Και την ιδια ωρα, πεντε και δεκα οχτω, στο μεσαιο πατωμα, επειδη ειχε διακοπει το ονειρο του, εξυπνησε ο Μυρτος. Και εγνωριζε το ονομα του. Και δεν του προξενησε ισχυρη εντυπωση αυτο. Και ουτε του εκανε ισχυρη εντυπωση που ξυπνησε, επειδη δεν εγνωριζε οτι γεννηθηκε κοιμωμενος και οτι κοιμοταν προ γενετης. Ονειρα εβλεπε και προτου γεννηθει. Μονο, δεν ηξερε πως ηταν ονειρα.
Αποψε, προτου ξυπνησει, ονειρευτηκε. Κολυμπουσε σ'ενα πελαγος. Μπροστα του δεν διακρινοταν καμμια στερια. Η κτισις ολη ηταν κατασκευασμενη απο υδατα. Και στην μεση της θαλασσας ενα πετρινο σπιτι, η προσοψη. Σκοτεινη. Παραθυρα και πορτες διατρητα απο σεληνοφως. Ο Μυρτος επλεε προς τα εκει, εφτασε, εσπρωξε την εξωπορτα, αυτη ανοιξε διαπλατη, σαν προθυμη. Πισω της μια πανσεληνος, τον παραμονευε. Ορθια πανσεληνος. Το σπιτι ειχε μονο προσοψη, τιποτα αλλο. Πισω απο την εξωπορτα, η θαλασσα συνεχιζοταν.
Το παιδι προσπερασε, δεν γυρισε να κοιταξει πισω του, κολυμπουσε, ηξερε οτι σε λιγο θα κουραστει. Ομως προχωρουσε προς... Προς;
Ο Μυρτος κατεβηκε απο το κρεβατι, πηγε και ανοιξε την πορτα στις γατες, οι γατες βγηκαν απο το σπιτι, αμιλητες και συνεννοημενες, να μην ξυπνησουν τους γεροντες απανω, εφυγαν και δεν επεστρεψαν ποτε.
Ο Μυρτος με βεβαιοτητα και με περπατημα ωραιο, λες και δεν ηταν αυτη η πρωτη του εγερση. Ανεβηκε παλι στο δωματιο του. Απο το κεφαλαρι του κρεβατιου του, πηρε τα στεφανια που του ειχαν ορισει για την κηδεια του. Τα εβαλε στα μαλλια του, μεγαλα. Περασαν στον λαιμο του. Υστερα ξεκρεμασε τη λαμπα, αναμμενη, την αναποδογυρισε πανω στο παπλωμα του, το κρεβατι διαποτιστηκε με πετρελαιο. Και υστερα αναψε ενα σπιρτο, το εριξε πανω. Η φλογα φανηκε μετα απο λιγο. Δειλη, ακομη.
Ο Μυρτος ανοιξε την εξωπορτα του σπιτιου. Προχωρησε απεναντι, ανοιξε την καγκελοπορτα της οικιας Γαβριηλ. Ανοιξε και την πορτα του σταβλου. Μεσα, ενα φαναρι κρεμασμενο. Η φοραδιτσα γυρισε, τον κοιταξε, τον περιμενε. Της ελυσε το καπιστρι, εκεινη βγηκε εξω αθορυβη. Ο Μυρτος πηρε το αναμμενο φαναρι, το εριξε στα σανα. Η φλογιτσα μετατοπιστηκε απο το φιτιλι στα αχερα. Ο Μυρτος βγηκε. Το αλογο τον περιμενε. Ξεκινησε.
Και προχωρουσε στους δρομους, ξυπολητος με τη νυχτικια του. Το αλογο τον ακολουθουσε.
Εξω απο την πορτα της κυριας Αννετας εσκυψε και με το δαχτυλο σχηματισε στο χωμα το γραμμα Μ. Χαιρετισμος.
Εβλεπε γυρω. Και δεν του εκανε ισχυρη εντυπωση αυτο, δεν ηξερε πως μεχρι τωρα τα ματια του ειχαν μεινει αχρησιμοποιητα. Οταν ονειρευοταν δεν τα χρειαστηκε. Δεν ηξερε πως αλλα πραγματα, πολλα, προσδοκουσαν, απαιτουσαν να τα κοιταξει.
Και σκεφτηκε (πρωτη του φορα σκεφτηκε): θα με ρωτανε, αληθευουν τα οσα θα διηγουμαι στον κοσμο; Πως τα εχω δει χωρις να συμμετεχουν τα ματια μου;
Και απαντησε φωναχτα (για πρωτη φορα μιλησε, δεν ηξερε πως δεν ειχε μιλησει ακομη ως τωρα), απαντησε φωναχτα: Και τα μισα να σας αποκαλυψω απο τα οσα εχω δει εγω, εσεις ουτε θα τα δειτε με τα ματια σας, ουτε θα τα πιστεψετε, ουτε θα τα καταλαβετε ποτε.
Αποψε, προτου ξυπνησει, ονειρευτηκε. Κολυμπουσε σ'ενα πελαγος. Μπροστα του δεν διακρινοταν καμμια στερια. Η κτισις ολη ηταν κατασκευασμενη απο υδατα. Και στην μεση της θαλασσας ενα πετρινο σπιτι, η προσοψη. Σκοτεινη. Παραθυρα και πορτες διατρητα απο σεληνοφως. Ο Μυρτος επλεε προς τα εκει, εφτασε, εσπρωξε την εξωπορτα, αυτη ανοιξε διαπλατη, σαν προθυμη. Πισω της μια πανσεληνος, τον παραμονευε. Ορθια πανσεληνος. Το σπιτι ειχε μονο προσοψη, τιποτα αλλο. Πισω απο την εξωπορτα, η θαλασσα συνεχιζοταν.
Το παιδι προσπερασε, δεν γυρισε να κοιταξει πισω του, κολυμπουσε, ηξερε οτι σε λιγο θα κουραστει. Ομως προχωρουσε προς... Προς;
Ο Μυρτος κατεβηκε απο το κρεβατι, πηγε και ανοιξε την πορτα στις γατες, οι γατες βγηκαν απο το σπιτι, αμιλητες και συνεννοημενες, να μην ξυπνησουν τους γεροντες απανω, εφυγαν και δεν επεστρεψαν ποτε.
Ο Μυρτος με βεβαιοτητα και με περπατημα ωραιο, λες και δεν ηταν αυτη η πρωτη του εγερση. Ανεβηκε παλι στο δωματιο του. Απο το κεφαλαρι του κρεβατιου του, πηρε τα στεφανια που του ειχαν ορισει για την κηδεια του. Τα εβαλε στα μαλλια του, μεγαλα. Περασαν στον λαιμο του. Υστερα ξεκρεμασε τη λαμπα, αναμμενη, την αναποδογυρισε πανω στο παπλωμα του, το κρεβατι διαποτιστηκε με πετρελαιο. Και υστερα αναψε ενα σπιρτο, το εριξε πανω. Η φλογα φανηκε μετα απο λιγο. Δειλη, ακομη.
Ο Μυρτος ανοιξε την εξωπορτα του σπιτιου. Προχωρησε απεναντι, ανοιξε την καγκελοπορτα της οικιας Γαβριηλ. Ανοιξε και την πορτα του σταβλου. Μεσα, ενα φαναρι κρεμασμενο. Η φοραδιτσα γυρισε, τον κοιταξε, τον περιμενε. Της ελυσε το καπιστρι, εκεινη βγηκε εξω αθορυβη. Ο Μυρτος πηρε το αναμμενο φαναρι, το εριξε στα σανα. Η φλογιτσα μετατοπιστηκε απο το φιτιλι στα αχερα. Ο Μυρτος βγηκε. Το αλογο τον περιμενε. Ξεκινησε.
Και προχωρουσε στους δρομους, ξυπολητος με τη νυχτικια του. Το αλογο τον ακολουθουσε.
Εξω απο την πορτα της κυριας Αννετας εσκυψε και με το δαχτυλο σχηματισε στο χωμα το γραμμα Μ. Χαιρετισμος.
Εβλεπε γυρω. Και δεν του εκανε ισχυρη εντυπωση αυτο, δεν ηξερε πως μεχρι τωρα τα ματια του ειχαν μεινει αχρησιμοποιητα. Οταν ονειρευοταν δεν τα χρειαστηκε. Δεν ηξερε πως αλλα πραγματα, πολλα, προσδοκουσαν, απαιτουσαν να τα κοιταξει.
Και σκεφτηκε (πρωτη του φορα σκεφτηκε): θα με ρωτανε, αληθευουν τα οσα θα διηγουμαι στον κοσμο; Πως τα εχω δει χωρις να συμμετεχουν τα ματια μου;
Και απαντησε φωναχτα (για πρωτη φορα μιλησε, δεν ηξερε πως δεν ειχε μιλησει ακομη ως τωρα), απαντησε φωναχτα: Και τα μισα να σας αποκαλυψω απο τα οσα εχω δει εγω, εσεις ουτε θα τα δειτε με τα ματια σας, ουτε θα τα πιστεψετε, ουτε θα τα καταλαβετε ποτε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου