Η ARS 2 είναι πολύ πιό συχνή από την ARS 1. Οι ασθενείς έχουν δύο τουλάχιστον από τις ακόλουθες ενδοκρινείς παθήσεις: Σακχαρώδη διαβήτη τύπου 1, Hashimoto, Addison. Κυρίαρχες οι γυναίκες. Μπορεί να συνυπάρχουν κοιλιοκάκη, αλωπεκία, λεύκη, ωοθηκική ανεπάρκεια και κακοήθης αναιμία
Από γενετικές μελέτες, η πληροφορία που προκύπτει είναι ότι τα ίδια γονίδια και οι πολυμορφισμοί ενός νουκλεοτιδίου συνδέονται με αρκετές αυτοάνοσες ασθένειες συγκεκριμένου οργάνου. Πρόκειται για γονίδια που κωδικοποιούν βασικές ρυθμιστικές πρωτείνες στο ανοσοποιητικό σύστημα και ιδιαίτερα στο σύμπλεγμα ιστοσυμβατότητας. Για παράδειγμα οι ασθενείς με ARS-2 που διατρέχουν κίνδυνο για κοιλιοκάκη έχουν παραλλαγές σε DR3-DQ2 και DR4-DQ8 και αυτοί οι ίδιοι απλότυποι αυξάνουν τον κίνδυνο για ΣΔ 1, αυτοάνοση θυρεοειδίτιδα και Addison
Η κληρονομικότητα του ARS-1 είναι πολύποκη. Η έναρξη του συνήθως συμβαίνει σε νεαρή ηλικία
Δεν υπάρχουν συγκεκριμένες εξετάσεις αλλά τα αυτοαντισώματα είναι συχνά ανιχνεύσιμα πολλά χρόνια πριν την εμφάνιση της νόσου (έναντι της θυρεοειδικής υπεροξειδάσης, της δεκαρβοξυλάσης του γλουταμικού οξέος και της 21-υδροξυλάσης)
Τελευταία υπάρχει ταχεία ανάπτυξη στη χρήση θεραπευτικών αντισωμάτων για την ενεργοπίηση του ανοσοποιητικού συστήματος με σκοπό τη θεραπεία καρκίνων. Θεραπευτικά αντισώματα χρησιμοποιούνται έναντι των βασικών ρυθμιστών της περιφερικής ανοσοανοχής - CTLA 4 - και του προγραμματισμένου κυτταρικού θανάτου. Η χρήση τους έχει αποκαλύψει ότι σε μερικούς ασθενείς προκύπτουν παρανέργειες που οφείλονται σε αυτοανοσία. Το γεγονός αυτό υπογραμμίζει τη σημασία των βασικών ανοσορυθμιστών στην ενεργό καταστολή αυτοάνοσων αντιδράσεων
Θεραπεία και follow-up
Γενικά η αντιμετώπιση των πολυαυτοάνοσων συνδρόμων περιλαμβάνει υποκατάσταση με ορμόνες και θεραπεία των επιπλοκών. Παρακολούθηση από ενδοκρινολόγο, τουλάχιστον δύο φορές το χρόνο και οι ασυμτωματικοί φορείς μεταλλάξεων ανά έτος. Ελέγχεται το οικογενειακό περιβάλλον
Η χρόνια βλενογονοδερματική καντιντίαση με στοματικές εκδηλώσεις χρειάζεται μυκοστατίνη και αμφοτερικίνη Β από το στόμα για να αποφύγουμε την αντίσταση στα φάρμακα. Συχνά χρησιμοποιούνται παρασκευάσματα αζόλης αλλά υπάρχει ο κίνδυνος αναστολής της στεροειδογέννεσης. Ο υποπαραθυρεοειδισμός αντιμετωπίζεται με συμπληρώματα ασβεστίου, μαγνησίου και βιταμίνης D και θέλει προσοχή αν συνυπάρχει δυσαπορρόφηση. Η παραθυρεοειδής ορμόνη μπορεί να χορηγηθεί με πολλαπλές ενέσεις όμως είναι υψηλό το κόστος και υπάρχει κίνδυνος ανάπτυξης οστεοσαρκώματος. Μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε ασθενείς με δυσαπορρόφηση
Άλλα συμπτώματα όπως η κερατίτιδα, η πνευμονίτιδα, η ηπατίτιδα ή η εντερίτιδα μπορεί να απαιτούν ανοσοκαταστολή. Τοπικά γλυκοκορτικοειδή και κυκλοσπορίνη βοηθούν στην κερατίτιδα
Το Rituximab έχει ευεργετική επίδραση στην πνευμονίτιδα και την δυσαπορρόφηση και η κυκλοσπορίνη βελτιώνει την παγκρεατική ανεπάρκεια. Η αυτοάνοση ηπατίτιδα απαιτεί γλυκοκορτικοειδή υψηλής δόσης και αζαθειοπρίμη. Συνιστάται εμβολιασμός κατά του πνευμονιόκοκκου, του μηνιγγιτιδόκοκκου και του Haemophilus influenzae τύπου b
Συνιστάται υποκατάσταση με ορμόνες αν χρειάζεται και εγρήγορση λόγω αυξημένου κινδύνου ανάπτυξης άλλης αυτοανοσίας
Νέες κατευθύνσεις
Η έρευνα θα πρέπει να επικεντρωθεί στην πρόληψη και τη στοχευμένη θεραπεία. Περισσότερη γνώση σχετικά με τους γεννετικούς μηχανισμούς και τους περιβαλλοντικούς παράγοντες ενεργοποίησης. Πρόωρη ανοσορυθμιστική θεραπεία πριν προκύψει μη αναστρέψιμη βλάβη των οργάνων. Εργασίες βρίσκονται σε εξέλιξη για τη δημιουργία θυμικού επιθηλιακού ιστού από βλαστοκύτταρα. Αυτή η προσέγγιση μπορεί να βοηθήσει στην αναστροφή της ανοσοπαθολογικής πορείας που οδηγεί σε πολυοργανική αυτοανοσία
Από γενετικές μελέτες, η πληροφορία που προκύπτει είναι ότι τα ίδια γονίδια και οι πολυμορφισμοί ενός νουκλεοτιδίου συνδέονται με αρκετές αυτοάνοσες ασθένειες συγκεκριμένου οργάνου. Πρόκειται για γονίδια που κωδικοποιούν βασικές ρυθμιστικές πρωτείνες στο ανοσοποιητικό σύστημα και ιδιαίτερα στο σύμπλεγμα ιστοσυμβατότητας. Για παράδειγμα οι ασθενείς με ARS-2 που διατρέχουν κίνδυνο για κοιλιοκάκη έχουν παραλλαγές σε DR3-DQ2 και DR4-DQ8 και αυτοί οι ίδιοι απλότυποι αυξάνουν τον κίνδυνο για ΣΔ 1, αυτοάνοση θυρεοειδίτιδα και Addison
Η κληρονομικότητα του ARS-1 είναι πολύποκη. Η έναρξη του συνήθως συμβαίνει σε νεαρή ηλικία
Δεν υπάρχουν συγκεκριμένες εξετάσεις αλλά τα αυτοαντισώματα είναι συχνά ανιχνεύσιμα πολλά χρόνια πριν την εμφάνιση της νόσου (έναντι της θυρεοειδικής υπεροξειδάσης, της δεκαρβοξυλάσης του γλουταμικού οξέος και της 21-υδροξυλάσης)
Τελευταία υπάρχει ταχεία ανάπτυξη στη χρήση θεραπευτικών αντισωμάτων για την ενεργοπίηση του ανοσοποιητικού συστήματος με σκοπό τη θεραπεία καρκίνων. Θεραπευτικά αντισώματα χρησιμοποιούνται έναντι των βασικών ρυθμιστών της περιφερικής ανοσοανοχής - CTLA 4 - και του προγραμματισμένου κυτταρικού θανάτου. Η χρήση τους έχει αποκαλύψει ότι σε μερικούς ασθενείς προκύπτουν παρανέργειες που οφείλονται σε αυτοανοσία. Το γεγονός αυτό υπογραμμίζει τη σημασία των βασικών ανοσορυθμιστών στην ενεργό καταστολή αυτοάνοσων αντιδράσεων
Θεραπεία και follow-up
Γενικά η αντιμετώπιση των πολυαυτοάνοσων συνδρόμων περιλαμβάνει υποκατάσταση με ορμόνες και θεραπεία των επιπλοκών. Παρακολούθηση από ενδοκρινολόγο, τουλάχιστον δύο φορές το χρόνο και οι ασυμτωματικοί φορείς μεταλλάξεων ανά έτος. Ελέγχεται το οικογενειακό περιβάλλον
Η χρόνια βλενογονοδερματική καντιντίαση με στοματικές εκδηλώσεις χρειάζεται μυκοστατίνη και αμφοτερικίνη Β από το στόμα για να αποφύγουμε την αντίσταση στα φάρμακα. Συχνά χρησιμοποιούνται παρασκευάσματα αζόλης αλλά υπάρχει ο κίνδυνος αναστολής της στεροειδογέννεσης. Ο υποπαραθυρεοειδισμός αντιμετωπίζεται με συμπληρώματα ασβεστίου, μαγνησίου και βιταμίνης D και θέλει προσοχή αν συνυπάρχει δυσαπορρόφηση. Η παραθυρεοειδής ορμόνη μπορεί να χορηγηθεί με πολλαπλές ενέσεις όμως είναι υψηλό το κόστος και υπάρχει κίνδυνος ανάπτυξης οστεοσαρκώματος. Μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε ασθενείς με δυσαπορρόφηση
Άλλα συμπτώματα όπως η κερατίτιδα, η πνευμονίτιδα, η ηπατίτιδα ή η εντερίτιδα μπορεί να απαιτούν ανοσοκαταστολή. Τοπικά γλυκοκορτικοειδή και κυκλοσπορίνη βοηθούν στην κερατίτιδα
Το Rituximab έχει ευεργετική επίδραση στην πνευμονίτιδα και την δυσαπορρόφηση και η κυκλοσπορίνη βελτιώνει την παγκρεατική ανεπάρκεια. Η αυτοάνοση ηπατίτιδα απαιτεί γλυκοκορτικοειδή υψηλής δόσης και αζαθειοπρίμη. Συνιστάται εμβολιασμός κατά του πνευμονιόκοκκου, του μηνιγγιτιδόκοκκου και του Haemophilus influenzae τύπου b
Συνιστάται υποκατάσταση με ορμόνες αν χρειάζεται και εγρήγορση λόγω αυξημένου κινδύνου ανάπτυξης άλλης αυτοανοσίας
Νέες κατευθύνσεις
Η έρευνα θα πρέπει να επικεντρωθεί στην πρόληψη και τη στοχευμένη θεραπεία. Περισσότερη γνώση σχετικά με τους γεννετικούς μηχανισμούς και τους περιβαλλοντικούς παράγοντες ενεργοποίησης. Πρόωρη ανοσορυθμιστική θεραπεία πριν προκύψει μη αναστρέψιμη βλάβη των οργάνων. Εργασίες βρίσκονται σε εξέλιξη για τη δημιουργία θυμικού επιθηλιακού ιστού από βλαστοκύτταρα. Αυτή η προσέγγιση μπορεί να βοηθήσει στην αναστροφή της ανοσοπαθολογικής πορείας που οδηγεί σε πολυοργανική αυτοανοσία
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου