Η έννοια της ενζυμικής θεραπείας χρονολογείται τουλάχιστον από τον 19ο αιώνα, όταν παγκρεατικά ένζυμα δόθηκαν σε ασθενείς με ανεπάρκεια εξωκρινούς μοίρας. Το 1964 ο Christian de Duve πρότεινε ενζυματική θεραπεία σε ασθενείς με διαταραχές λυσοσωμάτων. Τρεις 10ετίες αργότερα η θεραπεία της νόσου Gaucher είναι υποκατάσταση με γλυκοκερεβροσιδάση. Πρόσφατα περιγράφονται πειράματα που σχεδιάστηκαν για ανίχνευση ενζυματικής δραστηριότητας. Υπάρχει μια τάξη αμινοξέων που είναι ικανά να βραχυκυκλώσουν την ροή της μιτοχονδριακής ενέργειας, ανάλογα αλλά ανεξάρτητα από την πρωτείνη αποσύζευξης 1 (uncoupling protein 1 (UCP1) του φαιού λιπώδους ιστού. Πειραματόζωα που υποβάλλονται σε θεραπεία με τα ένζυμα και τους μεταβολίτες τους χάνουν βάρος σαν αποτέλεσμα αποσύζευξης της "σπατάλης ενέργειας" σε κύτταρα άλλα από του φαιού λίπους. Ίσως θα μπορούσε να καταπολεμηθεί η παχυσαρκία
Δημιουργώντας ένα αρνητικό ισοζύγιο ενέργειας είναι εύκολη η απώλεια βάρους στην αρχή, αλλά δύσκολη στη συνέχεια σε μια κοινωνία καθιστική. Η χημική αποσύζευξη είναι ελκυστική στρατηγική. Χάνονται θερμίδες, με την μορφή θερμότητας, μέσω βιοχημικών οδών, χωρίς να υπάρχει ανάγκη φυσικής μηχανικής προσπάθειας. Η φαρμακολογική αποσύζευξη με 2-4 δινιτροφαινόλη, χρησιμοποιήθηλε ευρέως σαν παράγοντας απώλειας βάρους τον προηγούμενο αιώνα. Η χρήση της διακόπηκε λόγω τοξικότητας
Σε πειραματόζωα έχει ταυτοποιηθεί ένα ένζυμο, η πεπτιδάση Μ20 που περιέχει την περιοχή PM20D1 που έχει δράση αποσύζευξης και καύσης λίπους. Το ένζυμο παράγεται ενδογενώς, εκκρίνεται και ανιχνεύεται στο πλάσμα. Είναι ανθεκτικό στην αποδόμηση. Πειραματική αύξηση του σημαίνει καταβολισμό σε πειραματόζωα, απώλεια βάρους και γλυκαιμική βελτίωση. Είναι ενεργό σε θερμοκρασία περιβάλλοντος (ενώ η αποσύζευξη στο φαιό λίπος απαιτεί ενεργοποίηση με ψύχος)
Αν και ο μηχανισμός χρειάζεται διευκρίνηση, φαίνεται ότι Ν-ακετυλο-αμινοξέα προσδένονται σε μιτοχονδριακούς μεταφορείς (SLC25) και μιμούνται την δράση του UCP1. Σε πειραματόζωα φάνηκε αυξημένη κατανάλωση ενέργειας, μείωση γλυκόζης και σημαντικό μεταβολικό όφελος
PM20D1 δεν βρίσκεται σε λευκό λίπος, αλλά μόνο σε φαιά λιποκύτταρα. Ο φαιός λιπώδης ιστός μειώνεται στην βρεφική ηλικία, όμως σημαντική εναπόθεση υπάρχει στον λαιμό και στον υποδόριο ιστό των ενηλίκων. Σε κατάσταση υποθερμίας αρχίζει θερμογέννεση για να διατηρηθεί η θερμοκρασία. Η κατάσταση υποθερμίας ευνοεί την έκφραση ενός ενζύμου που εκκρίνεται στον φαιό λιπώδη ιστό και κινητοποιεί την θερμογέννεση και σε άλλους τύπους ιστών όπως το λευκό λίπος και οι μύες
Yπάρχουν βέβαια πολλά ζητήματα που πρέπει να εξεταστούν πριν θεωρηθεί το PM20D1 ή τα παράγωγα του υποψήφια φάρμακα κατά της παχυσαρκίας. Θα πρέπει να διερευνηθούν πλήρως τα φυσιολογικά χαρακτηριστικά του καθώς και οι πιθανές τοξικές του δράσεις. Ωστόσο έχουν αρχίσει και φωτίζονται ανεξερεύνητα σημεία στην θεραπεία της παχυσαρκίας, με την ταυτοποίηση Ν-ακυλο-αμινοξέων, που έχουν ανακαλυφθεί σε πολλά θηλαστικά, και η βιολογική τους σημασία παραμένει σε μεγάλο βαθμό άγνωστη
Δημιουργώντας ένα αρνητικό ισοζύγιο ενέργειας είναι εύκολη η απώλεια βάρους στην αρχή, αλλά δύσκολη στη συνέχεια σε μια κοινωνία καθιστική. Η χημική αποσύζευξη είναι ελκυστική στρατηγική. Χάνονται θερμίδες, με την μορφή θερμότητας, μέσω βιοχημικών οδών, χωρίς να υπάρχει ανάγκη φυσικής μηχανικής προσπάθειας. Η φαρμακολογική αποσύζευξη με 2-4 δινιτροφαινόλη, χρησιμοποιήθηλε ευρέως σαν παράγοντας απώλειας βάρους τον προηγούμενο αιώνα. Η χρήση της διακόπηκε λόγω τοξικότητας
Σε πειραματόζωα έχει ταυτοποιηθεί ένα ένζυμο, η πεπτιδάση Μ20 που περιέχει την περιοχή PM20D1 που έχει δράση αποσύζευξης και καύσης λίπους. Το ένζυμο παράγεται ενδογενώς, εκκρίνεται και ανιχνεύεται στο πλάσμα. Είναι ανθεκτικό στην αποδόμηση. Πειραματική αύξηση του σημαίνει καταβολισμό σε πειραματόζωα, απώλεια βάρους και γλυκαιμική βελτίωση. Είναι ενεργό σε θερμοκρασία περιβάλλοντος (ενώ η αποσύζευξη στο φαιό λίπος απαιτεί ενεργοποίηση με ψύχος)
Αν και ο μηχανισμός χρειάζεται διευκρίνηση, φαίνεται ότι Ν-ακετυλο-αμινοξέα προσδένονται σε μιτοχονδριακούς μεταφορείς (SLC25) και μιμούνται την δράση του UCP1. Σε πειραματόζωα φάνηκε αυξημένη κατανάλωση ενέργειας, μείωση γλυκόζης και σημαντικό μεταβολικό όφελος
PM20D1 δεν βρίσκεται σε λευκό λίπος, αλλά μόνο σε φαιά λιποκύτταρα. Ο φαιός λιπώδης ιστός μειώνεται στην βρεφική ηλικία, όμως σημαντική εναπόθεση υπάρχει στον λαιμό και στον υποδόριο ιστό των ενηλίκων. Σε κατάσταση υποθερμίας αρχίζει θερμογέννεση για να διατηρηθεί η θερμοκρασία. Η κατάσταση υποθερμίας ευνοεί την έκφραση ενός ενζύμου που εκκρίνεται στον φαιό λιπώδη ιστό και κινητοποιεί την θερμογέννεση και σε άλλους τύπους ιστών όπως το λευκό λίπος και οι μύες
Yπάρχουν βέβαια πολλά ζητήματα που πρέπει να εξεταστούν πριν θεωρηθεί το PM20D1 ή τα παράγωγα του υποψήφια φάρμακα κατά της παχυσαρκίας. Θα πρέπει να διερευνηθούν πλήρως τα φυσιολογικά χαρακτηριστικά του καθώς και οι πιθανές τοξικές του δράσεις. Ωστόσο έχουν αρχίσει και φωτίζονται ανεξερεύνητα σημεία στην θεραπεία της παχυσαρκίας, με την ταυτοποίηση Ν-ακυλο-αμινοξέων, που έχουν ανακαλυφθεί σε πολλά θηλαστικά, και η βιολογική τους σημασία παραμένει σε μεγάλο βαθμό άγνωστη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου