτελεσματική στον τυπικό παχύσαρκο που δεν έχει ανεπάρκεια του πεπτιδίου
Οι γρήγορες εξελίξεις στη βασική επιστήμη, που σχετίζονται με τη διατήρηση κατάλληλου σωματικού λίπους έδωσαν πληροφορίες για πιθανές θεραπείες στην παχυσαρκία
Αυτή η νεότερη κατανόηση στη ρύθμιση της πρόσληψης τροφής και του σωματικού βάρους παρέχει τη βάση για πολλά υποσχόμενες μελλοντικές εξελίξεις
Διαχείρηση παχυσαρκίας
Η παχυσαρκία είναι μια στιγματισμένη κατάσταση. Το ευρύ κοινό αλλά και οι επαγγελματίες υγείας συχνά ανταποκρίνονται αρνητικά σε υπέρβαρα άτομα, και μπορεί να επηρεάσουν την θεραπεία
Συνχά η επιθυμία για το αισθητικό αποτέλεσμα υπερβαίνει κατά πολύ την επιθυμία για τα οφέλη υγείας που προκύπτουν από την απώλεια βάρους. Αν και μια μέτρια απώλεια 5-10% του βάρους έχει δείξει οφέλη για την υγεία, δεν παρέχει το αισθητικό αποτέλεσμα που ζητούν οι ασθενείς. Συχνά υπάρχει αναντιστοιχία μεταξύ των στόχων του ασθενούς και αυτού που μπορεί να πετύχει με διατροφή και άσκηση. Το ίδιο ισχύει και για τις χειρουργικές προσεγγίσεις
Επιπλέον, επειδή η παχυσαρκία δεν αποζημιώνεται από τις ασφαλιστικές εταιρείες, υπάρχουν κακές πωλήσεις φαρμάκων που αφορούν την παχυσαρκία, και περιορισμένο ενδιαφέρον της φαρμακοβιομηχανίας για ανάπτυξη φαρμάκων για την νόσο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου