Αν μπορουσε το καθετι να γεννηθει απο το τιποτε, θα ηταν τοτε δυνατο, ενα οποιοδηποτε ειδος να γεννηθει απ'τ'οτιδηποτε και δεν θα υπηρχε αναγκη σπερματος. Ανθρωποι θ'αναδυονταν μεσα απο τη θαλασσα, ψαρια μεσα απ'τη στερια, πουλια θα ξεπετιονταν μεσ'απ'τα ουρανια. Γελαδια κι αλλα εξημερωμενα ζωντανα μαζι με καθε λογης αγρια θερια στην τυχη γεννημενα, θα γεμιζαν τ'αγροκτηματα και τις ερημιες, χωρις διακριση. Δεν θα 'βγαιναν καθε φορα οι ιδιοι καρποι στα δενδρα, αλλα τα παντα θα μεταλλασονταν και καθε δενδρο θα 'βγαζε καθε λογης καρπους. Γιατι αν δεν υπηρχαν τα γενεσιουργα του σωματα, πως θα μπορουσε το καθε ον να εχει μια καθορισμενη μαννα; Επειδη ομως συμβαινει το καθετι να παραγεται απο καθορισμενα σπερματα, γεννιεται και ερχεται στο φως απο εκει που ενυπαρχει η υλη και τα πρωταρχικα στοιχεια της ουσιας του. Γι'αυτο λοιπον δεν μπορει τα παντα να γεννιουνται απο τα παντα, γιατι το καθε πραγμα κρυβει μεσα του δικη του ξεχωριστη δυναμη.
Επειτα, γιατι βλεπουμε το ροδο να ανθιζει την ανοιξη, το σταρι να ωριμαζει με τις ζεστες και τ'αμπελια με το καλεσμα του φθινοπωρου; Ειναι επειδη σαν ερθει η ωρα τους να συρρευσουν τα καθορισμενα σπερματα, τοτε μονο φανερωνεται το καθε πλασμα, αρκει να 'ναι ευνοικος ο καιρος, και τοτε η γη, ολο ζωντανια κι αφοβα, βγανει στις οχθες του φωτος τους τρυφερους βλαστους της. Αν γεννιονταν απο το τιποτε, θα ξεπεταγονταν ξαφνικα κι ακανονιστα και σε αταιριαστες εποχες, μιας και δεν θα υπηρχαν τα αρχεγονα στοιχεια που τη γονιμη ενωση τους θα εμποδιζε η ακαταλληλοτητα της εποχης. Κι ουτε που θα χρειαζοταν να περασει χρονος για να ανπτυχθουν τα πραγματα με τη συσσωρευση των στοιχειων τους, αν μπορουσαν να μεγαλωνουν απο το τιποτε. Μικρα παιδια θα γινονταν αμεσως παλικαρια, και δενδρα που θα ξεφυτρωναν απο τη γη θα υψωνονταν μεμιας. Ομως ειναι ολοφανερο πως τιποτε απο αυτα δεν συμβαινει, αφου ολα τα πραγματα αναπτυσσονται σταδιακα κι οπως ταιριαζει σε καθενος το σπερμα, και μεγαλωνοντας διατηρουν την ιδιαιτεροτητα του ειδους τους. Μπορεις λοιπον , να ΄σαι βεβαιος πως το καθε τι μεγαλωνει και τρεφεται με τη δικια του υλη.
Επειτα, γιατι βλεπουμε το ροδο να ανθιζει την ανοιξη, το σταρι να ωριμαζει με τις ζεστες και τ'αμπελια με το καλεσμα του φθινοπωρου; Ειναι επειδη σαν ερθει η ωρα τους να συρρευσουν τα καθορισμενα σπερματα, τοτε μονο φανερωνεται το καθε πλασμα, αρκει να 'ναι ευνοικος ο καιρος, και τοτε η γη, ολο ζωντανια κι αφοβα, βγανει στις οχθες του φωτος τους τρυφερους βλαστους της. Αν γεννιονταν απο το τιποτε, θα ξεπεταγονταν ξαφνικα κι ακανονιστα και σε αταιριαστες εποχες, μιας και δεν θα υπηρχαν τα αρχεγονα στοιχεια που τη γονιμη ενωση τους θα εμποδιζε η ακαταλληλοτητα της εποχης. Κι ουτε που θα χρειαζοταν να περασει χρονος για να ανπτυχθουν τα πραγματα με τη συσσωρευση των στοιχειων τους, αν μπορουσαν να μεγαλωνουν απο το τιποτε. Μικρα παιδια θα γινονταν αμεσως παλικαρια, και δενδρα που θα ξεφυτρωναν απο τη γη θα υψωνονταν μεμιας. Ομως ειναι ολοφανερο πως τιποτε απο αυτα δεν συμβαινει, αφου ολα τα πραγματα αναπτυσσονται σταδιακα κι οπως ταιριαζει σε καθενος το σπερμα, και μεγαλωνοντας διατηρουν την ιδιαιτεροτητα του ειδους τους. Μπορεις λοιπον , να ΄σαι βεβαιος πως το καθε τι μεγαλωνει και τρεφεται με τη δικια του υλη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου